شے سید ــ  

25/4/2017

نیمون وَ مدام دیم ءَ آھگ ءَ اِِت اَنت بلے اے رَند ءَ شارَل ءَ دل کُتگ اَت کہ ملک ءَ رواں ءُ ترّ ءُ تابے کنان ءُ مردم ءُ سیادے بہ گِنداں ـ بلے اس   نبشتہ کنگ اَت ـ اِد ءَ ھاسٹل ءَ گوں وتی وانگ ءُ زانگ ءَ انچو مانگیش اِتگ کہ وھد ھچ وڑا نئیلگ ءَ اَت کہ چیزے نبشتہ بکنت ـ گڑا سامانے یکجاگہ کت اَنت ءُ پہ باندات ئیگ ایں بس(bus) ءِ ودار ءَ اَت ـ شام کنگ ءَ رَند وتی چم ئِے کہ بند کُت اَنت، ھیال وڑ وڑیں آئی ءِ مجگ ءِ تہءَ آھگ ءَ اَت کہ مَلک ءَ بہ رواں ءُ کجام سرھال ءِ سرا نبشتہ بکناں  ـ یک ھیالے اے آئی ءِ مجگ ءَ آھگ ءَ اَت کہ " جنینانی بزگی ءِ سرا مرچی باندا نبشتہ باز بوھگ ءَ اِنت، تامُر اوں پیداک اَنت شَر وڑے ءَ ـ مراگش ءُ کالج پروگرام یا ڈنّی ءُ پرائوٹ دیوان،  ھمک نیمگ ءَ اے دیوان بوھگ ءَ اَنت ـ چیا من نُوکتریں  سرھالے پہ وتی کسہ آں  مہ شُوھاز آں؟ " جیڑان جیڑان گڑا اے وھد ءَ آئی ءَ گوں وتی مجگ ءَ ھمے سَوڈَگ کت کہ اِد ءَ زھن چونائی ءَ بند اِنت کہ وتی کُورس ءُ subject آنی وانگ ءَ اوں ـ مُلک ءَ الّم نوکیں سرھال زھن ءَ کیت "ـــ گڑا اے دمان ءَ واب  کپیت ـ

سُھب ءِ سرا مھلہ وتی سامان آں زور اِیت ءُ تھنا ٹرانپورٹ ءَ روت ـ  بس ءَ سوار بیت ءُ آئی ءِ ھمسپر اوں کراچی ءَ چہ وتی ملک ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اَت ـ زالبولے اَت ـ دوئیں ھمسپر اَنت ـ زالبول، شارل ءَ جُست کنت " زانگ بیت کہ تو تھنا سپر کنگ ءَ ئے ـ ھو! " شارل پسہ دنت " ھو ماسی ـ من اِد ءَ کالج ءَ وانگ ءَ آں ـ چُٹّیانی رُوچ اتک اَنت ـ دل ءَ گوْشت کہ ملک ءَ ھالے بگراں ـ مات ءُ مردمے بچاراں ـ تو ماسی پہ ھئیر کراچی ءَ اتکگ ئے؟ " ماسی ءَ شارل ءِ پسہ ءِ دیگ ءِ بدل ءَ وتی گپ پدا دیم ءَ بُرت " تھنا یک جنیں آدمے سپر کنت ـ شَر نہ اِنت ـ ما بلوچ ئیں ـ پہ بلوچ ءَ عیب اِنت تھنا سپر کنگ ـ " شارل ءَ ماسی ء دپ ءِ ھبر پچ گپت " اِنّاں ماسی ـ جنی آدم وتی نیّت ءُ اَندر ءَ پردہ بہ کنت ـ سِتر بکنت ـ ڈن ءَ کس ھچ کُت نکنت ـ ءُ پدا اے نوکیں زمانگے ـ بلوچ سرپدیں راجے  ـ کس کسی جان ءِ گوشت ءَ نہ وارت ـ من مدام چُٹّی آں تھنا لوگ ءَ رواں ءُ کایاں ـ مئے لوگ ءِ تہءِ ماھُول انچُش اِنت ـ مارا یک دومی ءِ سرا سرجم ءَ ستک اِنت ـ ما وتی لوگ پہ رھبند کُتگ ـ منی یک براتے وتی ھساب ءَ دُکّانے ءَ کار ءَ اِنت ـ دگہ برات ڈن ءَ وانگ ءَ اِنت ـ ءُ گُھار تھنا من آں وتی لوگ ءِ ـ من اِد ءَ کراچی ءَ وانگ ءَ آں ـ وتی وڑا ـــ نوں ماسی تو بگش ـ اِیشی ءِ تہ ءَ ھرابی چی اِنت ـ چی شَر نہ اِنت؟  ـ " ماسی ھئیرانگی ءِ ھمراھی ءَ جَوابی ھم نہ بُوت ـ بلے وتی جواب ءَ دنت " ھو منی چُک ـ مرچی وانگ ءُ زانگ ءِ زمانگ اِنت ـ مئے چُک شوم اَنت کہ نوان اَنت ـ ما وَس کُتگ وتی منّ ءَ ـ بلے ھچ سرپد نہ بنت ـ یکین مردیں چُکّ اِنت منی ـ ھچ وانگ ءِ ھُبّے نیست ـ مدام یک کاپی ءُ کلمے گون اِنت ئِے جنگل پہ جنگل اِنت ـ ترّ اِیت ءُ پِر ترّ اِیت شئیر لکّ اِیت ـ مردماں منی چُک پِٹّینتگ ـ کار ءُ دھندہ اوں ھچ نکنت ـ منی چُکّانی پت ڈگار ءِ سرا کار کنگ ءَ اِنت ـ تھنا بیچارگ ـ چو شگر اِنت ما گریب نہ ئیں ـ منی دگہ یک چُکّے خلیجان اِنت ـ بزّگ کار کنت ءُ ماہ پہ ماہ مئے چارگ ءَ کنت ـ شگر اِنت مئے گُزار ءَ بیت ـ ھمے وڑ اِنت زندگی منی چُک ـ " شارل ءَ ھبر پدا دیمتر ءَ بُرت " ماسی جان ـ ترا ھبرے گْوشاں ــ تئ ھمے چُک کہ شائری کنت ـ سک شر اِنت ـ مردم چوناھا وتی زبان ءَ بہ لکّ اِیت ـ من ءَ بچار ـ دگر ءِ زبان ءِ وانگ ءَ گوں مجگ ھمود ءَ تُش تُش اِنت ـ مدام شپ ءَ منی سر درد کنت گوں ھمے وانگاں ـ من ءَ اوں لوگ ءِ مردماں لاچار کتگ کہ کراچی ءَ بُوان آں ـ منی جند ءَ ھچ وش نہ بیت  ـ من لوٹاں کہ وتی مَلکانی سر ءِ ڈگاراں مدام سئیل بکناں ـ سئیل کنگ ءَ رَند ھمود ءَ بہ ننداں ءُ ھرّو وتی کسہ ءَ سرجم بکناں  ـ بلے مئے واھش ءَ سرجم بوھگ ءَ نئیل اَنت منی مردم ـ بھرھال ـ تئ چکّ بِلّ یے شائری کنت ـ یک روچے کیت کہ شمئے نام بُرز بیت ـ ھرکس شمارا ھمائی ءِ سبب ءَ پجّہ کار اِیت ءُ گْوش اِیت کہ آود ءَ بچار ـ پلاں شائر ءِ مات اِنت روگ ءَ اِنت ـ ھمے وت یک مزنیں ازتّے ماسی جان ـ اِے آ زمانگ نہ اِنت کہ ھرکس ءَ زرّ ءُ کلدار بہ بیت ـ ازّت دار گوْشگ بیت ـ اِے دَور ءَ ھما مردم کہ وتی ماتی زبان ءَ نبشتہ بکنت ـ ھمائی ءَ ازّت دَینت ــ انچو نہ اِنت ماسی؟ " ماسی پدا ھما وڑ جوابی نہ کت شارل ءَ بلے وتی پُرشتگیں پریات ءَ درشان کنت " ھو منی چُک ـ ما بلّ یے نہ ونتگ ـ بلے اے چیزاں زان ئیں ـ من نہ گوشاں کہ شائری مکنت ـ وتی پت ءِ کم کمو کوپگ وَ بہ بیت ـ نوں شپ ءُ روچ جنگل پہ جنگل بُوھگ اوں شر نہ اِنت ـ شر منی چُک ـ کمو چمّاں بند کناں کہ سپر انگت دَور اِنت ـ پدا ھبر کنیں " ـ

