8/12/2017

  شے سید

من یونان ءِ دل تبیں شھر اسپارٹا ءِ مھلبیں دمکاں ترّگ ءَ اِتاں کہ اناگہ سُکرات دیست کہ نشتگ ءُ دمک ءِ گڈسرا وتی شھرءَ اَنچو چارگ ءَ اَت گوشے درآمدے ـ نزیک ءِ رسگ ءَ گوں دل ءَ لوٹ اِت کہ  کمو کِرّ ءِ بہ نندان ءُ جُستے بکناں ـ

" واجہ منءَ اجازت دے کہ دمانے تئ گورا بہ نندان ءُ دو سے جُست بکناں؟ " منی گوشگ ءِ گوما گوش ئے واجہ سکرات تَہ بُکّ اِت ءُ درّائینت ئِے " من مُرتگاں، روھے آں اِد ءَ نشتگاں ـ منی بابت ءَ تو لازم اشکتہ کہ چیا کُشگ بوتگاں ــ دگہ چی جُست کن ئے! " آئی ءِ گوشگ ءِ وڑ انچوش اَت گوش ئے نازرکیں پُلّانی تہءَ چہ ھما تہل ءِ رَزّ دراھگءَ اَت کہ پہ آئی ءَ مَرگ ءِ سببے بوت ـ

" واجہ ـ گڑا ترا زئیوس ءَ پرچا کُمک نکت؟ زئیوس ءَ زانتگ اَت کہ تو مِرگ ءَ ئے، انگہ تئ کُمکے نہ کت "

" جی نا ـــ تو رَد پھم اِتگ ــ زئیوس ءَ لوٹ اِتگ کہ ما امروز ءِ تہءَ وتی دیمپانی ءَ وت بکن ایں، ءُ پُشت ءَ مہ کِنزیں ـــ تُری بہ مِرئیں، من بس پہ وتی میتگ ءِ شان ءِ ایرکنگ ءَ ھمے تہل نُوش اِت،  ءُ ھمے مئے ھُداھانی ھُدا، زئیوس ءِ دلی لوٹ بوتگ ـ  من سرجم کتگ ـ زئیوس ھم وش بوتگ چہ منی کارپداں ـــ  منءَ دائمی زندے بکشاتگے ـ منی روحے آجو کتگے ـ دگہ چی بکنت "

منءَ بلے انگہ وتی پسہ نہ رست ـ دلءَ لوٹ اِت کہ دگہ جُستے بکنانی ـ

" واجہ گڑا زئیوس ءَ زانتگ اَت کہ من اے کار ءَ ترا پرمائینگ ءَ آں، تو ئے سکرات ے کن ئے، گڑا زلورت چی بوتگ کہ ترا اے گرانیں چکّاس ءِ تہءَ دَور بہ دنت ءُ ترا چو بزّگ بکنت؟ آیا تو ازیت نہ بوتگ ئے ھمے تہلانی ورگ ءَ؟  "

آئی ءَ پہ نا دلکشّی منءَ پسہ دات " ھو ـ کجام انسان ءَ وش بیت کہ من اے امروز ءَ یلہ بکناں؟ کجام انسان رازیگ اِنت کہ وتی لوگ ءُ  ھمساھگاں تھنا یلہ بکناں؟ چہ امروز ءِ ھمک وشّیاں زبھر بہ باں؟ بلے چی کنگ بیت! انسان ءَ لازم مِرگی اِنت ـ من چار اِت کہ مردم بہ مِر اِیت، گڑا پہ شان ـ من انچوش کت "

من ءَ ھچ وتی دلجمی ایں پسہ نہ رست ـ بلے دلءَ نہ مرّینت ءُ دگہ جُستے چکّ ءَ دات " واجہ تئ کول وَ دراہ نامدار اَنت بلے اے تئ اے ھبر سک مھلوک ءِ دپءَ انت کہ " انسان، چاگردی جناورے " ــ بزاں جنگل ءُ چاگرد دو جتائیں زندگی ءِ کیفیت اَنت ـ جنگل ءَ جناور اَنت ءُ چاگرد ءَ انسان ـ دوئیں جناور اَنت ـ چون جناور اَنت؟

سُکرات کمو نزّ اتک ءُ سَر ئِے جَھل کت ءُ ھچّے نہ گوشت ءُ انچو وتی ھیالانی جھان ءَ بُکّ اِت انچو کہ آرگُوس ءِ دریا ءَ  ناھُدا ئِے ئے لانچے بہ بُکّ اِیت! ـــ من چار اِت کہ ھچ گوشگ ءَ نہ انت، پمشکہ  واجہ سکرات اِجازت کت ءُ دیمترا شُتاں ـ

راہ ءَ روان گڑا یک کوھنیں مندرے دیست، دلءَ لوٹ ات کہ مندر ءِ تہءَ بہ رواں ءُ بچاراں ـ تہءِ روگ ءَ گوں من زانت کہ اے زئیوس ءِ مندر اِنت کہ مزن مزنیں بُت ایر اِت اَنت ـ دُراہ زئیوس ءِ بُت اَنت ـ گڑا دل ءَ اے ھم لوٹ ات کہ گوں زئیوس ءَ گپ ءُ ترانے بکناں ـ گوں ھمے واھش ءِ دارگ ءَ اناگہ زئیوس ءِ جند زاھر بوت، منی جان ءَ چہ اول مزنیں ھیدے ءَ سر کُت کہ بلکیں منءَ کُشیت کہ سُکرات ءَ جُست کتگ اَت،  زئیوس مارا چارگ ءُ گوشدارگءَ بوتگ ـ بلے پدا ھم من دل پہ دمانے ڈڈ کت ـ

" ھاں ـ بگش ـ چی ترا جُست کنگی اِنت ـ " زئیوس ءَ درائینت ـ

" جی واجہ ـ تو منی دل ءِ مول ءَ وَ زان ئے، بلے پدا ھم  دل ھما وھداں ایکیم بیت کہ ترا جُست بکناں ـ جُست ایش انت کہ تو سُکرات وڑیں مردم پرچا کوشارینت؟ "

آئی ءَ منی پھمینگ ءِ سک جُھد کت " من ء زئیوس ءَ لوٹ اِت کہ انسان وتی چاگرد ءَ وت بہ ساز اِیت، وتئ دانائی ءَ گوں چاگرد ءِ مردمانی رھشونی ءَ بکنت،  پہ اے کار ءَ من سُکرات گچین کت، دانائی دات، گڑا اے ھبر کہ " انسان، چاگردی جناورے " کہ کُت ئِے، من ء زئیوس ءَ دوست نہ بوت،  کہ انسان من پہ شانے جوڑ کُتہ،  منی انساناں جناور بگوشیت؟ من آئی ءَ مدام شرّیں سوج داتگ کہ وتی چاگرد ءَ آگاھی بدے، وتی راج ءَ بھادُر بکن دانکہ وتی دشمنانی دیمپانیءَ وت بکن اَنت ، ھچ آزمانی کُمک مہ لوٹ اَنت ءُ من اے چکّاس ءِ تہءَ سُکرات دور دات ءُ آ کامیاب بوت بلے ھمے ھبر منءَ تور اِت پدا ھم من آ بکش اِت ءُ آ ابدمان کت ـ چہ اسل دنیا ءَ کشّ اِت ءُ وتی ابدمانیں دنیا ءَ آورت ـ سکرات ءِ جند رازیگ اِنت، بلے تو چیا چو بے وار ئے "

