ــــ ساھار ءُ منظور بسمل ـــــــــــــــ 21/3/2017 ــ

ـــــــ شے سید ــــــ

نگدکارے مئے اوں ساچشتاں پہ چاڑے سَیل کنت ـ"

جھندم ء سوج ءُ سرا مارا شگانے اوں نہ جَنت ــ  "

اے ھبر یاد دارگی اِنت کہ بلوچی شعری لبزانک ءِ تھا منظور بسمل ءِ یکتاہ ءُ جُتائیں نامے ءِ واھُند اِنت ـ "آپرنگ " ءَ بگر داں " ساھار " ءَ کہ منظور بسمل ءِ نوکتریں کتابے پرے زوتّاں چاپ بوتگ، وتی یک نوک ءُ جتائیں درشان دابے ءِ جُھت ءَ دیم ءَ اتکگ ءُ روان اِنت ـ

منظور بسمل ءِ سرا اِے الزام اوں جَنگ بوتگ کہ نوکتریں شعرے نزور اَنت چہ کوھنیں شعراں ـ ھمے گوْش اَنت کہ " آپرنگ " ءِ مٹ ءَ نیا اَنت ءُ نہ اُوشت اَنت ـ منظور مئے اھد ءِ شاعر اِنت ـ زندگ اِنت ءُ اے اُمید دارگ بیت کہ دیمتر ءَ بلوچی ءَ دگہ آپرنگے دَنت ـ ءُ اے ھبر اوں یاد دارگی اِنت کہ منظور بسمل ءِ " تھنائیں شعری کتاب " آپرنگ " وت پہ منظور بسمل ءِ زندگ بوھگ ءَ بس اِنت ـ اے اوں نہ انت کہ آدگہ کتاب بے درد اَنت یا وانگ ءِ لائک نہ اَنت ـ ما اے ھبر ءِ منّوک نہ ئیں ـ انسان ءِ جاور ءُ ھالاتانی رِشتگ ءُ اثر الم تخلیق ءَ مُتاثر کن اَنت ـ جاور ھما داب ءَ بنت ھما وڑ ساچشت ودی بیت ـ منظور بسمل کہ ملکان اَت آئی ءِ جاور سوزناک ءُ دردناک تر اِت اَنت پمشکہ آپرنگ ءِ دابیں ساچشت ودی بوت ـ انو کہ ماں دراں ڈیھ اِنت ءُ دراں ڈیھی ءِ مسلہ ءُ مُشکلات مارا چارگی اَنت ءُ نوں چیزے گوشگی بیت ـ پدا ھم ما کُلّی بہ چار ئیں ءُ منظور بسمل ءِ ھپت 7 ایں کتاباں دیم ءَ ایر بکن ئیں گڑا اے گوشگ الّمی ءَ بیت کہ منظور بسمل ءَ بلوچی شعری لبزانک ءَ را مزنیں راھے پچ کُتگ ءُ بازین یـے آئی ءِ رندگیر اِنت ھم ـ ھمے گواھی وت بس اِنت کہ منظور بسمل شعری دُرائیں تکنیک ءُ صنفاں چہ سرجم ءَ آگہ ءُ آشنا اِنت ـ وتئ جِند ءِ ھاسیں ڈکشنے ءِ واھُند اِنت ـ اے منّگ بوتگ ـ دومی نیمگ ءَ اے ھبر اوں بے ھال کنگی نہ اِنت یک زندگیں ساچشت ءِ بُنیادی چیدگ چی بہ بیت ـ ما پپ درور سید ھاشمی ءِ ساچشتی توان ءُ تاگت ءَ بچار ئیں تہ ھمے پدّر بیت کہ سہد ھاشمی ءِ گورا تخلیق ءِ تسلسُلیت نہ پُروشیت ـ سیدھاشمی ءِ تو اولی شعری کتاب ءَ بُوان ئے ءُ پدا ھپتمی کتاب ءَ دست بجن ئے گڑا المّ تئ مجگ ءَ اے ھبر نِند اِیت کہ ھو ـ سید ھاشمی ءِ ساچشت دیم ءَ روان بوتگ اَنت ـ بلے منظور بسمل ءِ گورا چو نہ اِنت ـ تو بسمل ءِ اولی کتاب " آپرنگ " کہ بُوان ئے گڑا ترا ھمے مارِشت دل ءَ کئیت کہ ایشی ءَ چہ وشتریں کتاب نیست ـ ءُ چُنت رَند ءَ بُوان ئے یـے، ھما لزّت انگت نہ پُروشیت ـ ءُ پدا تو بسمل ءِ ھپتمی کتاب ءَ بُوان ئے ھمے سما دنت کہ تخلیق ءِ activation پُرشتگ ـ بائد ھمیش اَنت کہ منظور بسمل ءِ ھپتمی کتاب " ساھار " چہ آپرنگ ءَ تواندار ءُ جاندار تر بوتیں ـ بلے اے چیز داں انّوگاں بسمل ءِ گورا دست نہ کپت ـ بلے پرے ھبر ما نا اُمّید اوں مہ بئیں کہ نوں بسمل آ بسمل نہ اِنت ـ منظور بسمل زندگ اِنت ءُ زندگ بات ـ اُمید دارگ بیت کہ دیمترا مزن ءَ چہ مزن تِریں ساچشت بلوچی ءَ بکشائیت ـ