شارل ءَ اوں وتی چم بند کُت اَنت ـ چم ءِ بند کنگ ءَ گوں ءَ وتی سرھال رس اِت ـ زیادہ گڑا نہ جیڑ اِت ئِے ءُ کمو وپت ــــ واب اسل ءَ کُجا کیت کہ بس چو اُشتر ءَ لُڈّان اَت  ـ واب ءُ آگہ ـــ ھمے داب ءَ سپر روان ـ چیزے ساھت گوست ءُ ماسی ءَ چم پچ کت اَنت ـ شارل چوناھا ھم ماسی ءِ ودار ءَ اَت کہ کدی چمّاں پچ بکنت ـ گوں چم ءِ پچ کنگ ءَ شارل ماسی ءَ  جُست کنت ـ " ماسی جان ـ تو وتی ھمے شائریں چُک ءِ گوانکو شمارہ ءَ دات کن ئے من ءَ؟ ماسی بیچارگ وانگ وَ نزانت ـ سادہ ایں گونکو یے گون اَت ئِے ـ دات ئِے شارَل ءَ ءُ گوشتے کہ منی چک ءِ نام باھڑ اِنت ـ شمارہ ءَ  وت درگیج ءُ بزور ـ شارل ءَ، باھڑ ءِ شمارہ وتی گوانکو ءِ تہءَ زَپت کُت ـ ءُ پدا دگہ دوئیناں ھچ ھبر نہ کُت ـ سپر روان دانکہ بیگاہ ءَ سپر آسر بوت  ـ شارل ءَ وتی مُلکی گاڑی یے چار اِت ءُ پدا سَوار بوت ءُ پدا وتی میتگ ءَ داں شپ ء شام ءِ وھد ءَ لوگ ءَ سر بوت ـ لوگ ءِ مردماں گوں جوڑی ڈڈّی دمان دمان ءَ کُت ءُ پدا چوں کہ سپر ءِ ژندی آئی نازُرکیں بالاد ءِ تہءَ کانچ پُروش اَت،  زوت وپسگ ءِ نیمونے کُت ئِے ءُ تھنائیں اوتاگے ءِ تہءَ شُت ــ شارل ءِ گورا وھد ءِ سک کمی اَت ـ مدام اشتاپ ءِ تہءَ اَت ـ اسل ءَ شارل ءَ وتی تھنائیں کسہ ءِ سرھال ءِ گَم اَت ـ پمشکہ زند ءِ آ دگہ کارے پہ اشتاپی کت اَنت بلے پہ وتی کسہ ءِ سرھالءَ  اشتاپ کارے نہ اَت ـ مدام گران ءُ سنگین اَت ـ شارل ءَ وتی ژندی ءِ ھاسیں پرواہ نہ کُت ءُ اے جیڑگ ءَ لگ اِت کہ گوں اے بچک ءَ  چون ءُ چِہ پئیم دیدار بکناں کہ مدام جنگل پہ جنگلان اِنت ـ پدا ھم جُھدے کناں ـــــــ اشتاپ ءَ نئیشت ءُ ھمے دمان ءَ گوانکو ئِے جَت ـ باھڑ ءَ گوانکو چِست کُت ـ " دروت ـ جی تو کئے؟ کئے ءَ لوٹ ئے؟  شارل ءَ پسہ دات " درھبات اِت واجہ ـ منی نام شاری شاہ اِنت ـ من یک کسہ کارے آں ـ کراچی ءَ وانگ ءَ آں ـ من ءَ اسل ءَ وتی کسہ ئِے واستہ سرھالے درکار اَت ـ ھمے جیڑہ ءِ سرا گوں تو ھبر کنگی اَت ـ تو جاگہ ئِے وڑ بکن ـ من ھمودا کایاں گوں تو گِند نندے کناں  ـ " باھڑ ءِ گوں وژدلی ءَ پسہ دات " جی جی بانُک ـ تی نام ما اَش کتہ ـ بس شر باندا ترا وت گوانکو کناں ـ سلامت باتے ـ " شارل ءَ وشّی کت ءُ گوانکو بند کت ـ شارل ءِ دل کمو سرد بوت ءُ نوں وپسگ ءِ اِرادگے کُت ءُ وپت ــــ

