نگدانک: مجید مجاہد ءِ دومی کتاب " واتر نہ باں " ءِ سرا نقدی چمشانکے ـ

   شے سید

" ھر شعر مُجیب نایاب تئی جی یار منی ـ

مجیب مجاہد نوکیں بلوچی شئیری لبزانک ءِ تہءَ یک نامدار ءُ جتائیں شئری درشاندابے ءِ واھندے زانگ ءُ پجّارگ بیت ـ اولی کتاب " ساز ءُ آواز " ءِ تہءَ مجیب ءِ شئیری توازُن، شئیرانی ازمی بالاد وتئ بُلندی ءِ سر اِنت ـ بزاں ساز ءُ آواز ماں بلوچی شئیری لبزانک ءِ شُمار ءَ یک اھم ءُ نایاب ءُ کامیابیں کتابے زانگ بیت کہ سن 2004 ءَ چاپ بوتگ ـ کُل مجیب ءِ ھما زمانگ ءِ شائیری اَنت کہ وتئ بنداتی زمانگ ءَ پربستگ اَنت ئِے ـ زانگ نہ بیت کہ ے بنداتی زمانگ کجام اِنت، اے واستہ کہ مجیب ءَ شئیرانی گُڈّسر ءَ رمس ءُ تاریخ نہ جتگ ـ اگاں بہ جَت ایں گڑا ما شرّی ءَ کیاس کُت کتگ اَت کہ کدی نبشتہ کتگ اَنت ئِے ـ ساز ءُ آواز ءِ پیشگال ءِ گڈسر ءَ تھنا 1995 ءِ رمسے جتگ ـ  دگہ ھچ شئیر ءِ چیرءَ رمسے نہ جَتگ ـ البت اے کیاس کنگ بیت کہ 1995 ءَ ھمے دیم داں 2004 ءَ کہ کتاب ءِ جند شِنگ اِنت، وتئ شئیرے پربستگ اَنت ـ اسل گپ ءِ جَنگ ءِ مول ایش اِنت کہ دومی کتاب " واتر نہ باں " ءَ چہ پیسر اَنت ـ

دومی کتاب " واتر نہ باں " ھم انچُش ـ تھنا پیشگال ءِ چیرءَ 2010 ءِ رمسے جتگ ـ دگہ ھچ شئیر ءِ چیرءَ رمس نیست ـ نوں ما پدا اے کیاس ءَ اوں کَت نکن اَیں کہ آیا اے دومی کتاب ءِ شئیر سرجم ءَ 2004 ءَ ھمے دیم پربستگ اَنت ئِے یا ساری ءِ شئیر ھم ھَوارے کتگ گوں ـ؟  زانگ ھچ وڑا نہ بیت ـ بلے چَہ پیشگال ءَ ھمے گپ پدرّ اِنت کہ 2004 ءَ ھمے دیم ءِ شئیر اَنت ـ اے گپ ءَ من پہ اے منّانک ءِ رِد ءَ گوشاں کہ وت مجیب ءَ وتی پیشگال ءِ تہءَ گوشتگ کہ " 2004 ءَ بگر دانکہ 2010 ءَ منی ساڑی بوتگیں نکان شمئے دیما اَنت " ـ

اے ھبر پکّائی ءَ سرجم بوت کہ چَہ ساز ءُ آواز ءِ شئیراں رَند اَنت ـ

نوں ما کائیں وتئ نگدانکی تْرانانی نیمگ ءَ ـ

بندات ءَ ما مجیب ءِدومی کتاب " واتر نہ باں " ءِ پیشگال ءَ چَہ بندات کنیں ءُ رَند ءَ شئیرانی سر ءَ ھبر کنیں ــ

چیزے نقد مارا پیشگال ءِ تہءَ اوں گِندگ ءَ کا اَنت ـ پیشگال ءِ تہءَ ھچ جاگہ ءَ مجیب ءَ دلیل ءِ گوما ھبر نہ کُتگ ـ ءُ ھبر ءَ را سرجم ءَ نہ گیشّینتگ ـ

اولی نقد ـ مجیب گْوش اِیت " چندے سالاں بلوچی شاعری تک، یک رنگیں اُوشتے ءِ آماچ اِنت ، نوکیں شعریات، نوکیں زبان، نوکیں شعری رنگ ءُ رھبند، ءُ نوکیں تجربہ ھچبر گِندگ نئیت "

اے اولی point اِنت ـ بُرز ءِ اے ھبرانی تہءَ ھچ ھبر گیشّینگ نبوتگ ـ پہ  درور ـ چندے سال تو کجام سال ءِ بنداتی داں ھلاسی ءَ گْوشگ ءَ ئے ـ بائد اِنت ھما سال تو نبشتہ کتیں دانکہ وانوک سرجم ءَ دلجم بوتگ اَت ـ

دومی ھبر ـ یک رنگیں اوشت ـ اے کجام رنگ اِنت،  اے اوں تو سرجمءَ گیشّینت اِیں ـ غزل ءِ رنگ، یا نظم ءِ ـ مئے بلوچی شئیری لبزانک ءِ گیشتر نبشتہ بوتگیں تھر ھمے دوئین اَنت ـ کجام تھر یکرنگیں اوشتے ءِ آماچ اِنت؟

سیمی ھبر ـ زبان، شعری رنگ ءُ رھبند، تجربہ، شعریات ــ اے چیز نوک نہ اَنت ـ مجیب ءِ گْوشگ اِنت ـ

اے گُڈّی ھبر ءَ چَہ یک آسرال ءُ نتیجہ ئِے اے درکئیت کہ مجیب مجاھد ءِ اے کتاب ءِ تہءَ شعریات، زبان ءُ رنگ ءُ رھبند، چَہ ایندگر شاعراں نوک تِر اَنت ـ ءُ آ دگہ شائر اُوشت آماچ اَنت ـ

(اے گپ ءِ سرا ما دیمترا ھما وھدی گپ جناں کہ مجیب ءِ شئیراں چمشانکے دیاں ءُ گیشّینان کنیں کہ آیا مجیب ءِ اے ھبر ءِ تہءَ چنچو راستی مان یا چنچو وتئ شئری کالب ءِ توکا نوک اِنت چَہ اے دگر شائراں)

پیشگال ءَ دیما بَریں ـ

دیمترا مجیب چو گْوش اِِیت " دومی نیما مئے منی وڑیں نوک سربازاں بلوچی شعری لبزانک پولنگ بار کتگ ءُ پرے گپّ ءَ پھر ءُ شان کنت کہ من بلوچی لبزانک ءِ بَیرک داراں، من ھمے سرپد باں کہ ما جدیدیت ءِ نام ءَ وتئ لبزانک لبزانک تاوان داتگ ءُ انگت ھم اے کار ءَ دزگٹ ایں "