ابئید اے ھبراں کہ بُرز ءَ گوشگ بوت اَنت ما اے نگاہ ءَ اوں دیم ءَ ایر بکن ئیں ءُ منظور بسمل ءِ ھپتیں کتاباں بُوان ئیں گڑا مارا یک زندگیں ساچشت کارے گِندگ ءَ کئیت ـ

ما اِد اِے جُھد ءَ نکن ئیں کہ منظور بسمل کُجا اوشتاتگ ـ آئی ءِ ساچشتی سِنچ ءِ مُکام کُجا سَر اِنت ـ درجہ بندی شاعری ءِ تھا نیست ـ ھمک شاعر وتی اھد ءَ بیان کنت ـ وتی درداں درشان اِیت ـ وتئ ساچشتاں پاھاز اِیت ءُ پُود اِیت ـ شاعر اے کار ءَ الّم اِنت کہ بکنت ـ وت بسمل گوش اِیت "

من اوں شعر ءَ ھمے وڑا پُوداں ـ

چو کہ زھگے ءَ ماس رودین اِیت ـ "

ما اِد ءَ تھنا ساھار ءِ شعراں کسانیں چمشانکے دے ئیں ـ ءُ اگاں راستی ءَ بلوٹ ئے گڑا پہ منظور بسمل ءِ شعرانی رِیس ءُ پرّیس ءَ مزنیں نقادے ءِ سک درکار اِنت ـ انچو کہ اے آر داد ساھب اِنت ـ ءُ اے دگہ نقاد اَست اَنت بیا اَنت ءُ مارا گیشر منظور بسمل ءِ ساچشت ءِ مجگ ءَ مئے دیم ءَ ریس ءُ پرّیس بکن اَنت ـ اَمید اِنت کہ انچوش کن اَنت ـ کہ منظور بسمل ءِ شعر ماں بلوچی شعری لبزانک ءَ سک پُر ارزشت اَنت ـ ما نوں تھنا " ساھار " سرا ھبر کنیں کہ بسمل ءِ ھـپتمی شعری دپتر اِنت ـــ

