آزمانک ـ پُرشتگیں توار

                                    

    شے سید

اِے ھما اولی میتگ اَت کہ ھرکسی پُرشتگیں توار ماں شیشگے ءَ بند کنگ بوتگ اِت اَنت ـ بادشاہ ءِ دربار ءَ ھمک گونگیں پریات آھگ ءَ اِت اَنت ـ ءُ ھر روچ ھمے توار جم کنگ ءُ پدا یک ھاسیں امبارے ءَ بَرگ بوتگ اِت اَنت ـ کیگد  مدام وتی مجگ ءِ تہء اے ھبر ءِ جیڑگ ءَ بوتگ کہ یک روچے الم من ھما امبار ءَ روآں ءُ وتی دوست گنگُزار ءِ گُڈّی توار ءَ اِش کناں کہ وتی مَرگ ءِ سھت ءَ گوشتگ اَنت ئِے  ـ کیگد سُوھو ایں جنینے اَت ـ گڑا یک شپے  جَزم کُت کہ  الم امبار ءَ وتارا سر کناں ـ

شپ ءِ کساس اَدار دُوازدہ اَت ءُ کیگد درگپت کہ امبار ءِ تہءَ بہ رواں ـ مزنیں ماڑی ءِ پُشتی نیمگ ءَ کم کم ءَ سرکپان ءَ یک دریگے ءَ چَہ وتارا امبار ءَ سر کنت ـ مھلوک واب اِت اَنت ـ پاسدار اوں ھمے داب ءَ ـ  کیگد امبار ءَ پُتِرت ءُ ھئیران بوت کہ اِد ءَ ھزارانی ھزار نمونگ ءِ شیشگ اَنت ـ بلے ھمک شیشگ ءِ سرا اسپیت ایں کاگدے ءِ سرا ھما مردم ءِ نام گوں وتی کُتگیں سزا ءَ نبشتہ اِت اَنت ـ ھمک مردمانی گُڈّی ھبر ھمے شیشگانی تہءَ بند اِت اَنت ـ دربار ءِ کانود ایش اَت کہ ھمک مردم کہ سزا ءَ سر بوتگ اَت آھانی توار گِرگ ءُ شیشگے ءِ تہءَ بند کنگ بوتگ اِت اَنت ءُ پدا ھمے سزاوار ایں مردم کُشگ بوتگ اَت ـ کیگد نوں یک پہ یک ءَ ھمے شیشگ ءِ سر ءِ نبشتگیں ناماں چاران اَت ـ چاران چاران یک شیشگے ءِ سرا نبشتہ اَت " گُلناز ء ابابگر ـ سِزا ـ بادشاہ ءِ سرا بُھتام  ــ گڑا کیگد ءَ جیڑ اِت کہ اِے منی شرّیں دزگُھارے بوتگ، ایشی ءَ کئی سرا بُھتام بستگ؟ ھمے شیشگ ءَ بوج اِیت ءُ توار ءَ اِش کنت ـ گوں شیشگ ءِ بوجگ ءَ اے توار درکا اَنت " من ء گُلناز ء ابابگر وتی گُڈّی ھبر ءَ کنت کہ توپان ءِ شپ ءَ کہ مئے ھمساھگاں مئے لوگ ءِ سامان ڈنّ ءَ کش اِت اَنت گڑا منی دوست منی لوگ ءَ اتک ـ لوگ ءَ کس نیست اَت ـ سامان ڈن ءَ ایر اِت اَنت ـ سامانانی کشّگ ءَ منی دوست ھم ھوار اَت ـ اے نیمون ءَ کہ من ءَ بہ گِند اِیت ـ ما دوئیں لوگانی یک اوتاگے ءِ تہءَ گوں یکدومی ءَ دیدار کُت ـ آئی ءَ منا گُشت " گُلناز جان! میتگ ءِ بادشاہ زوراورے،  منی تی ھال ءَ سَھیگ بہ بیت ـ الّم مارا کُش اِیت ـ بیا من تو اے میتگ ءَ یلہ کنیں ءُ دُور روئیں " دومی کوٹی  ءَ بزاں ھمے ھبر مردمے ءِ گوشاں کپت اَنت ءُ مردَک توئے  بادشاہ ءَ ھال دات ـ من مدام وتی دوست ءَ گوشتگ اَت کہ مئے بادشاہ نیک دلیں مردمے ـ من ءُ تو روئیں بادشاہ ءِ دربار ءَ وتی سانگ ءِ ھبراں کنیں ـ الّم منا ءُ ترا سانگ دیگ ءَ رازیگ بیت ـ بلے منی دوست ھچ داب ءَ رازیگ نہ اَت ءُ تھنا تچگ ءِ مشورہ یے مدام دات ـ آئی ءَ تُرس اِتگ اَت کہ بِگندے توئے بادشاہ من ءَ کُش ئے ـ من باز رَند ءَ سرپد کُتگ اَت کہ بادشاہ مارا نہ کُش اِیت ـ سرپد نہ بوت  ـ بادشاہ ــ او بادشاہ ـ تو انگت نیک دلیں انسانے ءِ ـ منا بہ کُش بلے منی دوست ءَ یلہ بدے ـ من دست بستگاں "