دومی سُھب ءَ یک وھدے ءَ شارل پاداتک ءُ زوت زوت وتارا تیار کُت چاھے گُٹّے باریں وارتے نہ وارتے ـ وتی دزگُھارے ءِ سرا گوانکو  کُت ئِے ءُ گوشتے کہ بیا منی لوگ ءَ ـ جاگہ ئِے روگی اِنت ـ دزگھار گوں گوانکو ءِ بند کنگ ءَ دہ منٹ ءَ رند شارل ءِ لوگ ءَ سر بوت ـ ھردوئیں ھُور بوت اَنت ءُ در اتک اَنت ـ دراھگ ءَ گوں شارل ءَ پدا باھڑ گوانکو کت ءُ باھڑ ءَ یک ڈسّ یے نشان دات ـ ھمے ڈسّ ءِ رِد ءَ شارل ءُ آئی دزگھار رو اَنت یک جاگہ ئِے ءَ ـ باھڑ گوں یک لبزانکی سنگتے ءَ ماں وتی کوٹی ءِ تہءَ مھمانانی ودار ءَ اِت اَنت  ـ ـ ساھتے گوست ءُ مھمان سر بوت اَنت ـ دروت ءُ درھبات بوت اَنت ـ دیوان بوت ـ آپ ءُ تام ءَ رَند گڑا چاریں لبزانکی مردم نشت اَنت ءُ ھرکس ءَ وتی وتی پجّار کُت  ءُ وتی ھبر بزاں لبزانک ءِ سرا ھبر ءَ لگ اِت اَنت ـ شارل ءَ ھبر بِناہ کت ـ " جی منی برات ءُ گُھاراں ـ وھد وھد ءِ سرا مئے شمئے وت ماں وتی گِند ءُ  نِند بائد اِنت کہ بہ بیت ـ ما شما یک راج ءُ ھم زبان  ئیں ـ مئے شمئے دل ءُ نیّت ساپ بہ بنت ءُ تھنا لبزانک ءِ سرا سنگین بہ بئیں ـ مئے مول دگہ ھچ مہ بیت ـ ما شما وتی زھن ءَ یکدم پچ بکن ئیں ءُ ھبر ءُ باوست بکن ئیں ـ گڑا چیزے بیت ـ من ءَ چوناھا اِد ءَ آھگی نہ اَت ـ بلے چوں کہ کراچی ءَ من ءَ وھد نہ رسیت کہ لبزانکی نند ءُ نیاد بکناں ـ پمشکہ ھمے نیمون ءَ مُلک ءَ اتکاں دانکہ چیزے کسہ بہ ساچاں ءُ گوں لبزانکی مردماں ھال اھوال بکناں ـ " باھڑ ءَ شارل ءِ گپ ءَ را دیم ءَ برگ ءِ جُھد کت " جی ھو بانُک ـ چوناھا مئے شمئے دمگاں مردیں آدم ءُ جنیں آدم اے وڑا نہ نند اَنت ءُ دیوان نکن اَنت ـ بلے اے چیز کم کم ءَ رواج گِران اِنت ـ ھلانکہ دنیا ءَ دگہ ھزاراں گَندگیں کار بوھگ ءَ اَنت ـ اَود ءَ کس ھچ نہ گوش اِیت ـ اِد ءَ کہ ما شما نشتگیں دمان ءَ بُھتام بند اَنت ـ بلے ھیر  ـ مردم مھلوکانی بُھتاماں بچار اِیت گڑا ھچ کار نہ بیت ـــ ھَیر اے ھبراں بِلّ اِت ـ شما وتی ھبراں بکن اِت " شارل ءَ وتی گپ اے وڑا کت " جی واجہ باھڑ ــ راست گوْش ئے ـ پدا ھم مارا شمارا پہ وتی چاگرد ءَ الّم کہ چیزے کنگی اِنت ـ ءُ ما کنان ءُ جھان ءَ پیشداراں ھم ـ ھَیر ـ واجہ باھڑ ـ شما شائر اِت ـ شائری ءِ بابت ءَ مارا چیزے بگش گوں کہ پہ شائری ءِ درشانگ ءَ  الّم اِنت کہ شما جنگل پہ جنگل بہ بئے؟  " باھڑ ءَ پسہ دات " جی ھو بانک ـ شائر ءِ تب گوں ھمے جنگل ءَ اِنت ـ ھیال ءِ یک رشتگے ھم گوں ھمے جنگلان اِنت ـ ما جنگلاں روئیں ـ دو چار سنگت ھُور بئیں، لبزانک ءِ سرا گپ کنیں ـ یا چیزے تخلیق کنیں ـ ھمے وڑا ــ " شارل پدا چیزے جُست کنت " شما اگاں یک کوٹی یے بہ زُور ئے ـ یک " گَل " یے  ءِ دروشم ءَ پدا شما سنگت وت ماں وت ھمے کوٹی ءِ تہءَ وتی لبزانکی کار ءَ بکن اِت ـ نہ بیت زاناں؟ " باھڑ پسہ دنت " بچار بانُک ـ تی ھبر باز شر اَنت کہ مردم کوٹی ءِ تہءَ وتی لبزانکی کاراں بکنت ـ ھمے کوٹی ءَ کہ تو نشتگ ئے ـ یک وھدے مئے " گَلّ " بوتگ ـ مردم باز اتکگ ـ ما ھرکارے کُتگ ـ وت ماں وت ءَ ـ بلے پدا انچیں مردم گَل ءِ تہءَ اتکگ کہ نا لبزانکی مردم بوتگ اِت اَنت ءُ نا ازمی ـ نامے لوٹ اِتگ اَت ـ دیوانے مدام ھراب کنگ ءِ جُھدے کُتگ ـ ھمے مئے ناتپاکی ءِ سبب ءَ چیزے مئے تہءَ پُرشت ءُ پُروش اتکگ ـ پمشکہ نوں ما دیوان نکن ئیں ءُ تھنا دو سے سنگت ھُور بئیں ءُ جنگلاں روئیں ءُ ھمودا وتی لبزانکی دیوان ءُ ھبراں کنیں ـ وتارا تسلّی دئیں ـ " شارل ءَ پدا پسہ ئِے دات ـ " جی واجہ باھڑ ـ انچش اِنت ـ اے تپاکی مئے راج ءِ تہءَ انگت نہ یتکگ ـ ءُ پہ ایشی ءَ سک گرانیں کار کنگ لوٹ اِیت ـ مئے شمئے اسل کار راج ءِ تہءَ وانگ ءُ زانگ آرگی اِنت ـ راج ءِ مجگ داں سرجم ءَ پچ نہ بیت، ھچبر دیمروئی نکنت ـ ھَیر ـ اے دگہ جیڑہ ئِے ـ من ءَ اسل پہ وتی کسہ ءَ یک سرھالے پکار اَت ـ ءُ منءَ دست اوں کپگ ءَ نہ اَت ـ ءُ اے چُٹّی ءَ رند مئے کالج ءَ یک لبزانکی دیوانے بُوھگی اِنت ـ من ءَ کسہ ئِے اوں وانگی اِنت  ـ من لوٹاں کہ نوکیں سرھال ءُ بُنگپے ءِ سرا چیزے نبشتہ بکناں ـ  من گُشت کہ شمارا چَہ سَر ءُ سُوجے گراں ـ پمشکہ شمئے دیدار ءَ اتکاں ـ شما چی گوش اِت ـ " باھڑ ءَ پسہ دات ـ " جی اے وشّیں گپّے کہ شمئے کالج ءَ لبزانکی دیوان بنت ـ ما اِد ءَ جنگل ءَ کپتگ ئیں ـ مئے میتگ ءِ مردمانی مجگ انگت باز پدمنتگ ـ شما انگت چیزے بکن ءُ چونا مئے لبزانک ءَ زالبولانی اوں سک سک پکار اِنت ـ منی دل وش بوت کہ شما اوں چیزے پہ لبزانک ءَ جُھد کنگ ءَ ئے ـ اِد ءَ مئے نیمگ ءَ ھچ نیست ـ اسل ءَ شَھر ءِ زند ءِ تہءَ زانشتی پگر داروکیں مردم باز اَنت ـ پدا چاگرد اوں  دیمرو اِنت ـ اُود ءَ شرتر لبزانکی کار بنت ـ شما ھمے کار ءَ پہ دل سِتکی بکن اِت ـ ءُ شما وت وانندہ ایں مردم اِت ـ چاگرد ءَ بچار اِت ـ بُنگپّاں چَہ پُر اِنت ــــ زالبولانی بابت ءَ گیشتر شما نبشتہ بکن اِت کہ زالبول  وت ماں وت یک دومیگ ءِ مسلہ ءَ شرتر سرپد بنت ـ مئے گورا نبشتہ کار است ـ ساچشت کار ءُ شائر اوں شرّیں شرّیں است ـ مزنیں مزنیں ادیب ءُ گدار نبیس ءُ آزمانکار اوں است ـ تھنا چیزے کہ نیست ــ  نا تپاکی ــ  ما شما بائد اِنت یک رھبندے ءِ دروشم ءَ وتی نبشتہ کاراں،  کار بِگر ئیں ـ " شارل ءَ گپ ءِ تہءَ دَور کُت ـ " جی واجہ ـ شمئے ھیال ءَ کجام رھبند شر اِنت کہ ما یکجاہ بہ بئیں ءُ ھُوری ءَ پہ لبزانک ءَ کار بکن ئیں ـ " باھڑ ءَ پدا جواب دات " بچار بانُک ـ مئے مُشکَل سک باز اَنت ـ اِد ءَ بیان اوں نہ بنت کہ وھد ءِ کمی اِنت ـ ءُ ھُشکیں بیان کنگ ءَ اوں مشکَل ھَلّ نہ بنت ـ کس کسّی گپّ ءَ نہ زَور اِیت اے واستہ کہ ھرکس  وت وتارا مزنیں کوّاسے زانت ـ زرّ دَینت ءُ وتارا مشھُور کنائین اَنت ـ اِد ءَ مردم کُجا تپاک بنت ءُ پہ رھبند بنت ـ بلے ھَیر ـ ما انگت وتی جُھد ءَ کنیں ـ شما وتی جُھد ءَ انچو برجم بدار اِت ـ " شارل ءَ وتی گُڈّی ھبر کُت اَنت ـ " شر واجہ ـ گوں شمارا دیدار بوت ءُ بازیں چیزے ءَ سرپد بوتاں ـ نوں اچ شما موکَل لوٹاں ـ ءُ اگاں زندگی بوت ـ الّم پدا نندیں ءُ دیوان کنیں ـ انو وتی سسہ ءِ میار اِت ـ "

 " شارل ءَ نوں چَہ دیوان ءَ ھلاسی ءِ ھبر کُت اَنت ءُ دیوان ءَ وتی وشنودی زاھر کت ءُ وتی دزگُھارے زُرت ءُ  لوگ ءَ  شُت اَنت ـ کساس سُبارگ ءِ وھد اَت ءُ شارل ءَ وتی دزگُھار پہ سُبارِگ ءَ وتی گورا داشت ـ کسانیں سُبارگے ءَ رَند دزگھار ءَ درّائینت ـ " شارل ـ گڑا ترا تی کسہ ءِ بنگپ رَس اِت ـ؟ " ـ شارل ءَ پسہ دات " ھو ـ من ءَ دست کپت ـ بلے اسل ءَ من وتی کالج ءِ چُٹی بائد اِنت کہ ھمودا کراچی ءَ بہ گوازینتیناں ـ اے واستہ کہ شھر ءِ چاگرد ءِ تہءَ پگر گیشتر رُدُوم کنت ـ مُلک ءَ ھما کوھنیں سرھال اَنت کہ گوشگ بوتگ اَنت  ـ دھکان ءُ ڈگار ءِ مسلہ، مید ءُ زِر ءِ مسلہ، پوریاگری ءِ مسلہ، جنینانی سرا زلم کنگ ءِ مسلہ ، جنگی کسہ آں بگر داں اشکی کسہ آں درا، اے دُراہ من آورتگ اَنت وتی کسہ آنی تہءَ ـ اِد ءِ مسلہ گیشتر ھمیش اَنت ـــ دلے گوش اِیت کہ باندا پدا برو کراچی ءَ ـ ھرچی بیت ـ ھمودا کالج ءَ نوکتریں بنگپّے چاراں ـ " دزگھار ءَ شارل اِجازت کُت ءُ وتی لوگ ءَ شُت ـ شارل ءَ نوں دگہ ھاسیں نشان ءَ راہ اوں نیست اَت ـ پدا کراچی ءِ روگ ءِ بند ءُ بکس ئِے کُت ءُ دومی روچ ءَ پدا بَس(bus)  ءَ سَوار بوت ءُ دیم پہ کراچی ءَ شُت ـــ