من اولءَ یک زنڈیں لِبزے اِیر بُرت ءُ پدا پسہ دات " واجہ ــ سکرات ءِ دشمن آئی ءِ وتی میتگ ءِ مردم بوتگ اَنت ـ یونان ءِ ھاکم بوتگ اَنت ـ وتی مردم چون دشمن بنت؟  ءُ تو بائد اِنت کہ سکرات، یونان ءِ ھاکم بکت ایں، دانکہ توئے زئیوس ءِ توسیپ یے بکت ایں، تئ یکتاھی ءِ نازینکے ھر جاہ بہ نازینت ایں، تئ عبادت کنگ ءِ درسے بدات ایں، تئ لوٹوک ھم گیشتر بوتگ اِتاں، ءُ تئ تاگت ھم گیش بوتگ اَت، تو ھمے لوٹ اِتگ اَت کہ تئی زئیوس ءِ زَور ءُ تاگت گیشاں چہ گیش بہ بیت، بلے تو اے دانہ ایں زئیوس وتیگانی دست ءَ سک بے اِزّت کت ءُ کوشارینت،، تئ ھیال ءَ کجام چیز جوان تر اَت،  تئ یونان ءِ شان یا تئ تاگت ءِ گیش بوھگ؟  "

آ یکبرے ھئیران بوت ءُ کساس اَدارےءَ رند پدا درّائینت ئِے " تو راست گوشگ ءَ ئے، اے ھبر منی مجگ ءَ نہ یتکگ اَت چیا؟ من بزانت ایں گڑا بِہ سکرات نہ کُشتگ اَت، بلے نوں وَ بوت، چی کنگ بیت "

زئیوس گوشے چو گیمُرتگیں پُلانی چھرگ ءَ جَنگ ءَ ات ـ گڑا من اے دمان ءَ زئیوس رُکست کت ءُ چہ مندر ءَ درکپتاں ـ

دگہ راھے گِپت ءُ روان بوتاں ـ کشک ءِ گڑسرءَ  دگہ مزنیں مندرے زاھر بوت، دل ءَ  لوٹ ات کہ اے مندر ءِ تہءَ برواں ـ تہءِ روگءَ گوں من اے زانت کہ مندر زئیوس ءِ جند ءِ چُک، اَیریز ئیگ اِنت کہ مزنیں بُتے ءُ زھمے دست ءَ اَت ئِے ـ دل ءَ لوٹ ات کہ گوں اَیریز ءَ گوں دو گپ بکناں، گڑا ناگہءَ اَیریز ءِ جند اتک ءُ منی دیم ءَ مِک بوت ـ درّائینت ئِے " بگش، ترا چی جُست کنگی اِنت "

من پہ تُرس ءُ لرزگے پسہ دات " واجہ ـ تو جَنگانی ھُدا ئے، زئیوس ءِ چُکّ ئے، تو چیا لوٹ ئے کہ دنیا ءَ جَنگ ءُ جَدل بہ بیت، ءُ انسان لوٹ ایت کہ دنیا ءَ امن بہ بیت ؟  ءُ ترا چیا تئ پت زئیوس ءَ چہ اولمپکس ءَ کشّ اِتگ ءُ سربتگ کتگ؟ 

اَیریز ءَ گوں ڈڈیں سینگے ءَ درّائینت " شما انسان اِت، ءُ ما ھُدائیں ـ مئے کار اِنت انسان ءِ تربیت دیگ، منی پت زئیوس ءَ لوٹ اِتگ کہ انسان گیشتر منی عبادتءَ بکن اَنت دانکہ من ء زئیوس ءِ تاگت گیشتر بہ بیت ـ مئے پت ءَ بِہ نلوٹ اِتگ کہ انسان مئے ھم عبادت ءَ بکن اَنت، بزاں ما کمزور بہ بئیں ءُ تھنا زئیوس چہ تاگت ءَ پُر بہ بیت ـ گڑا من زمین ءِ سرا اتکاں ءُ انسان ءَ را اے سبک دات کہ زئیوس شمارا دیمترا برباد ءُ تباہ کنگ لوٹ اِیت، شمئے درمیان ءَ جَنگ پیداک کنگ لوٹ ایت، شما بائد اِنت کہ مھلہ جَنگ ءِ تیاری ءَ بکن اِت ـ گڑا مردماں کم کم ءَ من زھم جَنی ءِ درس دات،  ھمے ھال زئیوس ءَ سر بوت ءُ منا وتی اولمپکس ءِ دربار ءَ لوٹائینت ئِے، منا جُستے کت کہ مردم تو چہ من دُور دارگ ءِ جُھد کتگ ـ تو نلوٹ اِتگ کہ انسان من ء زئیوس ءِ عبادتءَ بکنت، تو مئے اولمپکس ءِ کانود پامال کتہ، پمشکہ ما ترا چہ وتی دربار ءَ گَلّین اَیں ' من دراتکاں ءُ مردم گیشتر  زئیوس ءِ ھلاپ ءَ جَنگ کنگ ءِ سکین دات اَنت، مھلوک کم کم ءَ سپاھی جوڑ بوت اَنت، ءُ من لوٹ اِتگ کہ یونان ءِ تاریخ ءِ تہءَ اے ھبر نبیسگ بہ بیت  کہ من ء اَیریز جنگ ءِ ھُدا بہ باں ـ پرے کار ءَ من کامیاب بوت آں  ـ "

منا وتی پسہ نہ رست، کہ من امن ءِ ھم ھبر کت، ءُ آئی ءَ جنگ پسہ دات،  گڑا پدا من  جُستے کت  " واجہ ـ گڑا مردم تو دیست اَنت کہ سپاھی جوڑ بوت اَنت، سپاھیاں چنچو جَنگانی تہءَ بھر زُرتگ اَنت، چنچو کُشگ بوتگ اَنت، ھون چو مستیں ھار ءَ رُمب اِتگ اَنت، شمئے نام وا جَنگانی ھُدا ایر کنگ بوت، بلے انسان کُوشارینت اَنت، تو وتی بیر چہ وتی پِتءَ گپت ءُ کامیاب بوت ئے، ءُ اِدءَ انسان پدا شما جناور جوڑ کت اَنت، امن پچ گپت اَنت، ءُ وھدیکہ سکرات ءَ درّائینتگ اَنت کہ "انسان، یک چاگردی جناورے " اے ھبر شمارا دوست نہ بوت ءُ شما سکرات وڑیں مردم ھم نہ بکش اِت اَنت؟ جَنگ شمئے ھُدایانی درمیان ءَ بوتگ بلے شمئے جنگانی وڑالانی دئیناں ھمے انسان شُت اَنت ـ پمشکہ گڑسرءَ  انساناں،  نہ  زئیوس عبادت کت ءُ نا تئی اَیریز ئے ــــ شمئے مندر تھنا تماشائیانی دل سارت کنوکیں جاگہ جوڑ بوت اَنت ـ شما ڈوبارگ بوت ئے، انسان وَ مُدام لوٹ ایت کہ ما وت ما وت تپاک بہ بئیں، یک چاگردے ءَ وشگالیں زندے بہ گْوازین ایں، ءُ پرے کار ءَ انسان مدام تیار اِنت ـ شما ناکام بوت ئے ءُ انسان مدام کامیابی ءِ نیمگ ءَ شپ ءُ روچ مھنت ءَ اِنت "