یکرندے پدا ما اے ھبر ءَ درّائیناں کہ منظور بسمل ماں دراں ڈیھان اِنت ـ کار ءُ روزگار وت یک منزنیں اڑے ـ باز رُکاوٹ ودی کنت لبزانک ءِ تھا ـ دگہ مُلکانی لبزانکار کہ ما ونتگ اَنت آیانی سرکار ءَ وتی وتی نبشتہ کار ءِ زند ءِ دُرائیں سہولت دیگ بوتگ اَنت ـ معاشی مسلہ ءَ ھَلّ ئـےِ کُتگ اَنت ـ گڑا نبشتہ کار ءِ تھنائیں دلگوش گوں لبزانک ءَ بوتگ ـ بلے مئے بلوچ نبشتہ کار چو نہ اَنت ـ مارا ھچ دابیں support ءُ سہولت نیست ـ ما کار وت بکن ئیں ـ وت نبشتہ بکن ئیں ـ پدا وتے چاپ بکن ئیں ـ اِنچو مُشکلات آنی دیمپان بوھگ ءَ پد اوں ما وتی نُگرھیں نَد دَور نداتگ ءُ سیاھی ھُشک نہ کُتگ اَنت ــ اے منظور بسمل ءِ گوں بلوچی زبان ءَ مھر ءِ آخری درجہ ءَ بارت ءُ سر کنت کہ اِنچو اڑ ءُ مشکلات ءِ باوجود اوں گوں لبزانک ءَ یک ڈول ءَ ھمگرنچ اِنت ـ اگاں مئے پگر ءِ نگاہ مسبت ءُ positive بہ بنت ـ

ساھار ءِ پچ کنگ ءَ گوں مارا اول سرا نظم گِندگ ءَ کا اَنت ـ دُراہ 20 نظم اَنت ـ ایشانی تھا مارا گوں وتی اھد ءِ ساپیں آدینک گِندگ ءَ کا انت کہ اے شاعر ءِ بُنیادی لوٹ بیت ـ نظمانی تہءَ ھمک یک نظمے چاگرد ءِ زندگیں کردار اَنت ـ مئے بلوچی شخصیت آنی رُژنائیں کردار اَنت انچو کہ " بابا قاضی "، تو است باتے دائما " بانک عندلیب ءِ نام ءَ اِنت، علیم دشتی ءِ نام ءَ، کمبر قاضی ءِ نام ءَ، لطیف جوھر ءِ نام ءَ ءُ ھمے پئیم آ دگہ نظم اوں چاگرد ءِ گُمنام ایں بلوچانی زگریں اکّاسی ءَ کن اَنت ـ

بُرز ءَ انچو کہ جاگہ ے ما گْوشتگ اَت کہ بسمل ءِ زند گوں وتی کاراں انچو ناگیگ کُتگ کہ وت یک نظمے ءِ دروشم ءَ وتی کسّہ ءَ چُش گوشیت ـ نظم ءِ عنوان " کار جاہ " اِنت ـ

" وانگ، مُلور ءُ مامانگ

من چی بکناں؟  "

کار جاہ ءِ ماھول ءُ چاگرد ءُ فکٹری ءِ تہءِ مردمانی کردار اوں منظور ءَ پہ اِشارتّـی بیان کتگ اَنت ـ منگڑ، مار ءُ زُوم، گُراگ ءُ گُراز ــ اے لیلُک اَنت ءُ زانگ بیت کہ اے لیلُک پہ بنیادم ءَ سک تاوان دِہ اَنت ـ اِد ءَ بسمل ءَ ھمے علامت پہ ھما مردماں کارمرز کُتگ اَنت کہ مدامی گوں آئی ءَ ماں کارگس ءَ ھمراہ اَنت ـ آیانی برخُرد، گوں منظور ءَ پِیش آھگ چتور اِنت ـ وت بسمل ءِ زبان ءَ بیا گوشدار ئیں ـ

" مار ءُ زُوم

گیگ ءَ وش کن اَنت ءُ ڈَنگ جَن اَنت

یکے اِنگو کشیت کہ بیا

یکے دنت تیلانک برو

کشّ ءُ ڈلانی چاگرد ءَ سر کپت منی

ھچ گیگ نہ گِنداں بے واراں "

