آزمانک : ـــــــــــ نزّیک ءَ چہ گْوزُوکیں مردم ــــــــــــ

آزمانکار ـ فرانز کافکا ـ

رجانکار  ـ شے سید ــ

ـ

شپ ءَ وھدے کہ پہ ترّ ءُ گَردے ءَ ماں سَڑک ءَ درکپ ئے، ءُ نزیک ءَ چہ زاھر بہ بیت، اے واستہ کہ ھمے سڑک(مزن دگّ) دیم پہ کوہ ءَ روگ ءَ اِنت ءُ چاردھی ماہ دراتکگ ــ ءُ یک مردمے تچان ءَ تی نیمگ ءَ بئیت ءُ تو آئی ءَ دست مہ گِر ئے، ءُ اگاں آ سکّیں بے وسیں ءُ بزگیں انسانے بہ بیت ھم ـــ اگاں آئی ءِ کسے کُوکّار کنان ءَ آئی رَند ءَ بہ کپیت،  انگت اناں (بزاں دستے نہ گِرے) ـ تو آئی ءَ روگ ءَ کِلّ ئے ـ اے واستہ کہ شپ اِنت ـ ءَ اگاں تی دیم ءِ مزن دگّ کہ  مھکانی ءَ، کوہ ءِ نیمگ ءَ رَوگ ءَ بہ بیت، گڑا تو چون کن ئے؟

ایشی ءَ چَہ ابئید اے ھم بوت کنت کہ آ دوئیناں ھمے تچ ءُ تاگ تھنا پہ ورزِشے ءِ ھاتر ءَ کتگ اَت، ءَ بوت کنت کہ آ دوئیں پہ سیمّیگ ءِ گِرگ ءَ تچان اِت اَنت! ـ بوت کنت کہ اولّی مر

دم سھیگ نہ اِنت ءُ دومی مردم اولیگ ءِ کُشگ ءَ دلمانگ اِِنت! ــ ءُ تو آھانی بے پروائی ءَ بکن ئے ـ ءُ بوت کنت اے دوئیں مردم یکدومی ءَ چَہ سَھیگ نہ اَنت ءُ پہ وپسگ ءَ وتی لوگ ءَ گوں مَلارے ءَ رَوگ ءَ بہ بنت ـ بوت کنت کہ دوئیں یلہ چَر اَنت ـ بوت کنت اوں کہ اولی مردم کتار بند اِنت ـــ

ءُ پدا ھم، آیا ترا زاناں دمبرَگ ءِ ھکّ نیست؟ آیا تو زاناں مدام شراب نہ نُوشگ ءَ ئے؟

تو شگر گِران ئے کہ دومّی مردم چہ تی چمّاں سک دیر اِنت کہ اندیم بوتگ ـ