                                    

    شے سید

اِے ھما اولی میتگ اَت کہ ھرکسی پُرشتگیں توار ماں شیشگے ءَ بند کنگ بوتگ اِت اَنت ـ بادشاہ ءِ دربار ءَ ھمک گونگیں پریات آھگ ءَ اِت اَنت ـ ءُ ھر روچ ھمے توار جم کنگ ءُ پدا یک ھاسیں امبارے ءَ بَرگ بوتگ اِت اَنت ـ کیگد  مدام وتی مجگ ءِ تہء اے ھبر ءِ جیڑگ ءَ بوتگ کہ یک روچے الم من ھما امبار ءَ روآں ءُ وتی دوست گنگُزار ءِ گُڈّی توار ءَ اِش کناں کہ وتی مَرگ ءِ سھت ءَ گوشتگ اَنت ئِے  ـ کیگد سُوھو ایں جنینے اَت ـ گڑا یک شپے  جَزم کُت کہ  الم امبار ءَ وتارا سر کناں ـ

شپ ءِ کساس اَدار دُوازدہ اَت ءُ کیگد درگپت کہ امبار ءِ تہءَ بہ رواں ـ مزنیں ماڑی ءِ پُشتی نیمگ ءَ کم کم ءَ سرکپان ءَ یک دریگے ءَ چَہ وتارا امبار ءَ سر کنت ـ مھلوک واب اِت اَنت ـ پاسدار اوں ھمے داب ءَ ـ  کیگد امبار ءَ پُتِرت ءُ ھئیران بوت کہ اِد ءَ ھزارانی ھزار نمونگ ءِ شیشگ اَنت ـ بلے ھمک شیشگ ءِ سرا اسپیت ایں کاگدے ءِ سرا ھما مردم ءِ نام گوں وتی کُتگیں سزا ءَ نبشتہ اِت اَنت ـ ھمک مردمانی گُڈّی ھبر ھمے شیشگانی تہءَ بند اِت اَنت ـ دربار ءِ کانود ایش اَت کہ ھمک مردم کہ سزا ءَ سر بوتگ اَت آھانی توار گِرگ ءُ شیشگے ءِ تہءَ بند کنگ بوتگ اِت اَنت ءُ پدا ھمے سزاوار ایں مردم کُشگ بوتگ اَت ـ کیگد نوں یک پہ یک ءَ ھمے شیشگ ءِ سر ءِ نبشتگیں ناماں چاران اَت ـ چاران چاران یک شیشگے ءِ سرا نبشتہ اَت " گُلناز ء ابابگر ـ سِزا ـ بادشاہ ءِ سرا بُھتام  ــ گڑا کیگد ءَ جیڑ اِت کہ اِے منی شرّیں دزگُھارے بوتگ، ایشی ءَ کئی سرا بُھتام بستگ؟ ھمے شیشگ ءَ بوج اِیت ءُ توار ءَ اِش کنت ـ گوں شیشگ ءِ بوجگ ءَ اے توار درکا اَنت " من ء گُلناز ء ابابگر وتی گُڈّی ھبر ءَ کنت کہ توپان ءِ شپ ءَ کہ مئے ھمساھگاں مئے لوگ ءِ سامان ڈنّ ءَ کش اِت اَنت گڑا منی دوست منی لوگ ءَ اتک ـ لوگ ءَ کس نیست اَت ـ سامان ڈن ءَ ایر اِت اَنت ـ سامانانی کشّگ ءَ منی دوست ھم ھوار اَت ـ اے نیمون ءَ کہ من ءَ بہ گِند اِیت ـ ما دوئیں لوگانی یک اوتاگے ءِ تہءَ گوں یکدومی ءَ دیدار کُت ـ آئی ءَ منا گُشت " گُلناز جان! میتگ ءِ بادشاہ زوراورے،  منی تی ھال ءَ سَھیگ بہ بیت ـ الّم مارا کُش اِیت ـ بیا من تو اے میتگ ءَ یلہ کنیں ءُ دُور روئیں " دومی کوٹی  ءَ بزاں ھمے ھبر مردمے ءِ گوشاں کپت اَنت ءُ مردَک توئے  بادشاہ ءَ ھال دات ـ من مدام وتی دوست ءَ گوشتگ اَت کہ مئے بادشاہ نیک دلیں مردمے ـ من ءُ تو روئیں بادشاہ ءِ دربار ءَ وتی سانگ ءِ ھبراں کنیں ـ الّم منا ءُ ترا سانگ دیگ ءَ رازیگ بیت ـ بلے منی دوست ھچ داب ءَ رازیگ نہ اَت ءُ تھنا تچگ ءِ مشورہ یے مدام دات ـ آئی ءَ تُرس اِتگ اَت کہ بِگندے توئے بادشاہ من ءَ کُش ئے ـ من باز رَند ءَ سرپد کُتگ اَت کہ بادشاہ مارا نہ کُش اِیت ـ سرپد نہ بوت  ـ بادشاہ ــ او بادشاہ ـ تو انگت نیک دلیں انسانے ءِ ـ منا بہ کُش بلے منی دوست ءَ یلہ بدے ـ من دست بستگاں "