ھمے ٹکّر ءِ تہءَ مردم اے اندازہ ءَ سرجم ءَ جَت کنت کہ منظور بسمل ماں دراں ڈیھ ءَ گوں وتی کار ءُ روزگار ءَ چنچو بے وار اِنت ـ ءُ انگت مھلوک منظور بسمل ءِ سرا بُھتام بند اَنت کہ درمُلکاں نشتگ ءُ عئیش کنگ ءَ اِنت ـ عئیش کنوک مارشـتاں گوں لئیب نہ کن اَنت ـ زند ءَ وتی گِھتر کن اَنت ـ وتارا آسودگ کن اَنت ـ نئیکہ چو بسمل ءَ ازاب بنت ـ گوں درداں ھمتران بنت، گوں زھیراں آس ءِ سوداگری ءَ کن اَنت ـ

اے کسانُکیں نظم ءِ تہءَ بسمل ءَ سرجم ءَ وتی کار ءُ روزگار ءِ ھالات بیان کت اَنت دانکہ مردم سرپد بہ بنت کہ بسمل چنچو گوں وتی ھمراھاں ناگیگ اِنت ـ

" گَرّی کُڑیل اَنت ھمراہ ءُ ھمکار منی "

چوناھا یک ساچشت کارے اے الّم ءَ لوٹ اِیت کہ منی ماھول ءَ انچیں وانندہ اِیں مردم بہ بنت ءُ بہ نِند اَنت کہ مدامی علمی باوست بہ بیت، مدام شعری ماھولے بہ بیت ـ یک دومی ءَ گوں بحث ءُ باوست کنگ بہ بیت کہ چَہ ایشی ءَ شاعر ءِ علم ءِ شَـھَارگ گیش بیت ءُ شرتریں ساچشت درشان بکنت ـ پمشکہ بسمل اے چاگرد ءَ ایر جَنت کہ آئی ءِ ھرّوچی ایں ھمراہ علامتی دروشم ءَ بیان کتگ اَنت ئِے ـ

منظور بسمل ءِ گورا نظم ءِ انگت بھتریں نمونگ اوں گِندگ بیت ـ ما پمشکہ نظم " کار جاہ " دیم ءَ آورت دانکہ مردم چہ بسمل ءِ جاوراں آشناہ بہ بنت ـ

اے نظم ءِ تہءَ علامت ءِ پیشدارگ وت یک منّ اِتگیں ازمی فَنّ یے ـ

ما مدام دیستگ کہ بازیں مردمے کہ دراں ڈیھ ءَ روت وتی وطن ءَ بیھال کنت ـ ءُ ھما ماھول ءَ کہ گِند اِیت ءُ نِند اِیت،  ھما وڑ وتارا کنت ـ بلے یک احساس مندیں مردمے ھچبر چوش نکنت ـ ما گوشت کنیں کہ منظور بسمل درمُلک ءِ روگ ءَ گوں وتی وطنے بیھال کتگ؟ گڑا اے ھبر پھک رَد اِنت ـ نظم " آس " ءِ اول سراں دلگوش بکن اِت ـ

" اے آس داں کدیگ ءَ روک بیت

اے آس داں کدیگ گنوک بیت

اے آس داں کدیگ ءَ کُلّ ءُ کاپراں بَلُوک بیت  ـ "

اے تھل ءُ راستیں جاور اَنت کہ بسمل ءَ بیان کتگ اَنت ءُ منّارینتگ کہ ھچبر بسمل چَہ وتی وطن ءَ سِدُوک نہ اِنت ـ

منظور بسمل ءَ نظم ءِ ھواری ءَ دستونک اوں پربستگ ـ ءُ اے ھبر اوں گوشگ بیت کہ منظور دستونک ءِ منّ اِتگیں شاعرے ـ نظم وتی جاہ ءَ شھکار اَنت بلے دستونکانی تہءَ وتی یک گیشّ اِتگیں درشانے دیم ءَ آورتگ ءُ کامیاب اِنت ـ چیزے بند دلگوش کنیں ـ

" دیدگانی لتارگ ءَ چی بیت

ھچ گِندگ نہ نیت گُبار ءِ تھا "