من اے گپ کُت اَنت ءُ دراتکاں چہ اَیریز ءِ مندر ءَ ــ

دگہ راھے گپت ءُ دیم پہ اسپارٹا ءِ ھلاسی ءَ رپتاں ـ جنگلے زاھر بوت ءُ دل ءَ لوٹ ات کہ جنگل ءَ ترّ ءَ تابے بکناں ـ

ترّ ءُ تاب کنان ءَ اناگہ ءَ من پیریں مردمے دیست کہ کَورے ءِ لمب ءَ نشتگ ءُ جیڑگانی دنیا ءَ گُمسار ات، دل ءَ لوٹ ات کہ نزیک ئے برواں ـ نزیک ءِ روگ ءَ گوں من دروت گُشت،  آئی ءَ پسہ دات ءُ منءَ وتی گورا نندگ ءِ سلاھے جتے ـ من گیشتر شاد بوتاں ـ لوٹ ات کہ جُستے بکناں ـ

" واجہ ــ شمئے دروشم گوش ئے ارسطو ئیگ اِنت " آئی ءَ سر سُرینت ءُ منا دلجم کت کہ راستیءَ ارسطو اِنت "

واجہ ترا من جُستے کنگ لوٹاں کہ شما مزنیں دانہ ایں مردم بوتگ ئے، ھمک زانشتی تک ءَ شما وتی دانائیں لیکہ گوشتگ اَنت، بلے یک کارے تو شَر نہ کتگ " آ انچو مِکّ بوت گوشئے کہ مُرتگیں جُونے ءَ پدا ساھے مان بہ بیت ءُ بہ اُوشت ایت! ـ

" واجہ گڑا تئ شاگرد، سکندر ءَ تو پرچا جَنگ کنگ ءِ تعلیم داتگ اَت؟ تو دیست کہ سکندر ءَ چنچو مردمانی آبادیں دنیا ویران کت اَنت، چنچو بھارگاھیں میتگ گیابانیں ھنکین جوڑ کت اَنت، اگاں شما سکندرءَ اے وڑیں تعلیم مداتیں، تہ اے داب ءَ نبوتگ اَت ءُ ھزارانی جان سلامت بوتگ اِت اَنت "

ارسطو ءَ جھد کت کہ دل ایکیم ایں پسوے بدنت " واجہ، من چار اِت کہ سکندر ءِ اندر ءَ جَنگ ءِ بدیں بُو سک پیداک اَت، من ھمائی ءِ نفسیات ءِ رِدءَ آ درس دات، منی کار بوتگ تعلیم ءِ دیگ، ھما مردم ءَ ھما تعلیم لوٹ اِتگ، من داتگ، ایشی ءِ تھا منی چی میار! "

من ایکیم نہ بوتاں ءُ پسہ گردینت " واجہ، تو کہ مردمانی تب زانتگ اِت اَنت، گڑا اے ھم بزانت ایں کہ من ء ارسطو کہ سکندر ءَ جَنگ ءِ تعلیم ءَ بدیاں گڑا لازم اے جَنگ کنت ءُ مردم کُوشارین ایت، شما بائد اِنت کہ سکندر ءِ تبّ بدل کنگ ءِ جُھد بکتیں،  امن پسندیں ھاکمے ءِ شون داتیں، بلے تو اے کار نکت " ارسطو ءَ بے کساس پشومانی ءَ گوں پسہ یے دات " ھو ـ تو راست گوش ئے،  اے رَدی منی دست ءَ چہ بوت، من نزانت کہ دیمترا سکندر نیم جھان ءَ وتی اَنگیر ءَ کنت ءُ ھزارانی شمار ءَ مرماں کُشیت، بس ھمے افسوز ءَ من داں زندگاں ورگایاں، ءُ منی روح ءَ ھچبر شادمانی نہ رس اِیت "

من اے دمان ءَ ارسطو ھم رُکست کت ءُ لوٹ اِت کہ یونان ءَ یلہ بکناں ءُ وتی میتگ ءَ برواں ـ ھمے ھساب ءَ روان روان داں کہ من یونان ءِ سیمسر ءَ کہ رستاں تہ دیست کہ یک سپاھیگی وسّرا سنگرے گپتگ ءُ پورا پہ جَنگ ءَ تیار اِنت ـ من اے جیڑ اِت کہ اِد ءَ جَنگی ھچ وڑیں چِست ءُ ایر نیست، گڑا اے پھکہ گنوکے،  من سْراپ کنان ءَ نزیک ئے شُتاں ءُ کسانُکیں توارے دات " آ اناگہ ءَ گُڑ اِت ءُ چکّے منی نیمگ ءَ ترّینت ءُ زھمے مِکّ کت ءُ گوشت ئِے " نیائے نزّیک ءَ کہ تئ سر کلم کنگ بیت " من پاد داشتاں، ءُ لوٹ اِت کہ گوں نرمی ءَ آئی ءَ گوں گپ بکناں  ـ

" واجہ ـ من تئ دوستے آں ـ بچار منءَ ھچ گون نیست، اگاں من تئ دشمنے بوتیناں گڑا منا ھم زھمے گون بوتگ اَت ءُ بے توار ءَ ترا کُشتگ اَت "

آ پہ دمانے منی گپّاں چہ رازیگ بوت ءُ وتی زھمے میان ءِ تہءَ ماں جَت  ـ " ھاں بگش ـ گڑا اِدءَ چی کن ئے، "

" جی واجہ من لوٹاں کہ یونان ءِ سیمسر ءَ بگوازیناں ءُ وتی میتگ ءَ برواں، بلے ترا دیست، دلءَ لوٹ اِت کہ گوں تو دو گپ بکناں "

بگش گڑا ــ چی جست کنگ لوٹ ئے "

واجہ، شما اِد ءَ سنگر گپتگ ءُ نشتگ ئے، دشمن ھم آھگی نہ اِنت، گڑا اے سنگر گِرگ ءِ متلب چی اِنت؟  "

آئی پھوالیں دروشمے ءَ گوں  پسہ دات " واجہ، مئے دشمن سک باز اَنت، ھدا ءَ بگر داں انسان ءَ درا، بس مئے دشمن اَنت، کجام ھم وھدے ءَ ھُدا زئیوس وتئی لشکرءَ دیم دات کنت، پمشکہ من اِد ءَ مھلہ سنگر گپتگ ءُ نشتگاں، نوں زانگ نہ بیت کہ لشکر آزمان ءَ چہ کا اَنت یا زمین ءَ، بلے کا اَنت، ماراوتی جَنگانی ھُدا اَیریز ءَ انچو گوشتگ، دگہ ما نزان ایں " من اسل ءَ زانت کہ اے مردم پورا سرا برابر نہ اِنت، بلے لوٹ ات کہ دگہ یک جُستے بکنان ئِے ـ