کیگد اچ وتا ھُشک ترّ اِیت کہ منی اے ناز درنزیں دزگھار اوں زالمیں بادشاہ ءَ کُشتگ پہ کسانیں ھبرے ءَ ـ کیگد ءَ وتی شیشگ شوھازگی اَت ـ بلے نوں دلے لوٹگ ءَ اَت کہ چیزے شیشگ بہ بوجاں ءُ مردمانی پُرشتگیں تواراں اِش بکناں ءُ چاراں کہ مئے میتگ ءِ بادشاہ ءَ چون چونیں زلم کتگ ـ دیم ءَ روان دگہ شیشگے ءِ سرا نبشتہ اَت " مُراد ء دلوش ــ سزا ــ بادشاہ ءِ ھُکم ءِ نہ منَّگ " ـ کیگد ءَ چار اِت کہ مُراد مئے میتگ ءِ سکّیں ھبر زُوروکیں مردے بوتگ ـ ایشی ءَ بادشاہ ءِ کجام ھبر نہ زُرتگ ءُ کُشگ بوتگ ـ کیگد شیشگ ءَ ایرگیج اِیت ءُ دپ ءِ بوج اِیت ـ ابیتک ایں توارے درکیت " او بادشاہ ـ من ء مُراد یک راستیں انسانے آں ـ زلم ءِ نئے کہ منّوکاں بلکیں زلم ءِ ھلاپ ءَ اُوشتاں ھم  ـ ھمے کلمیر کہ چَہ منی ڈگار ءِ درمیان ءَ گْوز اِیت، ھو!  من تی کارکنوک نئیشتگ اَنت ـ کہ منی ڈگار ھراب بیت ـ کشار پہ آپ ءِ بازی ءَ مِر اَنت ـ کشار کہ مِر اَنت منی چُک شُدیگ بنت ـ من تو ئے بادشاہ ءَ وتی پیام دیم داتگ اَت کہ ڈگار ءِ پُشتی نیمگ ءَ چہ کلمیر ءَ بہ کش ـ تی کلمیر ءِ راہ اوں ساپ بیت ءُ منی ڈگار اوں ھراب نہ بیت ـ اے ھبرانی تہءَ چی ھرابی مان کہ ترا تاوان بدنت؟  بس منی ھبر ھمیش اَنت " کیگد پدا ھئیران بوت ءُ جیڑگ ءَ لگّ اِت کہ راستے کہ مُراد زلم ھلاپیں مردمے اَت، بلے اے بادشاہ ءَ زلمانی امبار وتی واستا جم کتگ ـ کیگد سک پریشان اَت گوں ھمے پُرشتگیں توارانی اِش کنگ ءَ ـ دیم ءَ روان دگہ شیشگ ءِ سرا چو نبشتہ اَت " مولداد ء سُوالُک ــ سِزا ــ بادشاہ ءِ ھلاپ ءَ جَنگ کنگ " کیگد ءِ دل ءَ اَت کہ مولداد ءِ توار ءَ اوں اِش بکناں ـ شیشگ ءَ بوج اِیت " من ء مولداد وتی گُڈّی ھبر ءَ کنت کہ منا تُری ھزار انگار ءُ آسانی تہءَ جانشُود بکن ـ بلے من انگت تی ھلاپ ءَ اُوشتاں ـ راستے کہ گوستگیں آدینگ ءِ شپ ءَ من تئ بادشاہ ءِ دہ سِپاھی کُشتگ اَت ـ دہ ماں بُن داتگ اَت ءُ دہ ماں دریا ءَ دَور داتگ ـ ءُ من انگہ ھمے کار ءَ کناں، بلے تی دیم ءَ وتی سرءَ  بِہہ نہ جُکّیناں ـ " کیگد گیشتر جیڑگ ءَ لگّ اِت کہ اے بادشاہ ءَ راست ءُ تَچک اِیں مردم زندگ ءَ نئیشتگ اَنت ـ اے زالم ءِ دیم ءَ کُجام بامَرد داشت بکنت ءُ چنچو دگہ پُرشتگین توار ماں شیشگاں بند کنگ ءَ مئیل اِیت ـــ کیگد شیشگاں چاران چاران چمّے یک اجب ایں نامے ءِ سرا کپت اَنت ـ نبشتہ اَت " گُل بی بی ء شِیران ــ سِزا ــ بادشاہ ءَ جنین ءَ بادشاہ ءِ ھلاپ ءَ سکین دَیگ ــ " گیکد پدا جیڑگ ءَ لگ اِت کہ اے زالم ءَ ماسی گُل بی بی اوں نہ بکش اِتگ ـ نوں دو دلگ اِنت کہ شیشگ ءَ بہ بوجاں یا اِناں ـ چیا کہ وھد باز گوستگ اَت ءُ بامگواہ ءِ ٹِکّ ءَ پدا کیگد ءَ روگی اَت دانکہ کسّے مہ گِند اِیت کہ اِدا بادشاہ ءِ توارانی امبار ءَ مھلوکانی تواراں اِش کنگ ءَ اِنت ـ گڑا اے شیشگ ءِ دپ نہ بُوتک ئِے ـ ھمے رِد ءَ روان روان اناگہ ءَ چمّ ئِے وتی دوست ءِ شیشگ ءِ سرا کپت اَنت ـ گریوگ ءَ لگ اِت ـ اے واستہ کہ نبشتہ اَت " گَنگُزار ء شھبیگ ــ سِزا ــ مھر کَنگ ــ کیگد سک گریت ـ ءُ شیشگ ءَ بوج اِیت ـ یک ملار دروشمیں توارے در کئیت " اَے بادشاہ! مھر کنگ کج ئے سزا اِنت ـ؟ من مھر کُتگ ـ ءُ انگت کناں ـ پہ مھر کنگ ءَ تی بادشاھی ءِ کجام ازّت کم بیت ـ دنیا ءِ تہءَ چیزے کہ پشت کپتگ، یا کہ نیست ءُ کَنگ لوٹ اِِیت،  تھنا ھمے مھر اِنت ـ ما گْوش ئیں کہ مھر کنگ انسان ءِ مستریں لوٹ اِنت کہ تھنا پہ دپ گوشگ بوتگ ـ عمل ھچ کنگ نہ بوتگ ـ بلے مروچی من ء گنگُزار ھمے مھر ءِ دئیناں وتارا کُوشاریناں ـ دانکہ اے منی پُرشتگیں توار الّم پہ منی دوست کیگد جان ءَ سر بہ بیت ـ منی ھبر ھمیش اَنت " کیگد ءِ ساہ در اَتک ـ کیگد گیشتر گْریت ءُ ھسک اِیت ـ بلے نوں پہ گْریوگ ءَ کیگد ءِ ھچ کار شر نہ بنت ـ کیگد ءَ وتی دل مزن کُت ءُ ھمے شیشگاں پُروشگ ءَ لگّ اِت ـ بازیں شیشگے پُرشت ـ شیشگانی توار ڈنّ ءَ دراھان بوت اَنت ـ بادشاہ ءِ ماڈی چَہ تواراں جَکس اِت  ـ توار کم کم ءَ چہ ماڈی ءَ ڈن دراھان بوت اَنت ـ بادشاہ ءِ سپاھیاں کیگد دزگیر کُت ـ بادشاہ ءِ دُراھیں راز سرجمیں بازار ءِ مھلوکانی ءِ دیم ءَ پاشک بوت اَنت ـ بلے پدا ھم کس ءَ ھچ کُت نکت کہ بادشاہ ءِ زُور چہ ھرکس ءَ گیش اَت ـ ھمے وڑا سپاھیاں کیگد دُراھیں مردمانی دیم ءَ بُرت ءُ بادشاہ ءِ ماڈی ءِ تہءَ ـ مھلوک چہ تُرس ءَ ھچ اوں گوشت نکت ـ مردم  دُراہ ماڑی ءِ ڈنّ ءَ جم بوت اَنت ءُ ماڑی ءِ مزنیں دروازگ تہءَ چہ بند کنگ بوت ـ کس ءَ نزانت کہ بادشاہ کیگد ءِ گوما چی کنت ـ دمانے ءَ پد ماڑی ءِ توکا چہ یک چیوّلگے ءِ توارے اتک ـ ڈن ءِ مردمانی دل ءَ گیشتر تُرسے ودی بوت ءُ ھرکس وتی لوگ ءَ شُت اَنت ءُ ھرکس ءَ وتی لوگ ءِ در ءُ دریگ بست اَنت ـ دمپر ءَ کسّ ءَ نزانت کہ اے میتگ ءِ تہءَ کیگد نامیں جنیں آدمے بوتگ یا نہ بوتگ ـ

شے سید

 ــــ 20/1/2020 ـ

سُھر چکیں مردے اَت ـ آژگورے تھا شتگ اِت اَنت ـ مُودے ھم ڈُنڈُر اِت اَنت ـ ھمے زانگ بوتگ اَت کہ ماہ ماھاں جانے نہ شُشتگ اَت ئِے ـ چمّے در اتکگ اِت اَنت ـ اجیبیں مردمے اَت  ـ ھرکس ءَ اگاں بہ دیست ایں تہ دل ءَ بِیمے چِست بوت  ـ آئی ءِ جنین اوں ھمے وڑا سُھر سُھر چو پتکگیں گُوشت ءَ اَت ـ بالادے لاگر اَت ـ مدام سُھریں گُدے گْورا اَت ئِے ـ کس ءَ نزانتگ اَت کہ اے دوئیں جَن ءُ مَرد کجا چہ اتکگ اِت اَنت ـ  میتگ ءِ مردم آیاں ھچ دوست نبوت اَنت پمشکہ کور ءِ لمب ءَ کہ کوھی تلمبے  است ات ھمودا وتی کُڈّکے بستگ ات یے دانکہ ھار ءُ توپانے مہ گپیت ـ  ءُ ھمے وڑا وتی زندے ھمدا گوازینگ ءَ وش بوت اَنت ـ 

دوئیں سکّ ھوس ناک اِت اَنت ـ مرد ءُ جَن ءِ اِرادگ اَت کہ یک لوگے ھمدا اوں بہ بند اَنت ـ مرد ءَ دار چِت ءُ جنین ءَرا دات اَنت کہ بھا یے بکنت ـ اے دار ءِ بھا کنگ اسل ءَ نیمونے اَت ـ یکّے انا بلکیں دو نیمّون ـ یکّے وَ کسانیں لاپے اوں در بئیت ءُ دومی ایش کہ بروت سیمی ءُ چارمی میتگ ءَ جنین آدم شوھاز  بکنت ـ اَنچیں جنین کہ سک ھوسناک بہ بنت ـ