2010 ءِ زمانگ دنیا ءِ ھمک تک ءِ لھاز ءَ باز دیما شُتگیں زمانگے ـ ما ھم ھمے زمانگ ءَ زندگ اَیں ـ گِندگ ءَ اَیں، وانگ ءُ زانگ ءَ اَیں کہ کجام ادب کلاسیک ءَ چوں بوتگ ءُ مرچی چون اِنت ـ ھمے وڑا علم ءُ زانشتی رھبند اوں نوک بَیگ ءِ پجّی ءَ باز دیما شُتگ اَنت ـ ترقّی یے کتگ ـ ءُ مرچی کلاسیک گْوشگ بنت ـ مجیب ءِ اے ھبر کہ  "مئے وڑیں نوک سرباز " ـ نفسیاتی رھبند ءِ رِد ءَ،  ھما مردم کہ وتارا ھَوار کنت انچو کہ مجیب ءَ گوشتگ اَت کہ مئے وڑیں نوک سرباز، بزاں مجیب وتارا چَہ نوک سربازی ءِ رِد ءَ درکنگ لوٹ اِیت ـ ھمک ھبر ءِتہءَ اے گوشگ کہ ما اے کار ھراب کتگ ـ ما سرپد نہ اَیں،  ما نا وانندھیں، اے داب ایں گپ ھمے چیز ءِ پدّرائی ءَ کنت کہ من بزاں ھوار نہ آں، شما اے وڑ اِت ـ یکدم ٹارگٹ نہ کنت کہ کئے نزانت، کئے نا وانندہ اِنت ـ ماھرء نفسیات ءَ انچوش بیان کتگ ءُ عقل اے گپّ ءَ منّ اِیت کہ انچش اِنت ـ

بزاں مجیب اِد ءَ اے گوشگ لوٹ اِیت کہ چیزے نوک باھُندیں شائراں مئے بلوچی شائری زوال کتگ، رُزواہ کتگ، ھرابیں راھے ءَ پِرّینتگ ـ ھمے سبب ءَ مئے شاعری پولنگ اِنت ـ زوال جَت اِنت ـ ءُ پدا ھمے نوک باھند وتی دل ءَ ھمے پگر کن اَنت کہ ما بلوچی شاعری دیما بُرتگ ءُ آزمان ءَ رسینتگ ـ جَھنڈی ءُ بَیرک مارا گون اِنت ــــ

اے بَرز ءِ ٹُکّر ءِ تہءَ ھم ھبر مجیب ءَ ھچ نہ گیشّینتگ ـ کہ نوکباھُندیں شائر کجام اَنت ـ کئے اَنت ـ؟ اے گپ ءَ تُرسگے اوں نہ لوٹ اِیت ءُ نئے کہ ریا ءُ رُو ءُ سنگتی چارگ بہ بیت ءُ نیکہ دگہ لوٹ ءُ تمائے ـ

علم ءُ زانشت ءِ اے رھبند نہ اَنت ـ اے لبزانک اِنت ـ یک علمی ءُ زانشتی دائرہ یے ـ کار ءُ بارے نہ یے ـ اقتصادی معاملہ یے نہ یے کہ دگہ ناراضگی یے ودی بہ بیت ـ ءُ نئے کہ سیاست اِنت کہ وتی اقتدار ءِ رکّینگ ءِ واستا مافیہ بندی راہ ءَ اخطیار بکنت ــــ

ھرداب ءَ ھبر گیشّینگی اِنت ـ ھمے نوک باھنداں مارا بہ گْوش گوں کہ کئے ءُ کئے اَنت ـ

دومی ھبر ــ

جدیدیت ءِ نام ءَ اے تاوان دھیں کار بوھگ اَنت ـ

اولی گپ ـ جدیدیت ءِ جند چی یے ءُ ادب ءِ تہءَ جدیدیت ءِ دخل اندازی چی اِنت ـ

ما زانیں کہ اے وت یک مزنیں باوستے ءُ اِد ءَ بزاں پیشگال ءَ ایشی ءِ وضاحت کنگ ءِ جاگہ اوں نہ اِنت ـ بلے اگاں مجیب ءَ کہ اے سرھال وت دست جتگ گڑا بائد اِنت کمو باز بہ گیشّینت اِیں وتی پیشگال ءِ تہءَ ـ

ءُ تھنا مجیب ءَ جدیدیت ءِ بابت ءَ اے گوشتگ " جدیدیت نہ تھنا ایش اِنت کہ ما ڈائیری، وال کلاک، پینٹنگ ءُ ٹیبل ءِ نام ءَ بیاراں ءُ ناں کہ ایش اِنت کہ " منی ساہ ماں کُڈّک ءِ آخری کرز ءَ دْرنج انت " ءُ دگہ باز "

اِد ءَ مجیب ءَ دو گپ کتگ کہ اے چیز جدیدیت نہ اَنت ءُ بس ـ دگہ مارا نہ گوشتگے کہ جدیدیت ایش اِنت ـ جدیدیت ءِ رھبند ایش اَنت ـ لبزانک ءِ تہءَ جدیدیت ءِ پالیسی ءُ کانود ایش اَنت ـ شئیر ءِ تہءَ اے چیز جدیدیت اِنت ـ ـ

بائد اِنت مجیب ءَ ھما نوکباھندیں شائرانی شئیر دیما ایر بہ کُتین اَنت ءُ ھبر بہ کُتیں ـ ءُ پدّر بہ کُتیں کہ اے جدیدیت اِنت ءُ اے جدیدیت نہ اِنت ـ

اولی نگد ـ شئرانی تہءَ تو مجیب گْوشئے کہ ٹیبل ءُ کرسی ءُ ٹرئین ءُ ریل ءِ پٹڈی ءُ کلاک ءُ کمبا ءُ بجلی ءُ سڑک ءِ آرگ جدیدیت نہ اِنت ـ اے دری گال اَنت ـ ءُ اے آرگ ءُ ھچ وڑا کارمرز کنگ مہ بنت ـ

اے پسہ ءَ ما چَہ تئ زبان ءَ پہ ارزانی دئیں ـ

مجیب ءَ وتی ھمے کتاب ءِ تہءَ بیا اِت سئیل کن اَیں ءَ چاریں کہ چنچو دری ءُ ڈنّی گال کارمرز کتگ ـ سک دلگوش: ــ

"اُوست، مطلب، طمع نہ مٹّائیت ـ

نوں مجیب ءَ کس مکنت داخل نہ رؤت  ـ

" بلکیں اے مئے رشتہ داراں ما نزانیں ـ

الوداع ــ لچہ یے ءِ سرھال اِنت ـ

کہ من دنیگا ممنوعہ ایں درچک ءِ لمب ءَ بستگاں ـ

اُرمیہ ءِ حیالی سفرے ـ

تئ نگاہ ءِ بیپار اِنت کائنات ءِ گلباغ ءَ ـ

تو وَ زرّیں عہد پہک مہنگائے دست درئے

شکم سیر اِنت منی واب ءِ ـ

تت توام اِسی ـ لچہ ءِ سرگالے ـ

Dark enagy

" 