" واجہ ـ تئ ھیال ءَ زئیوس ءِ لشکر ءَ تو گڑا جَت کن ئے، آ وَ ھُدا اِنت، ءُ  ھُدا ءِ لشکر سک ھتر ناک اَنت، پہ زھم نہ مِر اَنت، ءُ بلوٹ اَنت، ترا انچو کُشت کن اَنت کہ تو سھیگ ھم نہ بئے، گڑا مُپت ءَ اے اھمکّی ءَ چی پائدہ؟  "

" تو نزان ئے، ھُدا اَیریز مئے ھمراہ اِنت، جَنگانی ھُدا اِنت " من آئی ءِ دپ ءِگپ ہچ گپت " واجہ، گڑا اَیریز وت کہ ھُدائے، آئی ءَ تئ سپاھی ءِ ھچ پکار نہ اِنت، اے جَنگ اسل ءَ ھُدایانیگ اِنت، شما چیا مُپت ءَ وتارا توکا گَرک کتگ گوں؟ اَیریز وت چیا زئیوس ءَ گوں جَنگ نہ کنت؟ ــــ اے جنگانی بدیں بولیاں ھلاس بکن اِت ءُ برو اِت وتی چاگرد ءَ چہ جناوری ءَ بہ کشّ اِت ءُ سکرات ءِ کول ءَ رَد کنگ ءِ جُھد ءَ بکن ات کہ ما چاگردی جناور نہ اَیں، انسان اَیں  "

من اے ھبر کُت اَنت ءُ یونان ءِ سیمسر گوازینت اَنت ءُ پدا یونان ءَ چَکّ اوں نہ جَت ـ

ــــــــــــ

 ــ شے سید ــ

 3/11/2016

مرچیگیں زمانگ ءُ آئی ءِ چپ ءُ چاگرد، بنیادمانی نہ کُٹّوکیں روانک،  چنچو بدل بوتگ، چنچو دگہ بدل بیت ـ ھمے بنیادمانی کِردانی اکاسی اِنت،  لبزانک ــ

لبزانک وتئ زمانگ ءَ کلم بند کنت ـ وتی اھد ءَ نبشتہ کنت ـ ءُ بائد اِنت کہ بکنت ـ شائر ھمے چاگرد ءَ نشتگ ـ آئی ءِ چم دید آئی ءِ چاگرد ءِ کردانی اکسانی بیت ـ ءُ دل دید، مارشتانی بیان کنَگ ـ شائر اوں دگہ ھچ کت نکنت ـ اے تہار جَتیں زمانگ ءِ زُوراوَریانی ھلاس کنگ ءَ بے کچّہ ءَ بے دروریں مردم اتکگ ـ داں روچ مرچیگ ءَ ھمے ھیالانی جَنگ، جسم ءُ جانی جَنگ، پگری جَنگ، ازگاری ءِ جَنگ ــ برجاہ اِنت ـ شائر ھمے ناروائیاں گِندگ ءَ رَند ماریت ـ ھمے درداں بیان کنت ـ اے جاورانی شَر ءُ گیگ کَنگ ءَ دگہ شعبہ ءِ مردم ھم ھوار ـ بلے زمہ واری ھمک بنیادم ئیگ اِنت کہ وتئ چاگرد ءِ گِھتری ءِ بابت ءَ پگر کَنگ ءِ پجّی ءَ جُھد اوں بکنت ـ شائر ھمک زمانگ ءَ موجود بوتگ ـ وتی چاگردے نبشتہ کنان کتگ ءُ رَندترا تاریخ دان اتکگ ءُ تاریخے جوڑ کتگ ـ

من ءَ ارسطو ءِ زمانگے گیر اتک ـ

فلِپ دومی کہ سکندر ء اعظم ءِ پِت اِنت ـ ارسطو ءَ لوٹائیـن اِیت دانکہ وتی بچّ سکندر ءَ ھاسیں  دَرس ءُ تعلیم بہ دنت ـ سکندر چونکہ جَنگی پگر ءِ مردمے آت،  ارسطو ءَ گڑا آئی ءَ عومر ءِ شئر ءِ رزمیہ ءُ جَنگی داستان وانینتگ اَنت ـ ٹروئے مزنیں جَنگی داستان ءُ اکیلیز ءِ کتار بندی ءُ زھم جَنی وتی مٹ وت اِنت ـ  تھیسیوس ءِ کتار بندی ءِ درور کجا جَنگی داستانے ءَ دربئیت ـ ھرکُلیز ءِ جَنگ گوں وتی پِت ءَ ــ ھمے داستان ارسطو ءَ سکندر ءَ وانینت اَنت ـ سکندر 33 سال ءِ عُمر ءَ نیم دنیا ءَ وتی دزگیر ءَ کنت ـ اے شئر ءِ جوانی ءِ کمال اِنت ـ

اے ھمے شئرانی برورد اِنت ـ ھمنچو شئر ءَ ارزشت اَست  ـ

چوناھا   شئر نبشتہ کنوکانی بے کچّہ ایں لڑے مارا دست کپیت ـ پُر ارزشتیں شئر ـ چاگردانی مٹ ءُ بدلی ءِ تہءَ اگاں کسے بگوشیت کہ شئر ءِ دست مان نہ اِنت گڑا مزنیں نا انساپی یـے بیت ـ مستریں درور من ساری ءَ دات ـ سکندر ءَ ھمے شئرانی داستان اُشکُت اَنت ءُ دنیا ءِ نکشہ یے مٹّـینت ـ فارسانی تاریخ فردوسی ءِِ شاہ نامہ اِنت ـ ھمے پئیم ءَ ھرزبان ءَ شئراں چہ ھمے زند ءِ اکس کشّگ بوتگ اَنت ـ بلوچی لبزانک اگاں کہ دنیا ءِ مستریں  زبان نہ اِنت  ـ ءُ مزنیں زبان کس اوں نہ اِنت ـ ھمک زبان وتی وتی جاہ ءَ مزن اَنت ـ گڑا اے ھکّ بلوچی ءَ اوں دَیگ بہ بیت کہ دنیا ءِ مزنیں زباناں چہ یکّے ـ اگاں کہ دیمروئی یے نہ کُتگ ـ

بلوچی زبان ءَ ھم مارا وتی داستان ءُ واقعہ ءُ ویل ءُ جاور ءُ زندھال گِندگ ءَ کاینت ـ بامرد اَنت ـ بلوچی شائراں وتئ شئرانی براہ کتگ اَنت ـ اے مئے بلوچی چاگرد اِنت کہ اول شائراں وتی قلم ءِ گوما نکش بند کتگ ءُ محفوظ اَنت ـ اے ھمے شائر ءِ کمال ءِ جوانی اِنت ـ

مرچی زندگی ءِ تیز گامیں رِپک پھک مٹ اِتگ اَنت ـ ھمک کس تیز روگ لوٹیت ـ وھد پورا کم اِنت ـ ءُ ھرکس دنیا ءَ وڑے نا وڑے ءَ مان گیش اِتگ ـ شائر ھم ھمے کاروان ءِ ھمراہ اِنت ـ