گُبار، سیاھی ءِ علامت اِنت ـ مردم سرپد اَنت ک سیاھی چی چی ءِ علائم ءَ پیشدار اِیت ـ زلم، کُوری، بے زانگی، ءُ ھمے دابیں وئیلانی بزانت ءَ دَنت ـ مردم ستر وتی چمّاں ساپ بکنت ءُ بچار اِیت ـ دیم ءَ تھارونکی اِنت ـ چمّ شَر اَنت ـ گِند اَنت بلے تھاری ءَ ھچ دیست نکن اَنت ـ اے بند ءِ تہءَ یک physicaly لیکہ ءِ نیمگ ءَ اوں اشارگ ءَ کنت ـ دنز ءُ گُبار ءِ تھا چمانی تہءَ ھاک ءُ بوچّ رَوت ـ گڑ عموماً مردم وتی چمّاں لتار اَنت ءُ ساپ کن اَنت ـ اے شعر ءِ چاگرد ءِ نطقہ ءُ نظریہ " گُبار " اِنت ـ ساچشت کار ءَ گوشتگ کہ چم لتارگی نہ اَنت ـ گُبار ھلاس کنگی اِنت ـ چمّانی ستر لتار دانکہ گُبار اَست ءُ برجاہ اِنت، ھچ نہ بیت ـ مردم بائد اِنت جُھد بکنت ءُ زُلم ءُ کوراسی ءُ بے علمی ءَ گار بکنت ـ مھنت بکنت  ـ بلے بسمل وتی راج ءِ نفسیات ءَ شر سرپد اِنت کہ گوشیت تو چمّاں مہ لتار، گُبار ءَ ھلاس بکن ـ یکّیں بند ءِ تہءَ سرھال ءِ سرجم کنگ، اشارہ کنگ، ءُ سکین دَیگ ـ انچیں پُھتہ ایں پگر ءُ لیکہ بیان کَنگ بوتگ اَنت ـ

اِد بچار ـ

بسمل ءِ مھر ءِ ھم سَبکّے بات ـ

دُراھیں دنیا ءِ درد یکّے بات ـ

مرچگیں نوکیں زمانگ ءِ تہءَ دنیا ءِ زانندگیں بنیادم ءَ اے پگر منّ اِتگ کہ انسان گوں دومی انسان ءَ یک بہ بیت ـ بزاں انسان ءِ درد ءُ گم، سکّی ءُ سُوری، یک بہ بنت ـ یا ما اے بہ گْوش ئیں کہ انسانیت ءِ سبکّ ءَ بہ دنت ـ گڑا کجام سبک انسانیت ءِ لوٹ ءَ سرجم کنت ـ جی ھَو ـ تھنا " مھر " اِنت ـ مھر ءِ ھم سبکّ نیست کہ دنیا ءِ درد یک نہ اَنت ءُ نہ بَنت ـ یک بوتین اَنت، مھر ءِ ھم سبک بوتین اَنت گڑا انسانانی درمیان ءَ باز بھتری اَتکگ اَت ـ انسان ءَ یک دومی ءِ ھمکوپگ بوتگ اَنت ـ اِد ءَ اوں منظور بسمل زمانگ ءِ دل کُھت ایں رویـّہ ءَ را رَد کنت ـ ھرکس وتی وڑا انت ـ انسان چہ دومی انسان ءَ دُور تچ اِیت ـ یکے وتارا مستر کنت ـ دومی وتارا زانتکارتر کنت ـ مساوات نیست ـ برابری نیست ـ اے لیکہ اگاں انسان ءِ تہءَ بئیت کہ ما یکّ ئیں گڑا انسان یک زندگ ءُ مِھرآوریں چاگرد ءَ پہ سکون زند ءَ تیلانک دات کنت ـ بلے چوش نہ اِنت ـ بسمل انچیں زندگیں چاگردے ءِ واھگدار اِنت ـ ءُ رَدیں عملاں ایر جَنت ـ زانگ بیت کہ اے شعر چاگردی نقدے ـ شیخ سعدی ءَ انچیں ھبرے کُتگ اَت ـ