اے بندانی تہءَ اے دری گال کہ مجیب ءَ آورتگ ءُ کارمرز کتگ اَنت گڑا جدیدیت  نا تھنا اِیش اَنت ـ

ھمے ھبر مجیب مجاھد ءِ جند ئیگ اِنت ـ

پدا مجیب ھمے پیشگال ءِ تہءَ گْوش اِیت کہ " بُندر ءَ اے ھردو گُمراھیں ترکیب اَنت ـ چریشی ءَ پدّر اِنت کہ ما وتی شعری دود ءُ ربیدگاں چَہ زانتکار نہ اِیں پَمے ھاترءَ ما ھر تک ءُ پھنات ءَ " ھیّا پہ دِہ انت " ـ

چرے ھبراں آسرال ءُ نتیجہ اے در اَتک کہ ھما نبشتہ کار کہ ٹیبل ءُ ڈائری ءِ گال ءَ کارمرز کنت 'جدیدیت ءِ نام ءَ بلوچی شعری لبزانک ءَ پولنگ کنگ ءَ اِنت ءَ تاوان دیگ ءَ اِنت ـ ءُ ممنوعہ، ارمیہ، تت توام اِسی ءِ گال ءِ کارمرز کنوک سرجم ءَ جدیدیت ءِ نام ءَ بلوچی شعری لبزانک ءَ دیمروئی دیگ ءَ اِنت ـ یا زیبناک کنگ ءَ اِنت  ـ

آ نوک باھند گمرھیں راہ ءَ روگ ءَ اَنت ءُ مجیب تچک ءُ مادنیں راہ ءَ سپرے جتگ ءَ منزل ءَ رستگ ــ

نوک باھند ھیّا پہ دِہ، بزاں ھرچی دلے لوٹ اِیت کنگ ءَ اَنت ـ قانون ءُ قوائد ءُ دوداں پامال کنگ ءَ اَنت، ھچ چیز ءِ ھیال ءَ گْور کنگ ءَ نہ اَنت ـ شَت کشّگ ءَ اَنت ـ

ءُ مجیب ھوش ءُ گوش ءَ گوں کانونانی پاسداری ءُ ریا ءَ کنان ءَ شاعری ءِ سرجمیں لوٹانی ھمرائی ءَ جدیدیت ءِ تکنیک ءَ پہ کامیابی انجام دیگ ءَ اِنت ءُ سرجم کنگ ءَ اِنت ـ بزاں پُھتہ اِنت ـ

اے مئے اولی ھبر ءِ نگد اَت ـ

دومی تک ءِ ھبر ــ

" منی ساہ ماں کُڈّکءِ آخری کرز ءَ درنج اِنت "

مجیب مجاھد گوش اِیت کہ اے وڑیں جملہ ءِ کارمرز کنگ اوں جدیدیت گوشگ نہ بیت ـ

اے ھما رواج گپتگیں ھبر اِنت کہ ساہ چوں یک کرزے ءَ دْرنجگ بیت؟

عطاشاد ءِ اے شعر کہ دل ءِ اشکریں کتاب ءَ ـ

اے ھبر ءِ سرا اوں ھما زمانگ ءَ اے ایراد گِرگ بوتگ اَت کہ کتاب چوں اشکر بیت؟  اشکر کہ بیت سرجم ءَ سُچیت ـ کتاب ءِ تاک نازُرک اَنت آس ءِ لگّگ ءَ گوں دمان ءَ سُچیت ـ دل ءِ اشکریں کتاب چی یے ءُ اشکریں کتاب چوں شِفا دنت؟ 

اے وڑیں مسال سک باز اِنت ـ

ما ھما گپ ءِ سرا کائیں کہ مجیب ءَ کُتگ اَت کہ ساہ کرزے ءِ سرا درتکگ ـ

مئے بلوچ چاگرد ءِ کوھنیں روایتانی پاسداران ءَ، یا مزھبی عقائدانی رِد ءَ جِنّ یک مخلوقے ءِ درشم ءَ زانگ بیت ـ مسلمان آں باور اِنت کہ جِنّ دابیں مخلوقے است ءُ موجود اِنت ـ یک نرمیں چیزے، لطیف نُمائیں مخلوقے ـ سک سُبُکّ اِنت ـ ھرجاگہ ءَ نشت کنت یا وتارا کرزے ءَ یا دارے ءَ درتک کنت ـ ھمے عقیدہ ءِ رِدءَ انسان ءِ اندر ءِ یک ساھے مان اِنت ـ ساہ اوں یک لطیف ءُ سُبُکّ ایں چیزے کہ انسان ءِ اندر ءَ اِنت ـ

توئے مجیب ءَ وت پدا اے گپ ءَ سرپد ئے ءَ وت گوشگ ءَ ئے کہ "

عہدی یاتے سہت ءُ دمان ءَ گیر ءَ اِنت ـ

مئے محلوق ءِ ستک گوں کُہنیں پیر ءَ اِنت ـ "

ھمے داب ءَ جِنّ کہ وتارا درتک کنت گڑا ساہ چیا وتارا درتک نہ کنت؟ــ

ھمے وڑیں بند مجیب مجاھد ءِ ھمے کتاب ءَ ھم دست کپ اِیت  ـ کمو سئیل کنیں ـ

"  روچ مردے لائقیں جاھل نہ روت ـ

روچ یک لائق ایں مردمے ـ انسانے ـ

آ مسال کہ مجیب ءَ داتگ اَت کہ ساہ درنجگ جدیدیت نہ اِنت گڑا ما چوں بزان اَیں کہ روچ ءِ مردمے بوھگ جدیدیت اِنت؟

مجیب ءِ داتگیں مسال مادنیں راہ ءَ مردماں بارت ءُ نوباھُند ءُ نوک سربازانی شعر گُمراھیں راھے ءَ پرّین اَنت؟ ـــ

ھچ داب ءَ مجیب ءِ ھبر نہ گیشّ اِتگ اَنت ـ

پیشگال ءِ اے ھبراں اوں دلگوش کن اِت " بائد اِنت کہ مئے زانتکاریں شاعر ءَ قلمکار مئے رنگیں نابزانتانی قبلہ ءَ تچک بکن اَنت دانکہ کس وتی نمازاں شگرب ءَ مہ وان اِیت ـ "

تچک ءَ مجیب ءَ چو بہ گوشتیں کہ بائد اِنت مئے زانتکاریں شاعر مئے نوکباھُندیں شاعرانی شعراں اسلاہ بہ کن اَنت ـ