شائر ءِ  مرچیگیں پگر، گوں سرجمیں گْوستانک ءَ بندوک اِنت ـ مرچی شائر چی بکنت؟  ـ راستی ءَ کجام وڑا بیان بکنت کہ محفوظ بہ بیت ـ سک باز گْران اِنت ـ ھمے گْرانی ءِ سبب آں چہ یک لیکہ ئےِ " surrialism " سُوریالزم اِنت ـ بزاں سوریالزم وجود ءَ اتک ـ سوریالزم ءِ کمو بابت ءَ ما اِد ءَ چیزے بہ گیشّیناں کہ چہ پئیم وجود ءَ اتک ـ ایشی ءَ چہ ساری کہ ما سوریالزم ءَ کمو بیان بکنیں، سک الم اِنت کہ " ڈاڈا ازم " dadaism ءِ بابت ءَ چیزے پدر بکناں ـ

اولی جَنگ جھانی ءَ اے یک تحریکے ءِ شکل ءَ دیم ءَ اتک ـ ڈاڈا ازم ءَ گیشتر آرٹ ءُ نکاشی ءِ سرا گیشتر کار کت ءُ یورپ ملکانی ھمے نا روائیں جنگانی اکس کشّ اِت اَنت ـ اولی جنگ جھانی ءِ درمیان ءَ داں اے تحریک دیم ءَ نہ شُت ءُ پدا دومی جنگ جھانی ءَ اے ازم ءَ سک باز دیمروئی کُت ـ گْوشگ بیت کہ اے لیکہ ءِ بُنیاد کار " andre breton " اِنت ـ گوں وتئ چیزے ھمراھاں اے آرٹ یک تحریک ءُ جُنزے ءِ شکل ءَ دیم آورت ـ اے جُنز ءِ اسل مکسد ایش اَنت کہ ھمے جنگاں ایر بہ جَن اَنت ـ اگاں ھمے بامرداں کہ ڈاڈا ازم ءِ جُنز ءَ را سرزاھر ءَ ایر بہ جَتیں تہ الم گِرگ ءُ کُشگ بوتگ اِت اَنت ـ بزاں ھچ داب ءَ محفوظ نہ اِت اَنت ـ ڈاڈا ازم پُرشت یا دیمروئی کُت ئِے ءُ سوریالزم ءِ شکل ءَ نا تھنا اخطیار کُت، بلکیں سک دیمروئی کت ئےِ ـ  دیمترا " سلور ڈو ڈالی " نامیں مردمے ءَ ھمے لیکہ ءُ ازم سک باز دیمروئی دات ءُ ایشی ءِ اثر ماں لبزانک، سینیما آں اوں کپت ـ

سوریالزم ءِ بزانت چوش دَیگ بوتگ کہ " راستی ءَ چہ چیر یک دگہ راستی یے " ـ بزاں راستی کہ چم دید ءِ دیم ءَ پدّر اِنت، ھمے کمو پوشیدہ ءُ پھنیام کُت ـ دانکہ مردم ھمے آرٹ، فن یا فلم آں دلگوشی ءِ گوما بہ چار اِیت ءُ اسل راستی ءَ بزانت ـ

اے ھبر ءَ ھمک کس اوں زانت کہ دنیا راستی ءَ ھچ داب ءَ نہ سگّ اِیت ـ ھمے راستی ءَ سقراط ءَ زھر نوش کَنگ پرمات ـ ھمے راستی ءَ منصور حلاج ماں پاھو ءَ سر کنائینت ءُ دگہ بازینے ـ گڑا ھمے 1920 ءِ نزّیک گورا کہ ھمے دوئیں جَنگ دیم ءَ اتک اَنت، ھمے مردماں راستی ءَ کمو پھنیام کنان ءَ راستی پدّر کُت ـ

راستی ءِ پدر کَنگ ءِ ازم ءَ " ریالزم " گْوش اَنت ـ

ھمے دابیں تحریک ءُ جُنز دیم ءَ آیان بوت اَنت ءُ شائراں ھم وتارا بے بھر نہ کُت گوں ـ اے لیکہ منّگ بوت ءُ فرانس ءَ 2002 ءَ پدا ایشی ءِ بُنیاد ایر کَنگ بوت ءُ " new dada " ءِ نام دات ـ

اے کمّوکیں بُرز ءِ ھبر من ءَ الّم گیشّینگی اِت اَنت ـ ھلانکہ انگت بازیں چیزے است بلے نبشتانک ءِ دْراجی ءَ چہ پھریزگ ءِ جُھد ءَ آں ـ

بلوچی لبزانک ءَ ھم وتا بے بھر نہ کُتگ ـ ءُ ما گِندگ ءَ ئیں کہ نوکیں زمانگ ءِ بلوچی شائراں ھم سک باز ایشی ءِ سرا کار کُتگ ءُ انگت کنگ ءَ اَنت ـ

اِد ءَ یک ھبرے من اے گوشگ لوٹاں کہ مئے کلاسیک شائراں ھم سوریالزم یے شئر نبشتہ کُتگ ـ اگاں چِہ آ  وھداں سوریالزم وتئ وجود ءَ نہ یتکگ اَت، بلے ماں پگراں موجود بوتگ ـ

" اِے مُرگ کہ شپاں نیم بال اَنت ـ

بالاچ ءِ کمان ءِ تیر اَنت ـ "

ھیال بکن کہ اے مُرگ کمانی تیر اَنت ـ انچیں آرٹے اَڑ کَنگ بہ بیت گڑا سوریالزمی آرٹے ءِ نام ءَ گوں الّم بندوک بیت ـ

ملا قاسم گوشیت ـ

" من گنوکاں کہ گوں دل ءَ جیڑاں

دل گنوکے کہ گوں من ءَ جیڑیت ـ "

اے شئر ھم سوریالزم ءَ گوں نزّیکی کنت ـ بنیادم وتئ زھن ءَ گوں پگر کنت ـ ملا قاسم ءَ دل اوں پگر کَنگ پرماتگ ـ ملا قاسم ءِ جِند برے گوں دل ءَ ھُور بیت ءُ جیڑیت ءُ برے دل ءِ جِند گوں قاسم ءَ ھُور بیت ءُ ھردوئیں ھَواری ءَ جیڑ اَنت ـ

اے دابیں شئر مارا کلاسیک ءَ سک باز گِندگ ءَ کئیت کہ ما آیا سرجم ءَ سوریالزم ءِ دروشم ءُ آرٹ گْوشت کنیں ـ

ما پدا کائیں وتی باوست ءِ نیمگ ءَ کہ اے شئر ءِ چیزے جوانی اَنت کہ ھمک اھد ءَ وڑ وڑیں لیکہ، جُنز ءُ تحریک ودی اِش کنائینتگ ـ

چوناھا شئر ءِ جوانی سک باز اَنت ـ یک زمانگے ءَ صوفی لیکہ ءِ تھر اوں شئرانی تہءَ کارمرز کنگ بوتگ اَنت ـ تصوف ءُ الہام ءِ دابیں لیکہ آرگ بوتگ اَنت ـ