مرد ءَ میتگءُ بازار ءِ روگ ھچ کہ ھچ وش نہ بوت ـ

کار بُنگیج بوت ـ جنین ءَ سرے دار گون اَنت ءُ سیمی ءُ چارمی میتگ ءَ شت ـ اولی ءُ دومی میتگ ءَ اے واستہ نہ شت کہ کس آیانی سرا شک مہ کن اَنت کہ اے دوئیں مرد ءُ جَن چی کنگ لوٹ اَنت ـ

دار جنین ءَ سرا اِت اَنت ءُ گوانگ جنان اَت " بیا ئے سرے دار ئے، بیا ئے سرے دار ئے " ـ

چوں کہ جنیں آدمے اَت تہ ھرکسی لوگءَ اوں شت ءُ ھمودا کاپرے یا دیوارےءِ ساھگےءَ نِشت ءُ آپے لوٹ اِت ـ آپے ءُ ناھے وارینت یے ـ ءُ برے برے دارے ھم ھمے وڑا بھا کت اَنت ـ دار ءِ بھا کنگءَ رند گڑا جنین دمک پہ دمک بوت ءُ رُستگیں جنیں آدمے چمّ کت اَنت ـ جنین سکیں چالاکے اَت، ھر جنک ءِ گِندگ ءَ گوں زانتے کہ آئی ءِ تھا ھوس داں چی ھدّ ءَ مان بیت ـ یک دمکے ءَ روگءَ اَت تہ دیست ئِے کہ دو کسانیں دزگھار ھمراہ اِت اَنت ـ زانگ بوھگءَ اَت کہ اسکول ءَ چہ واترّ کنگ ءَ اِت اَنت ـ جنین ءَ چم ءُ دو چم کت اَنت ءُ دیست ئِے کہ چریشاں یکّے سک ٹھلو یے ـ گیشتر ھمے ٹھلو یے چم کت ـ

جنین ءَ  ھر روچ کہ دار سرا اِت اَنت ءُ بھا یے کتگ اِت اَنت تہ الم ھمے دمک ءَ سرے جَتے کہ ھما دوئیں جنکّو یے چمّ کتگ اِت اَنت  ـ یک روچے ھمے ٹھلیں جنکو تھنا اسکول ءَ شت ءُ دزگھارے ھمراہ نہ اَت ئِے ـ جنین ءَ تی وار گیگ کت ـ جنین ءَ نیم دار بھا کتگ اِت اَنت ءُ نیمے گون اَنت ءُ جنکّ ءَ را گُشتے " مئی چُک ـ بیا کمو اے دار ءَ بزور گوں کہ منی دل تُسیت ءُ بود کنت ـ من چوناھا سک بیماراں ـ " جنکّ ءَ آئی ءِ چم ءُ دیمءِ گِندگءَ گوں اول ءَ کسانیں بِیمے دل ئے اتک ءُ پدا جیڑ اِت یے کہ ھچ نکنت ـ جنک ءِ کتاب جنین ءَ زُرت اَنت ءُ دار جنکّو ءَ ـ جنک ءَ درّائینت " ماتی تی میتگ کجا اِنت زاناں " ـ " منی میتگ گستا اِنت تو بس منا داں آ کوھنیں کلات ءِ دمک ءَ بہ رسین ـ " جنین ءَ پہ بے چارگی جواب دات کہ جنک ھچ شکّ مکنت ـ روان روان دانکہ کلات ءِ نزیک ءَ کہ رست اَنت تہ جنک ءُ جنین نِشت اَنت تہ جنین ءَ دارے زُرت ءُ پہ بے ھیالی جنک ءِ سرا جت ـ جنک ھمدا کپت ءُ بے ھوش بوت ـ جنین ءَ دار ءِ جاگھءَ جنکءَ را بڈّ ءَ کت ءُ جنگل ءِ کِشک ءَ شت وتی کڈُّک ءَ ـ آئی ءِ مرد اتک ءُ جنکّو ءَ را زرت  ءُ کُڈّک ءَ بُرت ءُ تھتے ءِ سرا برھنگ کت ءُ بست ـ گرماگی نیمروچ ءِ ساھت اَت ـ جنک ھُوش ءَ اتک ءُ وتارا اے ھالت ءَ کہ دیست یے تہ کوکارے کت ـ جنک ءِ اُمر نوکی ھژدہ ءَ رستگ اَت ـ شیر ءُ شکریں کاڈے اَت ـ کوکار کوکار کنان ءَ دمے بُرت کہ ڈنّ ءُ نزّیک گْورا کس نیست ـ مرد ءُ جنین دوئیں برھنگ بوت اَنت گوں ـ دوئیناں جنک ءَ را ھمے وڑا پِرتک ءُ پُنڈ اِت کہ جنکو ھاموش بوت ـ ھاموشی اے واستہ کہ وتی ھوسّ ءِ تھا اتکگ اَت  ـ مرد پہ زُور جنکءَرا سوار بوت ءُ دو رند ءَ وشّی یے کت ـ جنک ءِ نَنگ ھونین بوت کہ اولی رَند اَت یے ـ کار کنگ ءَ رند جنین ءَ بالٹی آورت ءُ ھمرائی ءَ کارچ ءُ ڈکّی ھم ـ اِشاں پہ بے رھمی زُرت ءُ جنکّو ءَ را ھلار کت ـ ھون زُرت اَنت ءُ ھمے بالٹی ءِ تھا جَما کت اَنت ـ جنک ءِ پوست جت ءُ جسم ءَ چہ دراھیں ھڈّے جتا کت اَنت ـ ھڈّے ھم وتی کُڈّک ءِ پُشتی نیمگءِ پَلُّک ءِ تھا کنڈے جتگ اَت ئِے، ھمودا جَما کت اَنت ئِے ـ

مرد ءُ جن ءَ پدا وت ماں وت مزہ زُرت ءُ پدا وتی کُڈّکے ساپ کت ـ جنک ءِ آ دگہ ھر چیزے کہ پشت کپتگ اِت اَنت، مانداشت اَنت ئے ـ بس ھون ءُ ھڈّے زُرت اَنت ـ

آ نیمگ ءَ میتگ ءَ شُور بوت کہ پلانی ءِ جنک گار اِنت ـ ھرکس ءَ وتی وڑا گپ کنان کت ـ کسےءَ گُشت کہ دُزّاں بُرتگ، کسے ءَ گُشت کہ جِِنّ ءُ ملائکت آں بُرتگ ـ کسےءَ گُشت کہ گُرکاں وارتگ ـ بلے راستی ءِ درگیجگ ءَ ھرکس ناکام اَت ـ

ھوس ناکیں جنین ءُ مردین ءِ کار بس ھمیش اَت ـ کہ میتگ پہ میتگ ھمے وڑیں جنکّ بہ دُزّ ءُ بیار وتی کُڈّک ءَ، زوال بکن ءُ بکُش ءُ ھون ءُ ھڈّاں جما بکن ـ

کساس دو ماہ ءِ توکا اشاں وتی ھپتاد لیٹر ءِ بالٹی چہ ھوناں پُرّ کت ـ ءُ ھڈّ گپّڈے ءَ داں جما کت اَنت ـ

نوں مرد ءُ جن ءَ اِرادگ کت ءُ وتی کُڈّک ءِ پُشت ءَ کہ کوھی غارےءِ تھا اَت، ھمودا دگہ نوکیں لوگے بندیں ـ

ھما ھڈّ کہ جما اِت اَنت آورت اَنت اِش ءُ ھما ھون ھم ـ گِل یے یکجاہ کت ءُ گِلیں ھاک ءِ گوما ھما ھُونے ھوار کت اَنت ـ بزاں کہ آپ ءِ بدل ءَ ھونے زُرت ءُ گِل ءِ گوما مِین یے کت اَنت ـ ھاک پہ دونگ ءَ تیار اَت ـ اَنچیں لوگے جوڈ کنگ بوت کہ ھِشت ءِ جاگھ ءَ ھما جما کُتگیں ھڈّ اِت اَنت ءُ دونے ھما ھونیں ھاک اَت ـ لوگ اندازہ اَت بزاں ھمنچُک ءَ کہ دو مردم نِشت ءُ وپت بہ کنت ـ