پدا ھبر نہ گیشّ اِتگ کہ کجام نوکباھندیں شاعر کجام مزنیں شاعر ءِ گورا وتی شعراں اسلاہ بہ کنائین اِیت؟ 

مجیب بائد اِنت کہ اے ھبر ءَ اوں بہ گیشّین اِیت ءُ مارا بہ دنت ـ

ءُ اگاں اے کار مہ بیت گڑا ھمے نوکباھند وتی دل ءَ اے گپ ءَ سرجمیں عمر ءَ لیک اِیت کہ منی شاعری پاس اِنت ـ ءُ اگاں من شاعری مکناں گڑا شاعری دیما نہ روت ءُ تُشے ھم دیمروئی نکنت ــــــ

اے بُرز ءِ مجیب مجاھد ءِ کتاب ءِ پیشگال ءِ سرا کسانیں نگدی جائزہ یے اَت ـ اے مئے جُست اَنت ـ اگاں کسے دات کنت ءُ نبشتانکے نگدی نبشتہ کنت ءُ مارا پہ سرجمی ءُ دلجمی سرپد کنت تہ ما آئی ءِ منّت وار بئیں ـ

یا علمی رھبند ایش اِنت کہ یک نبشتہ کارے کہ چیزے نبیس اِیت، نقاد آئی ءِ نکان ءَ نقد کنت ـ اگاں نقد پُر دلیل اِنت گڑا منّگ بہ بیت ـ اگاں دلیلاں پُروشت کنت یا مُھکم تریں دلیل آورت کنت،  بیار اِیت ـ دلیل ءُ منّانک ھرکسی مھکم تر بنت آئی ءِ گپ سربُر ءَ ایر کنگ ءُ منّگ بیت ـ دگہ فیصلہ ءُ فتوی دیگ ادب ءِ کانودانی تہءَ ھوار نہ اِنت ـــــ

نوں ما کائیں وتئ نبشتانک ءِ دومی بھر ءِ نیمگ ءَ ـ بزاں نوں ما مجیب مجاھد ءِ شعرانی سرا  چمشانکے دئیں ءُ اے ھبر ءَ داں  ھدّے ءَ گیشّینگ ءِ جھد ءَ کنیں کہ مجیب مجاھد ءِ دومی کتاب ءِ شعر ءِ ازمی بالاد بُرز تر اِنت چہ اولی کتاب ءَ یا جَھل تر اِنت ـ

چونھا ما اگاں دنیا ءِ مزن ءُ شہکاریں ندکارانی نکاناں بُوان اَیں ءُ مطالعہ بکن اَیں، تہ مارا ھمے زانت رس اِیت کہ نوک باھُندی ءَ کہ ندکارے چیز نبشتہ کنت، الم کمی ءُ گیشی یے مان بیت، پدا دیما کہ سپر ءَ یکشل ءَ برجاہ دار اِیت ءُ وتی نبشتگیناں کتابی شکل ءَ چاپ کنت ءُ دیما کار اِیت،  تہ وانوک ھمے گْوش اَنت کہ ھو، اے ندکار ءِ دومی کتاب چہ اولیگ ءَ ھیال ءُ ازمی تحت ءَ پُھتہ تر اِنت ـ ءُ بائد اِنت کہ انچش بہ بیت کہ ندکار ءِ زند ءِ دیما روگ ءِ پجّی ءَ آئی ءِ زانت ءُ تجربہ گیش بُوھان بنت ـ گڑا ھمے زانگ بیت کہ اے راستے، پلانہ ندکار دیمروئی کنان اِنت ـ

ھمے گپّانی رِد ءَ ما نوں کائیں مجیب مجاھد ءِ دومی دپتر ءِ شعرانی نیمگ ءَ کہ آیا چہ اولی کتاب ءَ آئی ءِ ازمی بالاد پُھتہ تر اِنت یا نزور تر ــ

ما تھنا غزل ءَ چَہ بندات کنیں ـ

کتاب ءِ اولی غزل ءَ دلگوش بکن اِت ـ

دل اگاں موسم ءَ نہ مٹّائیت ـ

غم وتئ دروشم ءَ نہ مٹائیت ـ

شائرءِ اِد ءَ گوشگ ءِ مُراد ایش اِنت کہ دل اگاں وتی جاور ءَ نہ مٹّین اِیت گڑا گم اوں وتی رنگ ءَ مٹ کت نکنت ـ بزاں اے انسان ءِ فطرت اِنت کہ نوک نوکیں چیز ءِ لوٹوک بیت ـ ندکار ءِ پیگام اِد ءَ ایش اِنت کہ دل بائد اِنت وتی موسم ءُ جاور ءَ مٹ بکنت ـ غم اوں وتی رنگ ءَ نوکتر بکنت ـ

داں نوک نہ بنت گڑا کوھنیں چیز سڈیت ءُ بیگواہ بیت ـ

ھمے شعر وانگ کرز اِیت ـ

سرجم ایں شعر من پمشکہ ندات کہ دُرائیں شعرانی سرا انچو ھبر نہ بیت ـ گچینیں شعرانی سرا ھبر کنگ بیت ـ

دیمترا روئیں ـ

دومی شعرا دلگوش ـ

کوہ ءُ جنگل سبزگ ءَ را دل نروت ـ

اَچ دل ءَ مئے گوادر ءِ ساحل نروت ـ

بزاں مئے دل کوہ ءُ سبزگ ءُ گوادر ءِ تیاب ءَ چَہ  بِہ نہ رو اَنت ـ  مئے دل ءُ دینّ گوں وتی ھند ءِ کوہ ءُ دریا ءَ اِنت  ـ سک مارا دوست بنت ـ ھر پئیم بہ بیت،  اے چیز مئے دل ءَ چہ نہ رو اَنت ـ

دگہ ھچ بزانت دیگ ءَ نہ اِنت اے بند ـ کہ مردم گیشتر اے بند ءِ نیمگ ءَ باوستے کت بکنت ـ اے بند ءِ تہءَ ھیال ءِ جُھلانکی کم اِنت ـ یک گْوشتگیں گپّے ـ پہ درور مارا وتی گلزمین دوست اِنت ـ مارا وتی کوہ ءُ کور ءُ پٹ ءُ دریا سک دوست بنت ـ ما تُری امریکہ ءُ لندن ءَ بہ بئیں بلے مئے دل ءَ چَہ اے کوہ ءُ دریا نہ رو اَنت ـ

اے بند ءِ تہءَ نوکیں سرھال ءُ موضوع ھچ گِندگ نہ بیت ـ کہ پیشگال ءِ تہءَ مجیب ءَ اے گْوشتگ اَت کہ مئے بلوچی شعری لبزانک ی یک اوشتے ءِ آماچ اِنت گڑا اِد ءَ جُست اے پاد کئیت کہ اے بند ءِ تہءَ کجا نوکیں چیزے آرگ بوتگ کہ نوکباھندیں شاعراں وتئ شعرانی تہءَ نہ آورتگ؟ 