کمو رَند تِـرا دگہ چیز ءُ لیکہ ھَوار کَنگ بوت ـ پہ درور ـ جمالیات، علامت نگاری، راستی بیان کنَگ، شدّت ء احساس، درد ءُ گم، ھیال ریچ، نازُک ھیالی، شعور ءُ لاشعور، فلسفہ، تلمیح ءُ تاریخ، جنگی داستان ءُ عشقیہ داستان ءُ دگہ چیزے ـ یک زمانگے ھمے چیز شئر ءِ جوانی گْوشگ بوتگ اَنت ـ بیسمی کردن ءَ دگہ نوکتریں چیز ھم ھَوار گیجگ بوت ـ سوریالزم ءُ ڈاڈا ازم،  جدیدیت، ما بعد جدیدیت، ساختیات ءُ پس ءِ ساختیات ءُ انچییں نوکیں لیکہ آرگ بوتگ اَنت ءُ دیم ءَ انگت اُمیت اِنت کہ بنت ـ

اے ھمے شئر ءِ مزنیں کمال اِنت کہ اِنچو لیکہ ءُ تھیوری ءُ جُنز گوں کامیابیں دروشم ءَ دیم ءَ آورتگ اَنت ـ

مئے بلوچی لبزانک ءَ انچو گْوش اَنت کہ شائری ءَ دیمروئی کُتگ ـ ردانک ءَ نَہ کُتگ ـ ما دُور ءُ دراج مہ روئیں ـ 1950 ءَ بگر داں انوگاں شئر ءُ ردانک یک داب ءَ چاپ بوھگ ءَ اَنت ـ ماں میڑیا ءُ الیکڑرونیک میڑیا، دیوان ءُ مراگشاں، شئر ءُ ردانک ھردوئیناں وتا کارمرز کتگ ـ ردانک کار نزور بوت اَنت ءُ شائراں گامے گْوازینت اَنت ـ مرچی سوشل میڑیا ءِ زمانگ ءَ مھلوک گیشتر گوں لبزانک ءَ گٹّ ءُ گَسی ءُ مشکول اِنت ـ آسرال انگت ایش اِنت کہ شئر ءَ گیشتر دیمروئی کُتگ ـ اے مئے شائرانی گیشیں مھنت ءُ جُھد ءِ برورد بوتگ کہ اے جاہ ءَ وتارا سر ئِے کُتگ ـ ردانک کاراں زاناں اِنچو جُھد نکتگ ـ ءُ جُھد نہ کنگ ءِ پجّی ءَ نوں شائرانی سرا بازیں بُھتام تْراش اَنت کہ شائر زوت نامدار بیت، شائری اِنچُکیں مزنیں علمی کارے نہ یے، چیزے مردم ءَ اے ھم گْوشتگ کہ شائری مئے میراس اِنت مارا چہ قدیم ءُ زمانگاں  گون اِنت ـ اے ھبر ءَ ما اِے داب ءَ رَد کنیں کہ مارا کسہ ءُ داستان ءُ اساطیر ھم چہ زمانگ ءَ گون بوتگ اَنت ـ اِے وَ مارا ھم ھُوش اِنت کہ مئے بلـُّک ءَ مارا مزنیں مزنیں کسہ اُشکنائینتگ اَنت ـ زانگ بیت کہ اے رواج مارا چہ زماناگاں گون بوتگ ءُ گون اِنت ـ اے ھبر پھک رَد اِنت کہ تھنا شائری مئے میراس بوتگ ـ کسہ ءُ اساطیر ھم مئے میراس ءَ گون اَنت ـ

پدا ھم شائری ءَ چہ وتی گیشیں مھنت ءُ جُھد ءَ دیمروئی کتگ ـ ردانکاراں ھاسیں جُھد نہ کتگ ءُ نوں بھتام بند اَنت ءُ بازے دلمانگ اِنت کہ شائراں چہ شئر گوشگ ءَ مکن بکن اَنت ءُ ردانک ءِ نیمگ ءَ کَول چی ئیگ ءَ دعوت دینت ـ آزاد جمالدینی ءَ وتی زمانگ ءَ محمد حسین عنقا ءَ ھم اے گْوشتگ اَت کہ تو شائری کُت نکن ئے، ردانک نبشتہ بکن پتو بھتر اِنت  ـ اے پگر انّوگاں ھم مئے گْورا اَست ءُ شائراں گْوشگ بیت کہ بیا اِت ردانک ءِ نیمگ ءَ ـ

شائر وتی کار ءَ بکنت ءُ ردانکار وتی ـ مارا ھردوئیانی سک سک پکار اِنت ـ بلے ھرکس وتی کار ءَ جُھد بکنت ءُ دیمروئی بہ دنت ـ نوں کجام تھر کہ نزور بیت، دومیگ ءَ بھتام جَنگ ءِ اوزّ ءَ جُھد بکنت، مھنت بکنت ءُ وتی تھر ءَ دیم ءَ بہ بارت ـــ

ھبر کمو پدا دُور شُت ـ

اے ھبر شائراں منّارینتگ کہ بلوچی شائری ءَ دیمروئی کُتگ ـ مئے گْورا نوکیں زمانگ ءَ کساس ءَ چہ ڈن مارا یکّے ءَ چہ دومی بھتر شائر اَست ـ ھرکسی وتی جاہ ءُ کالب ءِ توکا بھترین شئر گْوشگ ءَ اِنت ـ من اِد ءَ اگاں یکّے ءِ شئرے دیم ءَ ایر بکنان ءُ ھبر بکناں گڑا دومی اے مہ پھم اِیت کہ " ما زاناں کمتریں " ــ نانا ـ بلکل چوش نہ اِنت ـ ھبر پدا ھما بوت کہ مئے گْورا بھتریں شئر اَست ـ یکّے ءَ چہ دومی بھتر ــ

من اِد ءَ تھنا قاسم فراز ءِ دو بند ءِ سرا ھبر کنگ لوٹاں ـ ءُ راستے کہ من نزاناں چیا منی کُوردید ایں مجگ ءَ قاسم فراز ءِ شئر گچین کُت!؟ یا چو ھم گْوشت کن ئے کہ قاسم فراز ءِ شئر ءِ کمال اِنت ک منا اِنچو نبشتہ کَنگ ئِے پرمات ـ

قاسم ءِ نوکیں شئرے شِنگ اِنت کہ ـ

"

خماریں سجدگے بلیت نا چَول ءِ روشنائی یے

ھمود ءَ چم کہ کار کنت تیاب است نا خدا ـــ "

اے قاسم فراز ءِ نوکیں شئرے ـ اِد ءَ ما شئر ءَ دو کڑی ءَ ھم گْوشئیں ـ چیا کہ مرچیگیں اے تیز گامیں زمانگ ءَ ھمک چیز ءَ سک دیمروئی کتگ ـ ھمے داب ءَ شئر ءَ ھم وتئ اندر ءَ زانِشت ءِ مزنیں کچّہ یے وتی تہءَ جاگاہ داتگ ـ یا اے بہ گْوشئیں کہ " عمرانیات " ءَ ھم شئر ءِ کالب ءَ جاگاہ کتگ ـ عمرانیات ءِ لغوی بزانت انت " چاگرد ءَ گوں وابستہ ایں علم ءُ زانت ـ چاگرد ءُ زند گوزینگ ءِ اسول ءُ رھبند ـ " زند ءُ آئی ءِ چاگرد ءِ بابت ءَ شائراں ھم داں وتی زانت ءُ تجربہ ءِ  کچّہ ءَ وتی لیکہ ءِ بُور، شئری گام ءَ شَر تاچینتگ ـ