کیگد اچ وتا ھُشک ترّ اِیت کہ منی اے ناز درنزیں دزگھار اوں زالمیں بادشاہ ءَ کُشتگ پہ کسانیں ھبرے ءَ ـ کیگد ءَ وتی شیشگ شوھازگی اَت ـ بلے نوں دلے لوٹگ ءَ اَت کہ چیزے شیشگ بہ بوجاں ءُ مردمانی پُرشتگیں تواراں اِش بکناں ءُ چاراں کہ مئے میتگ ءِ بادشاہ ءَ چون چونیں زلم کتگ ـ دیم ءَ روان دگہ شیشگے ءِ سرا نبشتہ اَت " مُراد ء دلوش ــ سزا ــ بادشاہ ءِ ھُکم ءِ نہ منَّگ " ـ کیگد ءَ چار اِت کہ مُراد مئے میتگ ءِ سکّیں ھبر زُوروکیں مردے بوتگ ـ ایشی ءَ بادشاہ ءِ کجام ھبر نہ زُرتگ ءُ کُشگ بوتگ ـ کیگد شیشگ ءَ ایرگیج اِیت ءُ دپ ءِ بوج اِیت ـ ابیتک ایں توارے درکیت " او بادشاہ ـ من ء مُراد یک راستیں انسانے آں ـ زلم ءِ نئے کہ منّوکاں بلکیں زلم ءِ ھلاپ ءَ اُوشتاں ھم  ـ ھمے کلمیر کہ چَہ منی ڈگار ءِ درمیان ءَ گْوز اِیت، ھو!  من تی کارکنوک نئیشتگ اَنت ـ کہ منی ڈگار ھراب بیت ـ کشار پہ آپ ءِ بازی ءَ مِر اَنت ـ کشار کہ مِر اَنت منی چُک شُدیگ بنت ـ من تو ئے بادشاہ ءَ وتی پیام دیم داتگ اَت کہ ڈگار ءِ پُشتی نیمگ ءَ چہ کلمیر ءَ بہ کش ـ تی کلمیر ءِ راہ اوں ساپ بیت ءُ منی ڈگار اوں ھراب نہ بیت ـ اے ھبرانی تہءَ چی ھرابی مان کہ ترا تاوان بدنت؟  بس منی ھبر ھمیش اَنت " کیگد پدا ھئیران بوت ءُ جیڑگ ءَ لگّ اِت کہ راستے کہ مُراد زلم ھلاپیں مردمے اَت، بلے اے بادشاہ ءَ زلمانی امبار وتی واستا جم کتگ ـ کیگد سک پریشان اَت گوں ھمے پُرشتگیں توارانی اِش کنگ ءَ ـ دیم ءَ روان دگہ شیشگ ءِ سرا چو نبشتہ اَت " مولداد ء سُوالُک ــ سِزا ــ بادشاہ ءِ ھلاپ ءَ جَنگ کنگ " کیگد ءِ دل ءَ اَت کہ مولداد ءِ توار ءَ اوں اِش بکناں ـ شیشگ ءَ بوج اِیت " من ء مولداد وتی گُڈّی ھبر ءَ کنت کہ منا تُری ھزار انگار ءُ آسانی تہءَ جانشُود بکن ـ بلے من انگت تی ھلاپ ءَ اُوشتاں ـ راستے کہ گوستگیں آدینگ ءِ شپ ءَ من تئ بادشاہ ءِ دہ سِپاھی کُشتگ اَت ـ دہ ماں بُن داتگ اَت ءُ دہ ماں دریا ءَ دَور داتگ ـ ءُ من انگہ ھمے کار ءَ کناں، بلے تی دیم ءَ وتی سرءَ  بِہہ نہ جُکّیناں ـ " کیگد گیشتر جیڑگ ءَ لگّ اِت کہ اے بادشاہ ءَ راست ءُ تَچک اِیں مردم زندگ ءَ نئیشتگ اَنت ـ اے زالم ءِ دیم ءَ کُجام بامَرد داشت بکنت ءُ چنچو دگہ پُرشتگین توار ماں شیشگاں بند کنگ ءَ مئیل اِیت ـــ کیگد شیشگاں چاران چاران چمّے یک اجب ایں نامے ءِ سرا کپت اَنت ـ نبشتہ اَت " گُل بی بی ء شِیران