اے شعر ءِ آ دگہ بند ھم ھمے وڑ اَنت ـ اگاں اے غزل ءِ تہءَ گچینی بندے بیار ئے گڑا اے بند ءَ سئیل کن ـ

" اھد رودین اِیت زمین ءِ واجھاں ـ

کس پہ شوق ءَ کوھاں ھکّ ءُ دل نہ روت ـ

زمانگ وتی زمین ءِ مردماں وت پدّر کنت ـ رودینگ،  پدّر بوھگ ءُ زاھر کنگ ءِ تشبیہ ءَ دنت ـ بزاں مردم پہ کوھاں مُپت ءَ نہ روت اَنت ـ ھما مردم کہ کوھاں رو اَنت آیاں زمانگ وت پدر کنت ـ دیما کار اِیت ـ

اے بند ءِ تہءَ ھچ نوکیں رنگ ءُ موغوع ھچ نیست ـ اے گپّ ءَ ھمک کس زانت کہ راستیں مردماں وھد وت پدّر کنت ــ تُری کوھاں بہ روت یا جنگلاں ـ

اے دستونک ءِ تہءَ ھم نوکیں چھر ءُ موضوع نیست ـ

دیمتر روئیں ـ

ماں ھیال ءِ ریگزار ءَ سرجنانیں ـ

تُنّگیں چم گوں ملاراں ایر کپانیں ـ

درائیں شعر ءِ رِد انچش اِنت ـ جنانیں، کپانیں، زرانیں، نزانیں ـ

اِد ءَ کافیہ نزور اِنت ـ

رھبندی رد ءَ ھم نزور اِنت ـ

چو بوتیں ـ ماں ھیال ءِ ریگزاراں سر جنان اِنت ـ

تنگیں چم گوں ملاراں ایر کپان اِنت ـ

تھنا یک بندے ءِ ھاترا سرجمیں شعر ءِ کافیہ ءَ رَد نبیسّگ، ردی یا نزوری یے لیکگ بیت ـ

آ بند ایش اِنت ـ

دشت ءُ جنگل ھر مدام ءَ گیر کاینت ـ

بلکیں اے مئے رشتہ دار اَنت، ما نزان اَیں ـ

توارگال ءِ رِد ءَ اوں پرک اِنت چہ آ دگہ بنداں ـ

ما نزان اَیں ـ ma nzan aen,  ایر کپان اِنت ـ یا ایر کپانیں ـ eer kapaan een,

اَیں ءُ اِیں ـ دو جتائیں کارگال اَنت کہ کافیہ ءِ جاگہ ءَ یکّیں شعر ءِ تہءَ کارمرز کنگ بوتگ کہ نزوری یے لیلگ بیت ـ

ءُ ھمے دوئیں بندانی تہءَ ھم نوکیں ھیال گِندگ نہ بیت ـ

تنگیں چم ـ اے باز براں گوشتگیں تراکیبے ـ ھیال ءِ ریگزاراں سرجنان اِنت ـ تنگیں چم گوں ملاراں ماں ھیال ءِ ریگزاراں سرجنان اِنت ءُ ایرکپان اِنت ـ چم بزاں ھیال ءِ دنیا ءَ روگ ءَ اِنت ـ ھمے کئیفیتانی تہءَ اے بند گردش کنت ـ ھمے بزانت ءَ دنت ـ دگہ مردم نوکتریں سرھالے چہ اے بند ءَ درکُت نکنت ـ

دومی بند اوں انچش ـ دشت ءُ جنگل مدام مردماں گیر کا اَنت ـ اے گپ ءِ تہءَ نوکیں ھیال چی گِندگ بیت ـ دیما روئیں ـ

اے غزل ءِ چیزے بند وانگ کرز اَنت ـ دلگوش کن اِت: ـ 

کیف ءَ تُنگیں چم ءِ چوں کناں وتی پدّر ـ

لزّت ءِ نوان جاھے، ساھگے ءُ نئے جمبر ـ

اے بند ءِ تراکیب کہ چم ءِ سرا کارمرز بوتگ پدا ھما اِنت کہ ساری ءِ یک بندے ءِ تہءَ بیتگ اَت ـ اِد ءَ پدا ھما تراکیب اِنت ـ

نوکیں ھیال اوں مان نیست، بلے شعریت یے وش ءُ واناک اِنت ـ

اے بند ھم انچش  ـ

ایوکی ءِ تاموراں وھدے سمبھیت مھپر ـ

دنز بیت تئ بالاد سنگریت منی اندر ـ

اے بند تواناں ءُ تندُرست گِندگ ءَ اتک ـ

ھمے سرجمیں غزل واناک اِنت ـ بندے زیبا اَنت ـ شعریت اِش مان ـ

کتاب ءِ تہءِ اے شعر وانگ کرز اِیت ـ اے غزل ءِ ھمرائی ءَ دگہ دو غزل اَست کہ وانگ کرز اَنت ـ کمے آھانی سرا ھبر کنیں ـ

" شپ کہ پِردات تئ رُژن ءِ حصار ءَ کپت اَیں ـ

ما تئی نیاد ءِ ھزار ناز اِیں گِدار ءَ کپت اَیں ـ

ھردیں گوازینت تئ لزّت ءِ زَرّ اِیں ساھگ ـ

یک اناگاہ وتی اندام ءِ ودار ءَ کپت اَیں ـ

چمّ ارسیگ اِیں منی تاس ءِ وڑ ءَ دریا بُرت ـ

لُنٹ تُنّیگ اِیں منی حرص ءِ بھار ءَ کپت اِیں ـ

یکّے تی جلوھاں کپت اِیں ماں بھشت ءُ جنّت ـ

یکّے تئ دید ءِ اُمیت ءَ جَل ءُ نار ءَ کپت اِیں ـ

شیرکن اِیں اھد مُجیب دور پِر اَنت یا کسمت ـ

چُشیں ھَور ءِ منی بڈدستاں خُدارا کپت اِیں ــ

اے غزل ءِ نبشتہ رھبندے ءِ دو کار گال من ھاس گیشّ اِینتگ اَنت ـ " اَیں ـــ aen،،  اِیں ــــ een "  گیشّینگ ءِ منی مقصد ایش اِنت کہ غزل ءِ رِد ( ردیف)  اوں نزوری ءَ شرّ اِیں رنگے ءَ گیشّینت بکناں ـ کافیہ ءَ ھچ کمی نیست ـ خدارا، نار ءَ ـ بھار ءَ ـ بلے رِد نزور اِنت ـ