بان تیار کنگ بوت ـ باز اجیبیں بانے اَت ـ ھون ءُ گِل ءِ رنگاں گوں ھوار یک سیمی رنگےءَ زُرتگ اَت ـ بَزبَز ءَ ناسی ءِ رنگ ءَ جَنَگءَ اَت ـ ھڈ ھم ھچ زاھر نہ اِت اَنت ـ کوھی تلمبے ءِ تھا اَت کہ اگاں ھور ءَ ستر بہ گْورتیں تہ ھچّے نبوتگ اَت ـ بان ءِ تھءِ پُتِرگ ءَ گوں یک ھوسّی کئیفیت یے جسم ءِ تھا بِناہ بوت ـ اول سرا مرد ءُ جَن ءَ بان ءِ تھا وپت ءُ واب کت ءُ ھوس ءِ آخری درجہ ءَ شُتگ اِت اَنت ـ ھمنچک ءَ کہ یکّ دومی ءِ جان ءِ گُوشتے نہ وارت ءُ بس ـ

نوں مرد ءُ جَن نِشت اَنت ءُ مُلما بوت اَنت ـــ

آ نیمگءَ میتگاں یک بیمّے ءَ گیر ترّینتگ اَت ـ کساس بیستے جنک چہ میتگ ءَ بیگواہ اَت ـ ھرکس تُپَنگ ءُ کاٹار بوت ـ ملا ءُ پِیراں وِرد کت ءُ میتگ ءَ را ھمپاس کت ـ ھچ کس ءَ نزانت کہ چِہ وبا یے ءَ میتگ گْور جَتگ اَت ـ لھتے مردماں ھمے پھم اِت کہ ھُدائی ازابے اتکگ ـ لھتے ءَ جِنّ ءُ جاتوگانی سرا شکّ کتگ اَت ـ لھتے ءَ دُزّ ءِ ءُ لھتے ءَ گُرگ ءُ جنگلی جَناورانی سرا ـ بلے گیشتر ھیرانگی ءِ ھبر ایش اَت کہ ھما جنک کہ کُشگ بوتگ اِت اَنت کسّی نشانے ھم در نہ یتک ـ پمشکہ میتگ ءِ مردم سکیں مزنیں بھمے ءِ آماچ بوت اَنت ـ

مردماں جنگل ءُ گیابان ءِ روگ اوں تُرس اِت ـ کہ برو اَنت ءُ جنکّانی جُوناں شوھاز بکن اَنت ـ

کساس چیزے وھد گوست ءُ مردم کم کم ءَ مُلما بُوھان بوت اَنت ـ چیا کہ چدو پد کسّی جنک گارءُ بیگواہ نبوت ـ

ھوسناکیں مرد ءُ جن ءَ ھم وتی لوگ یلہ دات ءُ دور دگہ میتگے ءَ شت اَنت ـ

پُرّیں سالے ءِ گْوزگ ءَ رند میتگ ءِ مردم دل جم بوتگ اِت اَنت کہ نوں کس آیانی جنکّاں نہ بارت ـ پمشکہ ھرکس گوں وتی زندگیءَ مشکول بوت ـ

بوت ءُ بوت میتگ ءِ چیزے جنین پہ دار ءِ چِنگ ءَ جنگل ءَ شُت اَنت ـ دو مزنیں جنین ءُ دو کسانیں جنکّ اِت اَنت ـ دو جنین جنگل ءِ دگہ نیمگےءَ شُتگ اِت اَنت  ءُ دو جنک ھمراہ بوت اَنت ءُ جنگل ءِ آخرءَ کہ ھمودا کورے اَست اَت، شُت اَنت ـ دار چِنان چِنان دوئیں جِنکّانی چم کوہ ءِ لمبءِ ھما کُڈّک ءَ کپت اَنت ـ تہ آیانی دلءَ لوٹ اِت کہ ھمودا بہ رو اَنت ءُ ھما کُڈّکءَ بہ پروش اَنت ءُ وتی سر ءِ دار ءَ سرجم بکن اَنت ـ کورے گوازینت ءُ بُرز ءَ سرکپت اَنت ـ کڈک ءِ کرّا کہ رست اَنت تہ آیاں دیست کہ کُڈّک ءِ پُشت ءَ یک اجیب ایں بانے ـ آیانی دل ءَ لوٹ اِت کہ بان ءَ پچ بکن اَنت ءُ تھءَ بچار اَنت کہ چی یے مان ـ دروازگے پچ کت ءُ تھا پُتِرت اَنت ـ پُتِرگ ءَ گوں آیاں سک اجیب مار اِت ـ بان ءِ توک ءَ سکّیں اجیب ایں بُو یے پیداک اَت ـ بُو چِنان بُو چِنان آیانی جسم ءِ تھا اناگھ ھوس ءِ کیفیت یے ودی بوت ـ ھلانکہ آیانی دلءَ ھچ چُشیں اِرادگے نیست اَت ـ دوئیناں وتی گْور ءِ گُد کشّ اِت اَنت ءُ یکدومیگ ءِ پُنڈگءُ پِرنچگ ءَ شُرو بوت اَنت ـ آیاں پورا اَڑکّہ کش اِت ـ ھمنچُک ءَ یک دومی ءِ جان ءِ گُوشتءُ ھون ءَ مہ ور اَنت ـ سک ھوس ءِ تھا گار اِت اَنت ـ وھدیکہ سرد بوت اَنت تہ ڈن ءَ در اتک اَنت ـ

پدا آیاں ھیال اتک کہ اے ما چی کت ـ یکدومیگءَ گوں مشورہ کت کہ کسّی گورا نام نہ گِریں ـ ءُ کس ءَ اے لوگ ءِ بابتءَ ھال اوں نہ دئیں ـ آ اَنچیں گپ کنگءَ اِت اَنت کہ اناگاہ آیانی دل ءَ تُرس وڈیں کیفیے ءَ جاگاہ کت ـ گڑا دوئیں چِداں شُت اَنت ـ ءُ دُمپرا آیاں نزانت کہ اِدا چشیں لوگے بوتگ ءُ ما آئیءِ تھا چی کتگ ـ 

چیزے وھد دگہ گوست ـ چیزے بچک پہ پکنک ءَ اتکگ اِت اَنت ـ دو سیکل ءُ چار بچک ـ تُپنگ اوں آیاں گون اِت اَنت کہ شکار بکن اَنت ـ جنگل ءَ آیاں جاگھے داشتگ اَت ـ سیکل جئیک کت اَنت ءُ دو دو کس ھمراہ بوت اَنت ـ یک یک بچکے ءَ تُپنگ تُپنگے گوں اَت ءُ یک یکّے ھمراہ اَت ـ دو کس دگہ نیمگےءَ شُت اَنت ءُ دو کس دگہ ـ شکار کنان کنان دو بچک ءِ سر جنگل ءِ کور ءِ نیمگ ءَ کپت کہ ھما کُڈُّک اَت ـ تہ دوئیناں گُشت کہ کمو روئیں کُڈّک ءِ تھا دمے کنیں ـ کوھ ءِ سرا سر کپت اَنت ـ ءُ کُڈّک ءِ نزیک ءَ کہ رست اَنت تہ دیستے کہ بانے کڈّک ءِ پُشت ءَ اِنت ـ بان ءِ نزّیک ءَ شُت اَنت تہ دل ئے لوٹ اِت کہ تھ ءِ برواں ـ دروازگ ءِ پچ کنگ ءَ گوں یک اجیب ایں بُو یے دوئیناں مار اِت ـ بُو چِنان بُو چِنان داں کہ دوئیں تھا پُتِرت اَنت ـ پُتِرگ ءَ گوں دوئینانی ھوس پاد آھان بوت ـ دوئیں بچکّاں وتی پشک ءُ سلوار کشّ اِت اَنت ءُ شرو  بوت اَنت کار ءُ بار ءَ ـ دوئیں یک دومی ءَ سوار بوت اَنت ـ وتی کار ءِ کنگءَ رند دوئیں پشومان بوت اَنت ءُ جلد جلدی چہ بان ءَ در اتک اَنت ـ دراھگءَ گوں یکّے ءَ درّائینت " اے مئے گوما چی بوت! باور بکن کہ منی دل ءَ ھچ نلوٹ اتگ کہ گوں تو چُشیں کار بکناں ـ بلے بان ءِ پُتِرگ ءَ گوں نزاناں منا چون بوت!" دومیگ ءَ ھمے وڑ پسو دات " ھو ـ من ھم انچو مار اتگ اَت ـ منی اوں دلءَ ھچ اے وڑیں پئیل مان نبوتگ بلے نزاناں کہ چیا من وتار داشت کت نکت! " " ھیر ـ ھرچی بوت نوں کسّی گورا نام مگر کہ ما بدنام بئیں ـ ءُ جلدی بُرئیں چِداں " دوئیناں وتی تُپنگ ءُ شکار کتگیں مُرگ زُرت اَنت چداں در اتک اَنت ـ اے پکنک ءِ پارٹی ھم شکار کنان ءُ وتی پکنکے وارت ءُ جنگل ءَ چہ در اتک اَنت ـ