قاسم ءِ اے دوئیں بندانی وانگ ءَ پد منا دو ھبر گوستانک ءِ ترانگ ئِے گیتک ـ

1400 ءِ زمانگ ءَ رومانیا ءِ شھر " wallachia .. وَلّاچیا " ءِ جھمنند vlad ⅱ بادشاہ اَت ـ ھمے زمانگ ءَ ترکی ءِ بادشاہ سلطان ھُوتمان بوتگ ـ سلطان ھُوتمان ءَ چہ ولاڈ دؤم ءَ مردم ءِ لوٹ کت کہ بیا اَنت منی فوج ءَ ھوار بہ بنت ـ ولاڑ دؤم ءَ نہ منّ اِت ـ گڑا کسانیں جنگے ءَ پد اے سُلہ بیت کہ رومانیا ءِ مردم ماں تُرکی ءِ فوج ءَ مہ رو اَنت ـ پدا سلطان ءِ بچ نعمت ءِ زمانگ کیت ءُ ترکی ءِ بادشاہ بیت ـ نعمت پدا فوج ءِ لوٹ ءَ کنت ـ اے زمانگ ءَ رومانیا ءِ بادشاہ vlad ءِ بچ vlad,  the imparel یا vlad ⅲ بیت ـ ولاڈ سیوم پدا نہ منّ اِیت ءُ گوشیت کہ من وتی راج ءَ پہ تی فوج ءَ نہ دیاں ـ نعمت جَنگ ءِ اعلان ءَ کنت ـ داں اے وھداں ترکی ءِ لشکر چہ زُوریں فوج ءِ برتی ءَ سک باز اَت بلے لالچ ءَ انگت نعمت کور کتگ اَت ءُ گیش سپاھی لوٹگ ءَ اَت ـ ولاڈ سیوم ءَ وتی کسانیں راج زُرت ءُ دیم پہ transylvania ترالنسلوینیا ءِ شھر ءَ روانگ بوت اَنت ـ اود ءَ مزنیں چرچے است اَت ءُ پادری ءَ بادشاہ ءَ را گوشتگ اَت کہ بیا اِت چرچ ءَ ھُدائے عبادت ءَ مشکول بئیت دانکہ دشمن تباہ بہ بنت ـ راستے اَت کہ چرچ ترانسلوینیا ءِ کوہ ءِ سرا اَت ـ ولاڈ سیوم ھمود ءَ شُت ءُ دُراہ عبادت ءَ مشکول بوت اَنت ـ نعمت ءِ لشکر نزّیکتر بُوھان انت ـ گڑا ھمدا ولاڈ سیوم ءَ وتی راج ءَ گْوشت " ھُشکیں عبادت ءَ کار شَر نہ بنت ـ مارا جَنگ گوں وتی سِنچ ءَ وڑے نا وڑے ءَ دارگی اِنت " ( منی جند ءَ ھمے کَول آرگی اَت) 

گڑا ولاڈ ءَ جَنگ ءِ بند ءُ بست کَت ءُ نعمت ءِ لشکر ءَ اجب پُروش دات ـ

بزاں چیزے توجیل ھم کنگی انت بنیادم ءَ ـ ھشکیں نندگ ءَ ھُدائے اُوست ءَ جَلّگ ءَ کار شر نہ بنت ـ

مرزا غالب ءَ انچیں چیزے ھیالے بہ گِندے کمو گوں ھمے بند ءِ یک بزانتے ءَ گوں نزّیکی بکنت ـ "

رہیے اب ایسی جگہ چل کر جہاں کوئی نہ ہو ـ

ہم سُخن کوئی نا ہو اور ہم زباں کوئی نہ ہو ـ "

زانگ بیت کہ غالب ءَ اے شئر وتی عمر ءِ گڈّ سری پاساں گوشتگ ـ غالب ءِ زند ءِ جاور داں اے ھدّ ءَ نہ گیگ بوتگ اَنت  کہ نا وت چیزے کُت کنت، نا بادشاہ ظفر ءَ چیزے کُت کُو ـ نا دگہ آزمانی تلب ءُ تاگتے ءَ ــ غالب یکدم دلپروش بیت ھمے پاھار چھریں شئر ءَ درشان کنت کہ نوں انچیں جاھے روگ ءُ نندگی اِنت کہ ھچ کس مہ بیت ـ ھچ کس ءِ نہ بوھگ ءِ بزانت سک باز درکیت ـ نا جنیں ءُ چُک گوں بہ بنت، نا بادشاہ ءُ وزیر، نا خدا ءُ آئی ءِ پرشتگ، نا کوم ءُ راج، نا سنگت ءُ دوستے، نا ھم زبانے ـ بزاں ھچ کس مہ بیت ـ انچیں ویرانگی یے ءَ روگی اِنت ـ غالب چہ ھمک کسّ ءَ بیرگ ءَ دلپروش اِنت ـ

ھمے دلپروشی ءِ کیف اوں قاسم ءِ ھمے شئر ءِ تہءَ جلوہ دنت ـ

کمو شئر ءَ علامت ءِ نگاہ ءَ گیشّیناں ـ

خماریں سجدگ ـ چوناھا سجدہ ءِ بزانت منّگ ئیگ اِنت، ءُ سجدہ ءِ تہءَ ملارے اوں است ـ مردم کہ عبادت کنت تہ خمار ءِ کیفے آئی تہءَ کیت ءُ داخل بیت ـ مزھب ایشی ءَ تجلّی گوشیت ـ

قاسم ءِ ھمے بند ءِ وانگ ءَ گوں زھن ءَ یک چھرے اے پچ بیت کہ بنیادمے دریا ءِ درمیان ءَ اِنت ـ بوت کنت کہ لانچے ءِ تہءَ اِنت ـ علامت ءِ یک نگاھاں دریا ءُ چول، بادشاہ ءُ آئی ءِ رعیّت ءِ ھم چھر ءُ شُبینی  بزانت ءَ دنت ـ

بنیادمے یک پُرمست ءُ محُو ایں سجدگے ءِ تہءَ اِنت ـ بلے اے سجدگ بَلگ ءَ نہ اِنت ـ وتی آسرا ءَ سر بوھگ ءَ نہ اِنت ـ کارست ءَ پہ ایمان داری عبادت کتگ ـ خماریں عبادتے، بلے انگت رُوک نہ بوتگ ءُ آسرالے ھچ پیش نداشتگ ـ

دومی نیمگ ءَ چول ءِ روشنائی ــ

بنیادم وتی بادشاہ ءِ راج ھم ھچ کَنگ ءَ نہ اَنت ـ چول ءَ پہ رعیّت ءُ راج ءِ بزانت ءَ زورگ بیت ـ