اولی بند ءَ دلگوش ـ

شپ کہ پِردات ـ بزاں ھردیں کہ شپ بوت ـ یا ھردیں کہ چاگرد ءِ تہءَ مھلوک زلم ءِ آماچ بوت اَنت ـ یا ناوانندگی ءِ نیمگ ءَ شُت ـ گڑا ما تئ رُژن ءِ حصار ءَ کپ اَیں ـ حصار ءَ چَہ مُراد بزاں رژنائی ءِ دائرہ ءُ دامن ءِ تہءَ کپ اَیں ـ چاگرد ءَ کہ تھاری ءَ مان شانت  گڑا من رژنائی ءِ نیمگ ءَ شُت آں ـ

اے بند ءِ تراکیب اوں نوک نہ اِنت ـ کارمرز کُتگین یے ـ منیر مومن ءَ گوشتگ ـ شپ ءَ پرداتہ کئیپ ءِ شار واب اِنت ـ موضوع ھم نوک نہ اِنت ـ عموماً شپ کہ بیت سرپدیں مردم رژنائی ءِ نیمگ ءَ رَوت ـ نا سرپد اِیں مردم وتئ وھد ءَ گوں ھمے شپ آماچی ءَ گوازین اِیت ـ ودار کنت کہ رژنائی وت بئیت ـ وت ھچ ھمّت نکنت ـ بلے رُژن ءُ زانت سرپد اِیں مردم وتارا رکّین اِیت ـ اے بند ءِ تہءَ شَرّی ایش اِنت کہ لیکہ کوھنیں لیکہ یے پدا وتی اھد ءَ گوشتگے ـ باز شاعر ءَ اے موضوع ءِ سرا گپ جتگ ـ مجیب ءَ بائد اِنت کہ نوک ءُ پتّاک اِیں درشانے ءَ گوں بہ گوشت اَیں ـ

" ما تئ نیاد ءِ ھزار ناز اِیں گدار ءَ کپت اَیں ـ

رژنائی ءِ نیمگ ءِ روگ ءَ پد کارست دیم پہ آئی ءِ گِند ءُ گدار ءُ نند ءُ نیاد ءِ نیمگ ءَ شُت ـ ھزار ناز ــ اے تراکیب اوں سید ھاشمی ءَ کارمرز کُتگ ـ "

دور نہ اِنت منزل، ھزار گَنج ءُ ھزار ناز اِیں،  سید " ـ

گرامر ءِ رِد ءَ اے بند ءِ سیغہ واحد ءِ نیمگ ءَ اشارہ کنت ـ

دومی بند ءَ بچار ـ

" ھردیں گوازینت تئ لزّت ءِ رَزّ اِیں ساھگ ـ

نندگ ءُ نیاد ءِ کئیفیت ءِ ندارہ کشّی وش بیان کنگ بوتگ ـ ساھگ اِنت ـ زرّ اِیں ساھگ ـ نند ءُ نیاد اِنت ـ پدا لزّت ءُ وشّی رسگ ءَ اِنت ـ کارست اے ماھول ءِ گوازینگ ءَ پد یک اناگہ چَہ وتی جسم ءُ اندام ءِ ودار ءَ کپت ـ وتی اندم ءِ ودار کنگ ـ وتی جسم ءِ ودار ءَ چَہ کَپگ، وتی جسم ءِ ودار ءَ چَہ چی مقصد زاھر کُتگ؟ اے مُبھم اِنت ـ پدّر نہ اِنت ـ داں ھمنچُک ءَ کہ بُرز ءَ بیان بوت، یک نتیجہ یے در اَتک ـ

بزاں بُرز ءِ شعر ءِ مقصد داں اِد ءَ بیان کنگ بوت کہ تہاری ءَ کہ مانشانت، ما رژنائی ءِ نیمگ ءَ شُت اَیں، پدا گوں تو پُر لزّت اِیں نند ءُ نیاد کت ـ پدا اے وش اِیں ساھت ءِ گوازینگ ءَ پد اناگہ وتی جسم ءِ ودار ءَ کپت ـ زانگ نہ بیت کہ آئی  جسم ءَ گوں چی کارے کنگ بوت کہ وتی جسم ءِ ودار ءَ کپت؟  یا اے بزانت بلکیں دربئیت کہ وتی واھگے کُشت ءُ پدا آئی ءِ واھگے سرجم کت ـ اے لوٹ پدا ھم کارست ءِ وتیگ اَت ـ وت اے نیمگ ءَ شُت ـ ءُ پدا گُڈسر ءَ وتی جسم ءِ ودار ءَ چَہ کپت ـ

بلوچی گالبندے مشھور اِنت کہ وتی نگاہ ءَ چَہ کَپگ ـ شرمندگی ءِ اظہار ءَ کنت ـ یک مردمے ھراب اِیں کارے بکنت گڑا مھلوک آئی ءَ گوش اِیت کہ پلانی منی نگاہ ءَ کپتگ اِیں مردمے ـ

اندام ءِ ودار ءَ کَپگ ءِ کئیفیت واضع نہ کتگ شاعر ءَ ــ ءُ اے بند ءِ گرامر اوں وتی singular tens ءِ نیمگ ءَ اشارہ کنگ ءَ اِنت ـ نوں دیم ءِ بند ءَ دلگوش ـ

" چم ارسیگ اِیں  منی،  تاس ءِ وڑ ءَ دریا بُرت ـ

لُنٹ تُنّیگ اِیں منی حرص ءِ بھار ءَ کپت اِیں ـ

اولی ءُ دومی بندانی تہءَ یکّ اِیں گرامر کار مرز کنگ بوتگ ـ سیغہ واحد ـ بزاں singular tens ــ

ردیف ءَ دلگوش کن اِت ھم ـ بُرز ءَ دوئیں بندانی ردیف " اَیں " اِنت ـ اے بند ءِ تہ ءَ " اِیں " کارمرز کتگے ـ عموماً غزل ءِ اے قانون روچ ء مرچی ھچ زبان ءِ غزل نبشتہ کاراں نہ پُروشتگ ـ مئے بلوچی ءِ تہءَ اے نزوری من باز دیستگ ـ کمّ اِیں دابے ءَ رواج اوں کپتگ ـ اے نزوری یے لیکگ بیت ـ ردیف دُراہ ھمتوار بہ بنت ـ

حصار ءَ کپت اَیں ـ گِدار ءَ کپت اَیں ـ ودار ءَ کپت اَیں ـ بھار ءَ کپت اَیں ـ نار ءَ کپت اَیں ـ خُدارا کپت اَیں ـ گڑا ردیف سرجم بوتگ اَت ـ بلے اے غزل ءِ ردیف چوش نہ اِنت ـ اولی دوئیں بنداں " اَیں " کارمرز بوتگ ـ ءُ سیمی بند ءَ اِیں ـــ

چمّ ارسیگ اِیں منی ـ تاس ءِ وڑا دریا بُرت ـ دریا بُرت ـ بزاں دریا ءَ بُرت ـ دریا اِد ءَ علامت ءِ رِد ءَ کارمرز کنگ بوتگ ـ دریا اے بند ءِ رِد ءَ تُنّیگی ءِ اشارہ ءَ دنت ـ تاس ھم انچو ــ چم گریوگ ءَ اَنت ـ نمب اَنت ـ بلے تاس ھالیگ اِنت ـ بے ترمپ اِنت ـ پدا دریا بُرت!