چیزے وھد اَنچو گوست ءُ یک ھُدا دوستے ءِ سر ھم ھمے کُڈّک ءَ کپت ـ ھدا دوست بزاں پکیر ءَ لوٹ اِت کہ ھمے بان ءِ تھا بہ نِنداں ءُ چِلّہ بہ کشّاں ـ بانے دوست ھم بوت ـ تھ ءِ پُتِرت ءُ نِشت ـ نندگ ءَ گوں آئی ءَ وشیں بُو یے مار اِت ـ بُو گران بُو گران جُھلیں ساھے کشّ اِت ئِے ءُ دیراں داں بُو ئِے وتی اَندر ءَ داشت ـ ھمے واستہ آئی ءِ اندر ءِ ھوسّ ءَ جَھجت ـ تھنا اَت ـ دگہ راہ اوں نیست اَت ـ پکیر ءِ ھوسّ گیش بوھان اَت ـ دانکہ اوپارءَ یلہ دات ءُ سلوارے کشّ اِت ءُ وتی آپے ریتک اَنت ـ ھدا دوستیں پکیر یکبرا پلیت بوت ـ بان ءَ چہ در اتک ءُ جھل ءَ کور ءَ اتک ءُ جانے شُشتے ءُ رھادگ بوت پہ دگہ جاگھے کہ وتی چِلّہ ءَ بہ کشّ اِیت ـ

وھد گوزان اِت اَنت ـ ءُ ھرکسی کہ سر جنگل ءِ کوھ ءِ نیمگ ءَ کپت تہ الّم ھمے کُڈّکءَ سرے جَت ءُ بان ءِ تھا وتی ھوسّ پورا کت  ـ تھنا بوتگ یا کہ کسے گون بوتگ ـ المّ وتی ھوسّ یے پورا کتگ ـ کم کم ءَ اے راز جنگل ءِ نزّیکیں میتگ ءِ مردماں سر بوت کہ جنگل ءَ یک کُڈّکے است ءُ آئی ءِ پُشتءَ اجیب ایں بانے ـ کم کم ءَ میتگ ءِ مردم رُمب رُمب ءَ شُت اَنت ھما بان ءِ چارگ ءَ ـ برے دہ مردم یکجاگہ، برے بیست جنین ـ ھر رُمبے کہ نزّیک ءِ شُت تہ آیاں اجیب مار اِت ـ بان ءَ باز وھد گوستگ اَت ـ بان ءِ دون ھم کم کم ءَ بُر اِتگ اَت بلے اندر ءِ ھڈّ انگہ ڈنّ ءَ زاھر نہ اِت اَنت ـ چہ ھمک رُمب ءِ مردماں بس بان ءِ دروازگ پچ کت ءُ کس ءَ نلوٹ اِت کہ تھ ئے برواں ـ دروازگ ءِ پچ کنگءَ گوں اجیب ایں بُوّ یے مارَگ بوت ـ بلے کس تھا نہ شُت ـ چیزے مردماں ڈنّ ءَ چہ ٹارچ ءُ بتّی جت ـ بلے کسّ ءَ ھچ نہ دیست ـ تہ مردماں اے جاگھ انچو یلہ دات ءُ وتی میتگ ءَ شت اَنت ـ

چیزے وھد گوست ءُ ھما جَن ءُ مرد کہ آیاں اے بان بستگ اَت ـ آیانی سر ھمے بان ءَ یکروچے کپت اَنت ـ بان ءِ تھا پُتِر اَنت ءُ نِشت اَنت ـ مرد ءُ جَن نوں اُمر ءَ پیر اِت اَنت ـ شَست سال ءَ بُرز اِت اَنت ـ وتی ورنائی ءِ جُوش اِش گوازینتگ اَت ـ بلے بان ءِ پُتِرگ ءَ گوں پدا آیاں بُو مار اِت ـ مارگ ءِ گوما آیانی ھوس چِست بوت ـ ءُ دوئینانی دل ءَ لوٹ اِت ـ برھنگ بوت اَنت ءُ شُرو بوت اَنت ـ کماشی ءِ ھالت ءَ آیاں وتی اَندر ءَ ورنائی مار اِت ـ ءُ پمشکہ آیاں سک زُور ءِ گوما کت ـ سک زُور  ئِے جَت ـ ھمے ھدّا زُور جنوکائی بوت کہ دوئینانی نَنگاں چہ ھُون در اتک ـ دوئیں ھمے ھالت ءِ تھا مُرت اَنت ـ آیانی برھنگیں جان چَہ ھوناں مِین بوت اَنت ـ بان اوں اَنچو ـ بان اوں اناگھ ءَ ایشانی سرا کپت کہ کوھن ءُ ڈُرِتگ اَت ـ

چیزے روچ گوزگ ءَ رند چیزے مردم پہ دار ءِ چِنگ ءَ اتک اَنت ـ تہ آیانی سر ھمے کُڈّک ءَ کپت ـ آیاں دیست کہ دو لاش اَنت کہ آیانی سرا بان ءِ دیوار کپتگ ـ آیاں کوکار کناں وتی آ دگہ ھمراہ اوں توار جَت اَنت ـ آیاں اے ھالت دیست ءُ بیمے دل ئے نِشت ـ اے شُت اَنت وتی میتگ ءَ ـ راز پاش بوت ءُ میتگ ءِ مردین ءُ جنین پجّیگ ءَ اتک اَنت ـ تہ آیاں دیست کہ دوئیں مرد ءُ جَن بان ءِ دیوار ءِ چیر ءَ اَنت ـ دو کس دیما شت ءُ بان ءِ دیوارے چِست کنگ ءِ کوشش کت تہ دیوار دو سے کپ بوت ءُ تھ ءِ دراھین ھڈّ زاھر بوت اَنت ـ مردم ھیران بوت اَنت ءُ جنیناں کوکار کت ـ دیوار کِنزینگ بوت ءُ آیاں ھما جنیں پجّا آورت بلے آیاں مردین پجّا نیاورت کہ بھ کس ءَ نہ دیستگ اَت ـ دوئیں سر ماں چَکّ اِت اَنت ـ مردماں نزانت ءُ دوئیں مرد ءُ جَن اَنت یا یار اَنت ـ مردماں تُرس اِت ـ ھرکسی دل ءَ اے واستہ بیم چِست بوتگ اَت کہ آیانی جسم ءِ سر ءِ لگّ اِتگیں ھُشکیں ھونے دیست اَنت ـ پدا دوئیں برھنگ اِت اَنت ـ آیانی دیم سک تُرسناک اِت اَنت ـ مردمانی دل ءَ ھچ پیسلہ نیاھگ ءَ اِت اَنت کہ اشاں گوں چی کنگ بہ بیت ـ تہ آخر ءَ اے پیسلہ بوت کہ آیانی سرا ھاک مان بہ ریچ اِت ءُ ھمدا بلّ یے کَل بہ بنت ـ انچوش کنگ بوت ءُ دراہ وتی لوگءَ شُت اَنت ـ دُمپر ءَ کس  کوھ ءِ ھما تلمب ءِ نیمگ ءَ نہ شُت ـ