بنیادم اعضائ یک دیگرند ـ

کہ در آفرین اِش زی یک گوھرند ـ

منظور بسمل ءَ یکیں بند ءِ تہءَ سرجمیں انسانیت ءِ پیگام ءَ دنت ءُ مھر کنگ ءِ سکین ءَ دَنت ـ اے ھم شعر ءِ مستریں جوانیاں چہ یکّے کہ راست پدّرا بہ بیت ـ شعر ءِ تاسیر چہ چاگرد ءَ چِست بیت یا اثر زور اِیت ـ چاگرد ھما وڑ اِنت ـ ھما وڑ شاعر ءَ بیان کنگی اِنت کہ اے کار منظور بسمل ءَ پہ دانائی کُتگ ـ

یک زندگیں شاعرے ءِ راستیں پجّارے ایش ھم بیت کہ دنیا ءَ بُوان اِیت ءُ سرپد اوں بہ بیت ـ ھاس گوستانک بزاں تاریخ ءِ وانگ اوں سک ھژدری اِنت دانکہ بزانت گوستگیں زمانگ ءَ چی بوتگ ءُ انو چی بوھگ ءَ اِنت ـ زانگ بیت کہ منظور بسمل یک سرپد ءُ وانندہ ءُ دانہ ایں شاعرے ءُ گوستانک زانتے ـ اے بند ءَ دلگوش کن ـ

" نیست داں ابد منتگ ـ

است گار ءُ بیگواہ اِنت ـ "

چیزے کہ زاھر نہ اِنت ـ نیست اِنت ـ منتگ ءُ پشت کپتگ ـ ءُ اسل چیز کہ زاھر کنگی اِنت ـ گار اِنت ـ

انسان پگر نکنت ـ ما سرجمیں گوستانک ءَ بچار ئیں داں ھمے آسرال ءَ سر بئیں کہ زلم ءُ تاریکی گیشتر منتگ ـ فیض احمد ءَ انچیں چیزے گوشتگ اَت ـ

" ان گِنت صدیوں کی تاریک بہیمانہ طلسم ـ "

بے حسابیں زلم ءُ تھاری ماں تاریخ ءَ گوستگ ـ چیزے کہ اَست کنگ بہ بیت،  نیست اِنت  ـ ءُ چیزے کہ نیست کنگ بہ بیت، اَست اِنت ـ برعکس اِنت ـ ما رُژن ءِ لوٹوک ئیں بلے تھاری ءَ دوست دار ئیں ـ ما مھر ءِ لوٹوک ئیں بلے کینگ ءَ ساڑائیں ـ برعکس اِنت ـ

انسان چوناھا بائد اِنت کہ راست بہ بیت ـ ءُ شاعر گَنتر راست بہ بنت ـ راستی ھمیش اَت کہ منظور بسمل ءَ گوں یک تھرے " سُھلِ مُمتنع " ءِ رِد ءَ پہ انچو جُوانی ءَ بیان کتگ کہ ھمک کس اے بند ءَ پھم اِت کنت ـ

شاعر ءِ زبان ءَ چہ اے ھم بائد اِنت کہ سُبکّ ءُ پُوچکیں ھبر در مئیت ـ سنگین ءُ گران بہ بنت ـ چوناھا عام مردم انچو بہ بیت بلے شاعر دو ھمنچو ـ وت بسمل گوش اِیت ـ

چہ دپ ءَ دربئیت سنگین ایں ھبر ـ

کپتگیں تُکّ ءَ پدا کس چِت نکنت ـ "