بزاں منی ارسیگ ایں چم تاس ءِ وڑا دریا ءَ بُرت اِیں ـ اے بند ءِ گرامر past contineus ءِ رِد ءَ پیداک اِنت ـ جَھل ءِ بند پدا اولی بند ءِ سبوت اِنت ـ کہ منی تُنّیگ اِیں لنٹ حرص ءِ بھار ءَ کپت اَیں ـ

اَے کاش کہ چم منی دریا ءَ بُرت ایں ءُ لنٹ منی بھارے ءَ بہ کپت اِیں ـ

اگاں بند اے بزانت ءَ نہ دنت گڑا مبھم اِنت ـ دریا بُرت نہ گیشّ اِتگ ـ

دیم ءِ بندءَ بچار اِت ـ

" یکّے تئ جلوھاں کپت اِیں ماں بھشت ءُ جنّت ـ

یکّے تئ دید ءِ امیت ءَ جَل ءُ نار ءَ کپت اِیں ـ

اے بند گیشّ اِتگ ـ یکّے وشیانی تہءَ بہ بوت اِیں ءُ یکّے پہ تئ دیدار ءَ آس ءُ جَل ءَ کپت اِیں ـ وت انّاں ـ اگاں وتی زکر کنگ بوت اِیں گڑا بند چو بوتگ اَت ـ یکے ما تئ جلوھاں کپت اَیں ماں بھشت ءُ جنت ـ یکّے ما تئ دید ءِ امید ءَ جل ءُ نار ءَ کپت اَیں ـ یا اے بند چو بہ بوت اِیں ـ چیزے تئ جلوھاں کپت اِیں ماں بھشت ءُ جنت ـ چیزے تئ دید ءِ امیت ءَ جل ءَ نار ءَ کپت اِیں ـ گال " یکّ " ھمے بزانت ءَ دنت گڑا اے بند سرجم ءَ راست بیت ـ موضوع ھمے نیمگ ءَ اوں روگ ءَ اِنت ـ بزاں چیزے مردم پہ تئ جلوھاں گل ءُ شادان بہ بوت اِیں ـ ءُ چیزے تھنا پہ تئ دیدار ءِ امید ءَ آس ءُ جل بہ بوت اِیں، بہ سُتک اِیں ـ دگہ موغوع نیست اے بند ءِ تہءَ ـ دیم گڈی بند ءَ بچار اِت ـ

" شیرکن اِیں  اھد مجیب دُور پر اَنت یا قسمت ـ

چُش اِیں ھَور ءِ منی بردستاں خدارا کپت اِیں ـ

اے بند ءِ تہءَ ھم ردیف " اِیں " کارمرز بوتگ ـ

خدارا ـ اے گال ءِ کارمرز کنگ ءِ مول تھنا کافیہ ءِ قانود ءِ ھکّ اَدءَ کنگ اِنت ـ بزاں اے کاش  ـ دریگت ـ  ـ بلوچی ءِ زبان ءِ ھچ گالواراں اے گال کارمرز نہ بوتگ ـ لاچاری ءَ اگاں گالے کارمرز کنگ بیت گڑا آدگہ قانود ھم پامال کنگی نہ اَنت ـ دری گالے کہ کارمرز کنگ بیت گڑا آئی ءِ ھمرائی ءَ زیبائی ءِ اوں درشانے آرگ بہ بیت ـ اے چیز گِندگ ءَ نہ یتک ـ

گوشگ چو بوھگ ءَ اِنت کہ  اَے مجیب، شرکن اِیں زمانگ انگت دُور اِنت ـ انگت وش اِیں زمانگ نہ یتکگ ـ یا قسمت کہ شیرکن اِیں زمانگے بئیت ـ باریں کدی کئیت ـ

اے بند اوں پریاتے ـ اَے خدا  ـ اگاں منی تاگت ءَ بوت اِیں من ھَور کُت اَت ءُ پدا ھور ءَ رند بھار بوتگ اَت، بھار ءَ پدا شیرکنی یے داتگ اَت ـ مئے اھد گڑا سک وش ءُ شادانی گوستگ اَت ـ بلے اے ھُدا تو چُش نہ کُت ـ ما ڈکّال اِیں زندے گوازینگ ءَ اَیں ـ زھر ءُ کُچّل اِیں زندے گوازینگ ءَ اَیں ـ یا کسمت ـ باریں کدی ـ اے وشّ اِیں زمانگ بیا اَنت ــــ

امید اِنت شما بُرز ءِ غزل ءِ تہءَ ردیفانی ھمتواری ءِ پرک دیست اَنت ـ انچو کہ ما گْوشتگ اَت کہ اَیں ءُ اِیں دو جتائیں کارگال اَنت ءُ جتا جتا وتی دروشم ءَ کارمرز بنت ـ یک نہ اَنت ـ توارگالے ھم پرک اِنت، نبشتاری رھبند ءَ ھم پرک اِنت ـ مجیب مجاھد ءَ یکّ اِیں غزل ءِ تہءَ دوئیں کارمرز کُتگ اَنت کہ پھک رَد اَنت ـ

دومی اے غزل ءِ ھیال ھم اِنچو جُھلانک نہ اَت ءُ نئیکہ نوکیں تراکیب ءُ موضوع دست جَنگ بوتگ اَت ـ تھنا اِد ءَ اے گوشگ بیت کہ اے سرجمیں کتاب ءِ غزلاں چَہ گچینی غزل ھمیش اِنت کہ چَہ آ دگراں واناک تر اِنت ـ

دگہ گڈّی غزلے پشت کپتگ ـ چیزے بندانی سرا ھبر کنیں ـ

" دل چی ءَ تو لزّتانی جنگل ءَ در پہ دَر ئے ـ

آسے گِند ئے ماندیان ئے، آپے گِندئے بُک ور ئے ـ

اے بند واناک اِنت ھم ـ دل اشارہ اِیں کارستے ـ دل، دوستے ھم بوت کنت ـ یا وتی جِند ءِ دل ءَ گوشگ بوھگ ءَ اِنت ـ ھرھساب ءَ بہ زُور ئے یے، ھیال گیشّ اِیت ـ درور ءَ بچار ـ  اَے دل ـ اَے منی دوست، ترا چون اِنت کہ تو مدام لزت ءُ وشّی لوٹ ئے ـ مدام شادمانی لوٹ ئے؟ ءُ پرے وشّی ءَ تو ھچ گرم ءُ سرد نہ چار ئے ـ آیا اے لزّت زاناں انچو وش اِنت!!