ــ سِزا ــ بادشاہ ءَ جنین ءَ بادشاہ ءِ ھلاپ ءَ سکین دَیگ ــ " گیکد پدا جیڑگ ءَ لگ اِت کہ اے زالم ءَ ماسی گُل بی بی اوں نہ بکش اِتگ ـ نوں دو دلگ اِنت کہ شیشگ ءَ بہ بوجاں یا اِناں ـ چیا کہ وھد باز گوستگ اَت ءُ بامگواہ ءِ ٹِکّ ءَ پدا کیگد ءَ روگی اَت دانکہ کسّے مہ گِند اِیت کہ اِدا بادشاہ ءِ توارانی امبار ءَ مھلوکانی تواراں اِش کنگ ءَ اِنت ـ گڑا اے شیشگ ءِ دپ نہ بُوتک ئِے ـ ھمے رِد ءَ روان روان اناگہ ءَ چمّ ئِے وتی دوست ءِ شیشگ ءِ سرا کپت اَنت ـ گریوگ ءَ لگ اِت ـ اے واستہ کہ نبشتہ اَت " گَنگُزار ء شھبیگ ــ سِزا ــ مھر کَنگ ــ کیگد سک گریت ـ ءُ شیشگ ءَ بوج اِیت ـ یک ملار دروشمیں توارے در کئیت " اَے بادشاہ! مھر کنگ کج ئے سزا اِنت ـ؟ من مھر کُتگ ـ ءُ انگت کناں ـ پہ مھر کنگ ءَ تی بادشاھی ءِ کجام ازّت کم بیت ـ دنیا ءِ تہءَ چیزے کہ پشت کپتگ، یا کہ نیست ءُ کَنگ لوٹ اِِیت،  تھنا ھمے مھر اِنت ـ ما گْوش ئیں کہ مھر کنگ انسان ءِ مستریں لوٹ اِنت کہ تھنا پہ دپ گوشگ بوتگ ـ عمل ھچ کنگ نہ بوتگ ـ بلے مروچی من ء گنگُزار ھمے مھر ءِ دئیناں وتارا کُوشاریناں ـ دانکہ اے منی پُرشتگیں توار الّم پہ منی دوست کیگد جان ءَ سر بہ بیت ـ منی ھبر ھمیش اَنت " کیگد ءِ ساہ در اَتک ـ کیگد گیشتر گْریت ءُ ھسک اِیت ـ بلے نوں پہ گْریوگ ءَ کیگد ءِ ھچ کار شر نہ بنت ـ کیگد ءَ وتی دل مزن کُت ءُ ھمے شیشگاں پُروشگ ءَ لگّ اِت ـ بازیں شیشگے پُرشت ـ شیشگانی توار ڈنّ ءَ دراھان بوت اَنت ـ بادشاہ ءِ ماڈی چَہ تواراں جَکس اِت  ـ توار کم کم ءَ چہ ماڈی ءَ ڈن دراھان بوت اَنت ـ بادشاہ ءِ سپاھیاں کیگد دزگیر کُت ـ بادشاہ ءِ دُراھیں راز سرجمیں بازار ءِ مھلوکانی ءِ دیم ءَ پاشک بوت اَنت ـ بلے پدا ھم کس ءَ ھچ کُت نکت کہ بادشاہ ءِ زُور چہ ھرکس ءَ گیش اَت ـ ھمے وڑا سپاھیاں کیگد دُراھیں مردمانی دیم ءَ بُرت ءُ بادشاہ ءِ ماڈی ءِ تہءَ ـ مھلوک چہ تُرس ءَ ھچ اوں گوشت نکت ـ مردم  دُراہ ماڑی ءِ ڈنّ ءَ جم بوت اَنت ءُ ماڑی ءِ مزنیں دروازگ تہءَ چہ بند کنگ بوت ـ کس ءَ نزانت کہ بادشاہ کیگد ءِ گوما چی کنت ـ دمانے ءَ پد ماڑی ءِ توکا چہ یک چیوّلگے ءِ توارے اتک ـ ڈن ءِ مردمانی دل ءَ گیشتر تُرسے ودی بوت ءُ ھرکس وتی لوگ ءَ شُت اَنت ءُ ھرکس ءَ وتی لوگ ءِ در ءُ دریگ بست اَنت ـ دمپر ءَ کسّ ءَ نزانت کہ اے میتگ ءِ تہءَ کیگد نامیں جنیں آدمے بوتگ یا نہ بوتگ ـ