چیزے مھلوک گوں خدا ءِ بندگی ءَ مشکول انت کہ دنیا ءَ آسراتی یے بئیت ءُ دومی نیمگ ءَ بادشاہ ءُ حاکم ءِ چیزے پیروکار ءُ منّوک اوں جُھد ءَ اَنت کہ وتی مُلک ءُ مردمانی درمیان ءَ امنیت ءِ گِھتری ءَ بیار اِیت ـ بلے جاور داں اے ھدّ ءَ اتکگ ءُ اُوشتاتگ اَنت کہ ھر دوئیں تھر ءِ مھلوک ءِ منّوگری، کار ءَ نیاھگ ءَ اَنت ـ اے بَلَگ ءُ آ روشنائی ـ ھردوئیں تھر ءِ علم ءُ زانت ـ روشنائی علم ءَ زانت ءِ مستریں چھر اِنت ـ ھردوئیں زانت کار ءَ آھگ ءَ نہ اَنت ءُ لس مھلوک اَنگت  بزّگ اَنت ـ خدا پرست گوں وتئ ٹولی ءَ ءُ بادشاہ پرست گوں وتئ ٹولی ءَ سک سِیر ءُ آباد اَنت ـ بزگ اَنت پدا گریب ایں لس مھلوک ـــ

اے تھنا اولی کڑی اِنت ـ

دومی نگاہ ءَ بچار ءِ کہ سوریالزم ءِ جوانیں اکسے کہ قاسم ءَ کشّ اِتگ ـ من افسوز ورَاں کہ مئے زانت ءِ کیاس انگت آ جاہ ءَ نہ رستگ کہ ما سوریالزم ءَ بہ پھم ئیں ـ لس نگاہ ءَ بچار ئے گڑا ھمے گوشگ بیت کہ چول زاناں ٹیوب لیٹ ءُ بلپے کہ روک بیت ـ یا چراگے؟؟ 

مئے زھن ھمدا کیت ءُ بلکل اُوشت اِیت ـ اے پھمگ بیت کہ اے شئرے نہ یے ـ گنوکی یے، بے معنائیں شئرے ـ دگہ ھچ ـ

ھلانکہ چوش نہ انت ءُ ما سوریالزم ءِ تاریخ نہ ونتگ ءُ اے ھبر ءَ کنیں ـ

ما داں وتی ھدّ ءَ اولی کڑی ءِ  بزانت گیشّینت اَنت ـ

اولی کڑی ءِ پسہ وت دومی کڑی اِنت ـ

اولی کڑی ءَ ھمے زاھر کَنگ بوت کہ ھر دوئیں طبقہ ءُ شعبہ ءِ مردم بے کار اَنت پہ لس اُلس ءَ ـ

جَھل ءِ کڑی وت ایشی ءِ بھتریں پسہ اِنت ـ

ھمودا چم کہ کار کنت تیاب است نا خدا "

زانگ اے ھم بیت اے بزگیں کارست یا بزگیں لس ءُ عام مھلوک دریا ءِ نیام ءَ یکدم تھنا چہ ھمک کس ءَ گستا اوشتاتگ یا بوت کنت کہ اُوشتارینگ بوتگ  ـ زند ءِ انچیں جاورھالےءِ  نیام ءَ  اتکگ ءُ اوشتاتگ کہ کس کہ کس آئی ءِ کُمک ءَ نکنت ـ صدر گوں وتی ڈیپارٹمنٹ ءِ مردماں، مزھب پرست گوں وتی پیروکاراں، خدا گوں وتی پرشتگاں ـــ کس دیم ءَ نیاھگ ءَ اَنت ءُ اے لس ءُ عام مردمانی ءِ ھُون ءُ زگر شانیں پریاتاں گوش دارگ ءَ نہ اَنت ــ

اے ھاموشی وت یک مزنیں جُستے کہ پرچا کس ھچ نہ کنگ ءَ اِنت؟ امن پرچیا قائم نہ بوھگ ءَ اِنت ـ

خدا ءُ آئی ءِ مزھب امنیت ءِ ھبر ءَ کنت، حاکم ءُ صدر اوں مدام گُہ وَر اَنت کہ مُلک پُر امن اِنت ـ دنیا ءَ امن قائم اِنت ـ

بلے اے ھالیگیں ھبراں ابید دگہ ھچ نہ اَنت ـ

اے نازُرکیں جاورھالانی تہءَ لس مھلوک ءَ نوں کسّی اُمیت ءَ نندگی نہ اِنت ـ عملاً جَھد کنگی اِنت ـ اگاں نا ـ گڑا ھاموشی ءَ انچو کہ ساری ءَ ھچ نہ بوتگ ءُ دیمترا اوں ھچ بوھگ ءِ chance نیست ـ

قاسم فراز ءِ اے بندانی تہءِ چیزے جوانی ما بیان کت ـ الّم اوں نہ انت کہ شئر ءِ بزانت اے بہ بنت کہ من کُت اَنت ـ شئرانی بزانت ھپت رنگ بنت ـ بلکیں مرچی چہ ھپت ءَ عبورے کُتگ ءُ ھپتاد 70 ءَ رستگ اَنت ـ قاسم فراز ءِ ھردوئیں کتاب ءَ بُوان ئے تہ مارا ھمک بند نایاب گِندگ ءَ کیت ـ ءُ اے ھبر سک منّگی اِنت کہ مزنیں ءُ زانتکاریں شائر پہ وتی شئر ءِ نایاب کنگ ءَ ھمک ھدّ ءَ چہ ھما دیم مِھنت کنت، مطالعہ کنت، زند ءَ تجربہ کنت، پگر ءَ سک دُور تاچین اِیت ءُ نوں وتی شئر ءِ سرا زبردست کار کنت ـ ءُ وتئ شئر ءَ نمیران کنت ـ قاسم فراز بلوچی شائری ءِ سرخیل فکریں شائرے ءِ جُھت ءَ پجّارگ بیت ـ

اے تھنا دو بند اِت اَنت کہ ما پہ اشتاپی، پہ کاھلی ءُ گوں ھزار گونگیں رَدیاں ءُ کوتاھیاں ، بیان کت ـ

کسے تپاک کنگ ءُ نہ کنگ الم نداریت ـ

ما بائد اِنت بیائیں ءُ وتئ شائرانی شئراں شرگداری بکن ئیں ـ دلبڈی ءُ ساڑا بہ دئیں دانکہ شر ءَ چہ شرتریں شئر بہ درشان اِیت ـ

مئے مول نہ کسّی ایر جَنگ اَت ءُ نئے کسے بُرز بَرگ ـ

 ازم، فن، تخلیق وت چہ ھمک گونگیں نبشتہ ءُ شرگداری ءَ بالا اِنت ـ ءُ اے ھمے دوئیں بندانی مقناطیس ایں اثرے اَت کہ اِنچو نبشتہ کَنگے پرمات  ـ پدا ھم قاسم فراز ءِ اے شئر چہ منی اے نبشتہ ءَ 10 ھمنچو بُرز ءُ بالا اِنت ـ

بلوچی زبان زندگ ءُ سیرآباد بات ــ