درشان وش اِنت ـ گوشگ ءِ انداز ھم وش اِنت ـ لزّتانی جنگل ءَ در پہ در بوھگ ـ

اے کیاس اوں کنگ بیت کہ بند ءِ تہءَ نوکیں موضوع نیست ـ عموماً انسان کہ وشّی ءُ لزّت ءِ پد جَنگ ءَ رَوت گڑا واقعی سرد ءُ گرم نہ چار اِیت ـ ھرچی بیت، بہ بیت، بلے لزّت حاصل کنگی اِنت ـ انسان ءِ گوما اے جاور مدام پیش اتکگ ءُ انگت کئیت ـ انسان وتی راحت ءُ سھولت کنگ ءِ واستا، وتی جند ءُ زند ءِ سھولت کنگ ءِ واستا ھر گرم ءُ سرد ءَ چَہ گوز اِیت ـ

کوھنیں موضوعے کہ پدا مجیب مجاھد ءَ گوشتگ ـ

دومی بند ءَ بچار ـ

" بحت مئے پردگ بہ زِیر اِیت دُور بُن اِیں کرن ءِ دل ءَ ـ

تو وَ " زَرّ اِیں اھد " پھک ءَ مِہنگائے، دست در ئے "

اے بند ءِ تہءَ گال " مہنگا " ءَ وزن نزور کُتگ ـ

اے غزل ءِ بحر ءَ دلگوش ـ

فاعلاتُن فاعلاتن فاعلاتن فاعِلُن ـ

لئے لڑے گو،  لئے  لڑے گو، لئے لڑے گو، لئے لڑے ـ

تو وَ رزّ ایں ـ فاعِلاتُن ـ عھد پھک ءَ ـ فاعِلاتُن ـ مہنگائے ـ مُفاعیلُن ـ دست در ئے ـ فاعلُن ـ

مہنگا ءِ دریاب فعُولن اِنت ـ  ءُ  مہنگائے مُفاعیلُن ـ

غزل ءِ بحر کہ گیشّینگ بوتگ ـ آئی ءِ رِد ءَ مہنگا " بحر ءَ پُروش اِیت ـ اے ھساب ءَ اے بند ءِ وزن نزور بیت ـ

ھیال جوان اِنت وتی جاگہ ءَ ـ اے اھد ءُ زمانگ، تئ کیمت سک باز اِنت ـ سک گران اِنت ـ مہنگا اِنت ـ تو چَہ مئے دست ءَ در ئے ــــ

بُرز ءَ ما ھرچی کہ گْوشگ بوت، تھنا اے کتاب ءِ دُرائیں غزلانی سرا ـ اگاں کسے ءَ مجیب مجاھد ءِ اولی کتاب بزاں " ساز ءُ آواز ونتگ ءُ پھمتگ گڑا الّم ءَ وتی زھن ءَ اے ھبر ءَ کار اِیت کہ اے دومی کتاب ءِ غزل چَہ وتی اولی کتاب ءِ غزلاں ھیال ءُ جدیدیت ءِ رِد ءَ نزور ءُ کمزور تر اَنت ـ بائد وَ ھمیش اَت کہ یا وَ اے کتاب ءِ غزل ءِ شاھگانی ءُ مُھکمی اولی کتاب ءِ غزلاں چَہ گیشتر بہ بوت اِیں یا وَ ھما غزلانی برابری ءَ بہ اُوشتات اِیں ـ جَھل تر ھچ وڑا مہ بوت اِیں ـ

اِد ءَ چَہ آسرال ءُ نتیجہ ھمے دراتک کہ مجیب مجاھد ءِ ھیال غزل ءِ نیمگ ءَ پھک نزور ترّ اِتگ ـ

کتاب ءِ تہءَ غزلاں چَہ ابئید صوت ھم ھَوار ـ ءُ چیزے نظم ـ 

مجیب مجاھد ءِ نظم سک واناک اَنت ـ اولی کتاب ءِ بہ بنت یا دومیگ ءِ ـ نظم ءَ مجیب وتئ جاگہ ءَ کامیاب اِنت ـ ما اے نتیجہ زُرتگ ـ نظمانی سرا ما دگہ نقدی نبشتانکے ءِ تہءَ سرجمی ءَ ھبر کنیں ـ دگہ نبشتانکے کہ بلوچی زبان ءِ تہءَ نظم کجا اُوشتاتگ ءِ نام ءَ نبیسگ بوھگ ءَ اِنت ـ ھمودا ما نظمانی سرا چمشانک دئیں ـ اِد بس ھمچُک ءَ گْوش اَیں کہ مجیب نظم ءِ پربندگ ءَ آشنا اِنت ـ غزل ءِ تہءَ ھم سک آشنا اِنت بلے اے کتاب ءِ تہءَ غزلے نزور گِندگ ءَ اتک اَنت ـ ءُ ما انگت سک پُر اُمید اَیں کہ دیمترا مجیب مجاھد مارا انچیں غزل اُشکنائین اِیت کہ مئے ارواہ تاھیر بہ گِر اَنت ـ

نوں گڈّی ھبر ءِ نیمگ ءَ کائیں ـ

من یکبرے پدا اے گْوشاں کہ ما ودار ءَ اَیں کہ مجیب مجاھد مارا سرجمی ءَ جدیدیت ءِ بابت ءَ سرپد بکنائین اِیت ـ ءُ یک پچیں باوستے بکنت ـ ما ھم جدیدیت ءِ بابت ءَ ھبر کت کنیں ـ آئی ءِ قانوداں گیشّینت کنیں ـ بلے اِد ءَ ما پہ زانت اے کار نہ کُت ـ

ءُ ما دیمترا اے بابت ءَ سرجمی ءَ جُتائیں باوستے کنیں ءُسرجم ءَ گیشّین اَیں کہ جدیدیت چی یے ءُ آئی ءِ قانود چی اَنت ـ

من اُمید کناں کہ مزنیں کساسے ءَ مئے نقد ءِ سرا سرپد ءُ وانوک اِیں مردم اتّپاک کن اَنت ـ ءُ ھما مردم کہ نہ کن اَنت ـ ھم پرواہ نیست ـ اگاں چیزے ردی ءُ کوتاھی مئے اے نقد ءِ تہءَ گِند اَنت گڑا مارا کڑَّن بکن اَنت ـ جتائیں نقدی نبشتانکے ءِ دروشم ءَ مئے دیما بیار اِیت ـ علم ءُ زانشتی منّانک بہ دنت ءُ مارا ھر نبشتانک ءِ تہءَ سرجم ءَ جزم بکنت ـ

بلوچی زبان دیمروئی کنآت ـ دیمروئی پُرسبز اِیں گُلباگ ءِ تہ ءَ بآت ـ انچش بات ــــــــــ