ھبر چہ دپ ءَ درکئیت تہ مردمے note کن اَنت ـ شاعر ئیگ ءَ وَ گنتر note کن اَنت ـ

مارا اے دابیں بازیں شعرانی تہءَ انسانیت ءِ ھمک تَک ءُ پِھلو ءَ سبک ءُ سکین دست کپ اِیت ـ زانگ بیت کک بسمل راستی ءُ انسان دوستی ءِ چنچو واھگ دار اِنت ـــــــ

منظور بسمل ءِ گورا مارا سرھال ءُ ھمک گونگیں زند ءِ مضمون دست کپ اَنت ـ چوناھا اے ھم یک منّ اِتگیں ھبرے کہ زانت کاریں شاعر، نوک نوکیں سرھال بوج اِیت ءُ بیان کنت ـ سرھالے ءِ بُنگیج کنگ وت یک مزنیں دانائی یـے لوٹ اِیت ءُ تھنا مزنیں شاعر اے کار ءَ کُت کنت ـ اگاں نا ـ ما کُلّ یـے بچار ئیں پہ مئے گورا تھنا دو سرھال ءُ بُنگپ ءَ ابئید دگہ ھچ نیست ـ عشقیہ شاعری ءُ رزمیہ شاعری ـــ یا ما شعرانی تہءَ عاشقی کنیں یا جَنگ ـــ زند تھنا اے دوئیں چیزانی نام نہ اِنت ـ مرچگیں بنیادم ءَ بازیں آساھش درگیتکگ ـ بازیں راہ ءُ در، بازیں لیکہ ءُ نظریہ درگیتکگ اَنت ـ سائنس ءَ باز دیمروئی کتگ ءُ کنان اِنت ـ زندگی ءِ ھمک تَک ءُ پِھلو ءَ تھنا یک سرپدیں شاعرے بیان کُت کنت ـ انچو کہ مئے گورا منظور بسمل اِنت ـ

ما مُردنی ایں ناز کناں کہ مارا منظور بسمل ے اَست ءُ مئے اھد ءَ زندگ اِنت ـ

گُڈّی ھبر ءِ نیمگ ءَ کایاں ـ بُرزا ھرچی کہ ما گوشت ـ شعرانی کسانُکیں ریسے اَت ـ منظور بسمل ءِ شخصیت ءُ ازمی بالاد چنچو مزن اِنت ـ اے چیز ءَ من گیشّینت نکناں ـ ءُ نا کہ مارا منظور بسمل ساڑاھگی اِنت ءُ بُرز برگی اِنت ـ وت منظور گوش اِیت ـ

" کسّی توسیپ کسّ ءَ بُرز نکنت ـ

جُوان ھما اِنت کہ ایرجَنت مارا ــ "

یکبرے ما بیائیں منظور بسمل ءِ ازم ءَ سرجم ءَ بہ پرّیس ئیں ءُ اے کاراں بائد اِنت کہ گَلّ ءُ اِدارہ ءَ اکیڈمی بہ کن اَنت ـ ھاس بلوچستان اکیڈمی ءُ بلوچی اکیڈمی بکن اَنت ـ اے یک فردے ءِ کار نہ اِنت ـ اجتماعی کارے ـ اکیڈمک صورت ءَ اے کار بنت ـ ما بلوچ کہ مروچاں سوشل میڑیا ءَ گوں وابستگی دار ئیں، چَہ ھرّوچی ایں بے سریں ھبراں لَک گِھتر اِنت کہ ما بیا ئیں ءُ وتی مستر ءُ سینئیر ایں لبزانت آنی ازمی بالاداں ریس ءُ پرّیس بکن ئیں ـ باوست مدام بکن ئیں ـ کہ نپ دَے اَنت ـ

پدا گُڈسرا من ءَ منظور بسمل ءِ جِند سک پھل بکنت کہ ما آئی ءِ ازمی بالاد ءِ آ مُکام ءَ سر نہ بوتگان ءُ شَرّیں دابے ءَ ریس ءُ پرّیس کُت نکت ـ

بلوچی زبان ءِ بادشاھیں بسمل گوں بلوچی زبان ءَ گُل ءُ میتاپ بات ــ